Σε έναν τόσο ανταγωνιστικό κόσμο, το τελευταίο πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι να υποτιμήσετε τον εαυτό σας. Αλλά αυτό ακριβώς κάνουμε πολλοί από εμάς όταν επικοινωνούμε με τρόπους που μας κάνουν να ακουγόμαστε λιγότερο αποφασισμένοι και λιγότερο σίγουροι για τον εαυτό μας.
Υπάρχει όμως μια αποτελεσματική λύση: Αντικαταστήστε τις αδύναμες λέξεις και φράσεις με εκείνες που θα σας κάνουν να φαίνεστε πιο επαγγελματίες και ικανοί.
Δείτε τι λένε οι ψυχολόγοι, οι γλωσσολόγοι, οι υπεύθυνοι προσλήψεων και οι διευθύνοντες σύμβουλοι ότι πρέπει να αποφεύγετε να χρησιμοποιείτε αν θέλετε να φανείτε σίγουροι -θα κάνουν μεγάλη διαφορά στον τρόπο με τον οποίο σας αντιλαμβάνονται:
1. «Βγάζει νόημα αυτό;»
Τι να πείτε αντ’ αυτού: «Ποιες είναι οι σκέψεις σας» ή «Θα ήθελα τη γνώμη σας σχετικά με αυτό».
Αν ρωτάτε «Βγάζει νόημα αυτό;» αφού έχετε ολοκληρώσει προφορικά μια σκέψη, δίνετε αμέσως την εντύπωση ότι δεν έχετε πειστεί αρχικά εσείς οι ίδιοι, ότι η ιδέα σας μπορεί να είναι στιβαρή.
Αντί να ζητάτε επιβεβαίωση ή έγκριση, θα πρέπει να ζητάτε από τον ακροατή ή τον αναγνώστη (σε περίπτωση που εκφράζεστε γραπτά) τη γνώμη του για την ιδέα σας.
Τι να πείτε αντ’ αυτού: «Ας δοκιμάσουμε…» ή «Είναι καλή ιδέα να δοκιμάσουμε…».
Το «ίσως» καθιστά σαφές ότι κάτι που μπορεί να συμβεί, αλλά μπορεί και όχι. Και εσείς δε θέλετε κάτι τέτοιο για την ιδέα σας. Θέλετε;
3. «Νομίζω ότι αυτό θα…»
Τι να πείτε αντ’ αυτού: «Πιστεύω ότι αυτό θα…». Αυτή είναι μια μικρή διαφορά, αλλά σημαντική: Το «νομίζω» ακούγεται πιο αδύναμο από το «πιστεύω» και είναι λίγο πιο αμφίβολο, σαν να λέτε ότι κάτι μπορεί να λειτουργήσει, αλλά δεν είστε σίγουροι.
Το «πιστεύω» σας βάζει επικεφαλής της σκέψης και μεταφέρει μια ήρεμη σιγουριά. Και ακόμα κι αν δεν είστε καθόλου σίγουροι, κανείς δεν χρειάζεται να το ξέρει αυτό!.
4. «Δεν το βλέπω θετικά, αλλά…» ή «Δεν είμαι σίγουρος, αλλά…»
Τι να πείτε αντ’ αυτού: Ό,τι θα λέγατε μετά το «αλλά».
Δεν χρειάζεται να προσθέσετε αποποίηση ευθύνης. Αντίστοιχα, αν ξεκινήσετε την πρότασή σας με «Ξέρω ότι μπορεί να είναι χαζή ερώτηση, αλλά…» ή «Δεν θέλω να φανώ πιεστικός, αλλά…», υπονομεύετε τον εαυτό σας.
Είναι ένας εύκολος κανόνας που πρέπει να επαναλαμβάνεται: «Μην υποτιμάς τον εαυτό σου. Ποτέ».
5. «Ήθελα απλώς να επικοινωνήσω…»
Τι να πείτε αντ’ αυτού: «Ήθελα να επικοινωνήσω…»
Πόσες φορές έχετε ξεκινήσει ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου με το «Ήθελα απλώς να σας ρωτήσω αν…»; Το πρόβλημα σε αυτή την περίπτωση είναι ότι το «απλώς» είναι τόσο παθητικό – σχεδόν μια συγγνώμη, σαν να λέτε: «Λυπάμαι που σας ενοχλώ, αλλά…».
Υπάρχει χρόνος και χώρος γι’ αυτό το ύφος, αλλά η επαγγελματική επικοινωνία γενικά δεν είναι.
6. «Περιττό να πω…»
Τι να πείτε αντ’ αυτού: Τίποτα
Το «περιττό να πω» προέρχεται από μια μακρά σειρά ειρωνικών φράσεων όπου ανοίγετε ένα θέμα λέγοντας ότι δεν πρόκειται να πείτε κάτι, αλλά στη συνέχεια το λέτε ούτως ή άλλως. Γιατί λοιπόν να το κάνετε;
7. «Κατά τη γνώμη μου…»
Τι να πείτε αντ’ αυτού: Τίποτα
Μπείτε στο ψητό και αφαίρεσε τις περιττές, αδύναμες εισαγωγές. Όποιος ακούει ή διαβάζει αυτά που έχετε γράψει ξέρει ότι πρόκειται για τη γνώμη σας ή την πεποίθησή σας. Γι’ αυτό και τους λέτε ό,τι τους λέτε, άλλωστε.
8. «Για ό,τι αξίζει…»
Τι να πείτε αντ’ αυτού: Τίποτα
Αυτή είναι άλλη μια εισαγωγή που κάνει να ακούγεται σαν να μην είστε πεπεισμένοι οι ίδιοι για αυτό που λέτε. Και αν εσείς δεν είστε πεπεισμένος για το θέμα σας, γιατί να είναι κάποιος άλλος;
9. «Συγγνώμη»
Τι να πείτε αντ’ αυτού: «Με συγχωρείτε»
Είναι καλό να ζητάτε συγγνώμη αν κάνατε κάτι λάθος και πρέπει να το παραδεχτείτε, αλλά πάρα πολλοί άνθρωποι πετάνε ένα «συγγνώμη» και καταλήγουν να αποδυναμώνουν την εικόνα τους. Γιατί να πείτε «Συγγνώμη για την ενόχληση», όταν ένα απλό «Με συγχωρείτε» είναι πιο σύντομο, πιο σβέλτο και λιγότερο αυτοσαρκαστικό;
Οι ψυχολόγοι υποστηρίζουν ότι οι άνθρωποι τείνουν να πιστεύουν ότι όσοι χρησιμοποιούν υπερβολικά το «συγγνώμη» είναι αναποτελεσματικοί και δεν έχουν αυτοπεποίθηση.
Κάτι ακόμα παρόμοιο που πρέπει να αποφύγετε: «Λυπάμαι που ρωτάω, αλλά…». Απλά ρωτήστε!
10. «Το [Χ] αναπτύχθηκε για να αυξήσει το [Ψ]»
Τι να πείτε αντί αυτού: «Ανέπτυξα το [Χ] για να αυξήσω το [Ψ]».
Το «ανέπτυξα το [Χ] για να αυξήσω το [Ψ]» ακούγεται πιο σίγουρο, επειδή χρησιμοποιεί την ενεργητική φωνή αντί της παθητικής φωνής.
Με την παθητική φωνή, στο υποκείμενο γίνεται κάτι- με την ενεργητική, το υποκείμενο κάνει την ενέργεια. Έτσι, αν δημιουργήσατε μια νέα εκστρατεία μάρκετινγκ για να αυξήσετε την αναγνωρισιμότητα του εμπορικού σήματος, γιατί να μην χρησιμοποιήσετε την ενεργητική φωνή και να αναλάβετε τα εύσημα γι’ αυτό εκ των προτέρων;
11. «…αν καταλαβαίνετε τι εννοώ»
Τι να πείτε αντ’ αυτού: ΤίποταΈχουμε δει τόσους πολλούς ανθρώπους να τελειώνουν προτάσεις με το «αν καταλαβαίνεις τι εννοώ» ή το κουτσουρεμένο σχεδόν δίδυμό του «ξέρεις τι εννοώ;». Αν είστε ένας από αυτούς, σταματήστε τώρα. Πρόκειται για μια φράση αμηχανίας που δεν σημαίνει τίποτα – και στην πραγματικότητα εκνευρίζει πολλούς ανθρώπους.
Με την ίδια λογική, αποφύγετε να ξεκινάτε προτάσεις με φουσκωμένες φράσεις όπως «Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι…». Το μόνο που κάνετε είναι να προσθέτετε άχρηστες λέξεις. Καταλαβαίνετε τι εννοούμε;
«Τα πράγματα που ήταν απολύτως φυσιολογικά και αποδεκτά 40 χρόνια πριν δεν είναι πλέον», λέει το supermodel Πολίνα Πορίζκοβα σε νέο ντοκιμαντέρ για το Sports Illustrated
Α. Τζιτζικώστας: «Κλείνει σήμερα για μένα ο κύκλος στην Προεδρία της Ένωσης Περιφερειών Ελλάδας – Θα είμαι πάντα δίπλα σας, κομμάτι της μεγάλης οικογένειας της Αυτοδιοίκησης».
Ο Νίκος Παππάς επισημαίνει ότι «ο κ. Μητσοτάκης ευλογεί τη γιγάντωση της κρίσης ακρίβειας και στην ενέργεια, η κρίση ακρίβειας ευνοεί το σχέδιό του για εκκαθάριση της αγοράς και της κοινωνίας»
Μετά από 24 χρόνια αναμονής, ο «Μονομάχος» επέστρεψε στις σκοτεινές αίθουσες. Το θέμα είναι αν το sequel του Ρίντλεϊ Σκοτ θα φανεί αντάξιο της ιστορίας του.
