Από τη λιτή τελετή αποχαιρετισμού στον Κώστα Καζάκο, που διοργάνωσε η οικογένεια του και το ΚΚΕ στο Αίθριο του Περισσού, ξεχωρίζω τα όσα είπε η Αλέκα Παπαρήγα η οποία αναφέρθηκε και σε κάποιες – όπως είπε – στιγμές συνάντησης με τον Κώστα, μακριά από τη δημοσιότητα και τις κάμερες, τις οποίες έζησαν σε ένα δωμάτιο, σε ένα γραφείο…

«Λίγο μετά το 13ο Συνέδριο, καθώς η καταιγίδα της αντεπανάστασης, της βαθιάς κρίσης του Κόμματος ήταν στο αποκορύφωμα, δυνάμωνε η αντικομμουνιστική – αντισοσιαλιστική επίθεση, ο Χαρίλαος Φλωράκης ένα πρωί μου είπε ότι του τηλεφώνησε ο Κώστας, ήθελε να τον επισκεφτεί μαζί με την Τζένη Καρέζη. Μου πρότεινε να πάω και εγώ στη συνάντηση, να δούμε τι θέλει ο Κώστας, τι σκέπτεται. Εκείνη τη μέρα τους περιμέναμε με αγωνία. Μπήκε ο Κώστας στο σπίτι, αγκάλιασε σφικτά τον Χαρίλαο, με χαιρέτησε και μένα θερμά. Μα στη συνέχεια, όρθιος όπως ήτανε, έβγαλε ένα παράπονο μάλλον και με λίγο θυμό. Απευθύνθηκε αμέσως πριν απ’ όλα στον Χαρίλαο, λέγοντας ότι «εσείς καλείτε τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες να σταθούν στο πλευρό του Κόμματος, καλείτε ακόμα να συμπαρασταθούν και εκείνοι που δεν υπήρξαν κομμουνιστές, σέβονταν όμως, αναγνώριζαν τον ρόλο του στους αγώνες. Εμένα δεν μου κάνατε ούτε ένα τηλέφωνο, δεν με χρειάζεστε;». Ο Χαρίλαος, θυμάμαι καλά, του εξήγησε ότι «σε τέτοιες στιγμές δεν είναι πάντα πρακτικό να παίρνεις τηλέφωνο και να ρωτάς εσύ με ποια πλευρά είσαι;». Ο Κώστας πάλι αντάριασε, «τι να με ρωτήσετε, δεν ξέρατε ότι εγώ δεν θα μπορούσα να είμαι πουθενά αλλού εκτός από εδώ; Με το ΚΚΕ». Δίπλα η Τζένη συμφωνούσε με το παράπονο του Κώστα”. Αυτή ήταν η πρώτη στιγμή, όπως την αφηγήθηκε η Αλέκα Παπαρήγα.

Headlines