Reflections

Πριν 5 περίπου χρόνια, ξεκίνησα να μελετάω θεωρίες πάνω στα πολλαπλά  σύμπαντα. Μια τεράστια βιβλιοθήκη στο διαδίκτυο, από μελέτες, εργασίες,  θεωρητικές προσεγγίσεις. Μέσα στις αναζητήσεις μου έπεσα πάνω σε αυτή τη
φράση: «Υπάρχει άραγε ένα αντίγραφό σας, ένα άτομο που δεν είναι εσείς, αλλά ζει  σε έναν πλανήτη αντίστοιχο. Η ζωή αυτού του ατόμου είναι αλλά εκεί, σ’ αυτόν τον  άλλο κόσμο. Η ιδέα ενός τέτοιου alter ego ακούγεται περίεργη και αδιανόητη, αλλά  απ’ ότι φαίνεται ίσως πρέπει να ζήσουμε μαζί της, καθώς υποστηρίζεται από  αστρονομικές παρατηρήσεις. Το απλούστερο και πιο δημοφιλές κοσμολογικό  μοντέλο σήμερα, προβλέπει ότι έχετε έναν «διττό», ένα αντίγραφό σας σε έναν  γαλαξία περίπου 10 στην 1028 μέτρα από εδώ.» Αυτή η σκέψη με οδήγησε στο να  προσπαθήσω να εικονοποιήσω τους δικούς μου παράλληλους κόσμους.

Άρχισα να σκέφτομαι πως θα ήταν σε εικόνα, αυτό το «διττό». Άρχισα να στήνω το concept πρώτα στο μυαλό μου, παράλληλα μελέταγα διάφορες θεωρίες, χαόθηκα μάλλον με όλα αυτά.

Αποφάσισα να ξεκινήσω από την επιλογή της χρωματικής παλέτας, κινήθηκα στο ψυχρό μπλε λόγω της έλλειψης θερμότητας στο σύμπαν, αλλά μου έλειπε ένα βασικό στοιχείο η κίνηση, και πως αυτή θα επιτευχθεί στο studio χωρίς την χρήση photoshop ή μέσω φωτογραφικής τεχνικής long exposure, γιατί ο σκοπός ήταν η σημειακή, επιλεκτική κίνηση. To άφησα λίγο στην άκρη λοιπόν για να σκεφτώ το φως και την τεχνική, κατέληξα στο low key σε πρώτη φάση, τονικότητες από 0 έως 5 του ζωνικού συστήματος από τον δάσκαλο Αnsel Αdams. Το αποτέλεσμα του  πειραματισμού ήταν, εξαιτίας του λευκού φορέματος να εμφανιστούν και οι ζώνες 7 έως 8 στην εικόνα. Οπότε είχα ένα συνδυασμό high & low key, κάτι που μου άρεσε και το κράτησα. Έτσι είναι ο πειραματισμός, δοκιμάζεις κάτι, παράγεται πολλές  φορές κάτι άλλο από αυτό που περίμενες, και αν σου αρέσει το συνεχίζεις, αλλιώς ξεκινάς πάλι από την αρχή.

Αφού έκανα τις πρώτες μου δοκιμές χωρίς επιλεκτική κίνηση, μου έλειπε το alter ego. Θυμήθηκα τους παραμορφωτικούς καθρέφτες του Andre Kertesz και ξεκίνησα να το δοκιμάζω για να πετύχω την αντανάκλαση. Το εγχείρημα ήταν πολύ δύσκολο, ορισμένες φορές απογοητευτικό. Μετά από πολλές – πολλές δοκιμές τελικά το σταμπιλάρισα.

Όμως η ιδέα της κίνησης ήταν κάτι που έλειπε, βλέποντας τον κατάλογο της Cokin είδα ένα φίλτρο που μου κίνησε το ενδιαφέρον, το filter super speed (p217), το  έψαξα, σπάνιο να το βρεις στην Ελλάδα, τελικά το βρήκα το αγόρασα και άρχισα να πειραματίζομαι και πάλι. Ο στόχος επιτεύχθηκε, και όλα ήταν έτοιμα πια για να ξεκινήσει το project.

Έτσι δημιουργήθηκαν αυτές οι εικόνες με την θεωρία των fractals να επικρατεί. «Το πολλαπλό Σύμπαν φαίνεται σαν ένα αυξανόμενο fractal, που δημιουργεί πληθωριστικές περιοχές, και καθεμιά τέτοια περιοχή, επεκτείνεται και ψύχεται σ’ ένα νέο Σύμπαν. Οι κβαντικές διακυμάνσεις που προκαλούν τον χαοτικό πληθωρισμό, θα μπορούσαν να προκαλέσουν διαφορετικά σπασίματα της συμμετρίας σε άλλες φυσαλίδες. Έτσι εξηγείται η ύπαρξη πολλαπλών Συμπάντων μέσα σε κάποιο είδος χωροχρονικού αφρού. Κάθε Σύμπαν υπάρχει σε ένα κλειστό όγκο χώρου και χρόνου. Το Σύμπαν μας είναι μόνο ένα από τα πολλά που αναπτύχθηκαν.»

Εγώ ξεκίνησα να δημιουργήσω ένα πλάσμα και το alter ego του. Μέσα από τα σχήματα και τις συμμετρίες όμως, δημιουργήθηκε κάτι τελείως διαφορετικό. Πλάσματα, που ο καθένας μας μπορεί να δει και να αποκωδικοποιήσει με την δική του φαντασία, να τους δώσει όποιο όνομα θέλει, (πεταλούδες, άγγελος, τόξο κλπ). Τελικά, ίσως οι εικόνες μου να μην είναι τόσο μακριά από τον αρχικό μου στόχο, αν σκεφτώ ότι εικονοποίησα ένα πιθανό σημείο στο οποίο, οι παράλληλοι κόσμοι εφάπτονται.

Για την σειρά “reflections” χρησιμοποιήθηκε η Fujifilm X- Pro2 με τον Fujinon XF14mmf/2.8 R φακό και μία γεννήτρια με μία κεφαλή της balcar.