Με τις γυναίκες στο Ιράν – με τις γυναίκες παντού στον κόσμο

Οι γυναίκες στο Ιράν διεκδικούν το αυτονόητο.

Να μπορούν να αποφασίζουν οι ίδιες εάν θα φορούν μαντήλα.

Να τη φοράνε, δηλαδή, επειδή νιώθουν την ανάγκη, για λόγους θρησκευτικούς ή πολιτιστικούς και όχι επειδή το επιβάλλει μια αυταρχική «αστυνομία ηθικής».

Και εάν δεν θέλουν, να μην τη φοράνε.

Εγώ δεν έχω πρόβλημα με τη μαντήλα. Αρκεί να είναι επιλογή.

Με ενοχλεί, όμως, κάθε καθεστώς και κάθε εξουσία που θέλει να επιβάλει κάτι με τη βία.

Διαβάστε επίσης: Να τις πούμε με το όνομά τους: Γυναικοκτονίες

Το ίδιο με ενοχλεί ένα κράτος και μια κυβέρνηση να υποχρεώνει τις γυναίκες να μη φοράνε μαντήλα.

Γι’ αυτό και θεωρώ πολύ λανθασμένη π.χ. τη στάση όσων στην Ευρώπη θέλουν να απαγορεύσουν τη μαντήλα.

Όχι, ελευθερία θα πει να μπορείς να μη φοράς κάτι, αλλά και να μπορείς να το φοράς.

Νιώθω εξίσου στο πλευρό αυτής που θέλει να βγάλει τη μαντήλα, γιατί την καταπιέζει και αυτής που θέλει να τη φοράει γιατί νιώθει πώς είναι η ταυτότητά της.

Ο κόσμος είναι πολύμορφος.

Έχει πολλούς πολιτισμούς, πλήθος παραδόσεων και διαφορετικές θρησκείες.

Εγώ δεν θέλω ομοιομορφία.

Δεν θέλω παντού να ντύνονται όπως στη Δύση.

Αυτό που θέλω είναι να μην περιφέρονται τραμπούκοι αστυνομικοί και να δέρνουν γυναίκες επειδή δεν είναι «ευπρεπώς ενδεδυμένες» ή που να τις διώκουν επειδή φόρεσαν ή δεν φόρεσαν κάτι.

Δεν θέλω να υπάρχουν πουθενά στον κόσμο γυναίκες που δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους άντρες.

Διαβάστε επίσης: Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ θέλει να γυρίσει το χρόνο προς τα πίσω

Στο νόμο αλλά και -κυρίως- στην πράξη.

Δεν θέλω πουθενά γυναίκες που να υποχρεώνονται σε υποταγή σε συζύγους και πατεράδες.

Με όποιο πρόσχημα και όποια δικαιολογία.

Δεν θέλω πουθενά γυναίκες να αντιμετωπίζονται ως αντικείμενα προς εκμετάλλευση.

Δεν θέλω πουθενά γυναίκες να μην έχουν το δικαίωμα να αποφασίζουν οι ίδιες για το σώμα τους.

Και για όλα αυτά έναν δρόμο μπορώ να σκεφτώ:

Απεριόριστη συμπαράσταση και αλληλεγγύη.

Στην Ιρανή που θέλει να μη φορά μαντήλα.

Στη Μουσουλμάνα στην Ευρώπη που θέλει να φορά μαντήλα.

Στην Αμερικάνα που θέλει να μην είναι έγκλημα η άμβλωση.

Στη Μετανάστρια που δεν θέλει να αντιμετωπίζεται ως «υβριδική απειλή».

Στην Εργάτρια, όπου γης, που θέλει ίση αμοιβή για ίση εργασία.

Σε όλες τις γυναίκες που αγωνίζονται.

Παντού στον κόσμο.

Για όλα όσα αγωνίζονται.