Η δεύτερη φορά του Μίτσελ Γκονζάλες

Σαν τους παλιούς φίλους. Συνειδητοποιείς καμιά φορά πως έχεις να τους δεις καιρό, ίσως και χρόνια, αλλά τελικά φτάνει μια στιγμή για να γίνουν όλα όπως πριν. Να ξεκινήσουν ακριβώς από εκεί που σταμάτησαν.

Να συντονιστούν στην ίδια… σελίδα. Κάπως έτσι (πρέπει να) νιώθουν όλοι οι εμπλεκόμενοι, από το μεσημέρι της Τρίτης όταν η πτήση της Iberia από τη Μαδρίτη προσγειώθηκε στο «Ελ. Βενιζέλος» και αυτομάτως άνοιξε τη δεύτερη εποχή του Μίτσελ Γκονζάλες στον Ολυμπιακό. Για μια νέα ιστορία που δεν ξεκινά από την αρχή, αλλά που με έναν τρόπο λες και συνεχίζεται ακριβώς από το σημείο που σταμάτησε.

Ναι, προφανώς η ίδια αίσθηση. Και για τους ανθρώπους του πρωταθλητή που μόλις έβαλαν σε εφαρμογή το πλάνο της «ολικής επαναφοράς» έχοντας σε ρόλο πρωταγωνιστικό τον 59χρονο τεχνικό για μια σειρά από απολύτως κατανοητούς, ποδοσφαιρικούς λόγους. Και για τον Ισπανό που ποτέ δεν έκρυψε πως τα μέρη μας εδώ, τα νιώθει σπίτι του. Και φυσικά για το ίδιο το ερυθρόλευκο κοινό που έχει πάντα στο θυμικό του, όλες εκείνες τις αναμνήσεις μιας διετίας από εκείνες που επιβεβαιώνουν ότι τελικά «την ευτυχία δεν τη ζεις εκείνη τη στιγμή, αλλά την καταλαβαίνεις πολύ αργότερα». Πώς το περιέγραψε ο Μίτσελ; «Δέχτηκα ένα τηλεφώνημα το βράδυ της Κυριακής που με έκανε ευτυχισμένο. Το μόνο που ρώτησα είναι πότε είναι προγραμματισμένη η επόμενη προπόνηση».

«Πάλι νικητές»
Ποιος έκανε αυτό το τηλεφώνημα; Μα φυσικά ο Βαγγέλης Μαρινάκης που σε αυτό το παράξενο βαθύ καλοκαίρι του Ολυμπιακού που κρατά ακόμη τέλη Σεπτέμβρη, φέρνει τα πάνω-κάτω για να διατηρήσει τους Ερυθρόλευκους στη γνωστή τροχιά τους. Ενας πρώτος σχεδιασμός με τον Πέδρο Μαρτίνς. Ενας δεύτερος με τον Κάρλος Κορμπεράν που δίχως Champions League έσοδα ξεπέρασε κάθε προσδοκία με μεταγραφές σαν του Μαρσέλο, του Χάμες Ροντρίγκες και του Πεπ Μπιέλ. Μια σειρά από δύσκολες αποφάσεις. Και τώρα ο Μίτσελ. Ισως η πιο ασφαλής επιλογή τηρουμένων των ειδικών συνθηκών που έχουν φέρει τα πρώτα αποτελέσματα της σεζόν εντός και εκτός συνόρων. «Με σκληρή δουλειά θα είμαστε πάλι νικητές» ήταν το δικό του μήνυμα το απόγευμα της Τετάρτης την ώρα της επίσημης παρουσίασης. Προς πάσα κατεύθυνση. Οχι για όσα προηγήθηκαν, αλλά για όσα έρχονται.

Το ναρκοπέδιο
Λίγες ώρες αργότερα ο Ισπανός επέστρεφε στο αθλητικό κέντρο του Ρέντη. Φορούσε ξανά την κόκκινη φόρμα για μια παρτίδα… κόντρα στον χρόνο. Από την επόμενη Κυριακή (2/10) και ως τις 13/11 απλώνεται ένα αγωνιστικό ναρκοπέδιο. Δώδεκα ματς σε Ελλάδα και Ευρώπη – ανάμεσά τους όλα τα μεγάλα ντέρμπι της Super League – σε έξι εβδομάδες. Ισως το πιο κρίσιμο διάστημα της σεζόν για τον Ολυμπιακό προκειμένου να «μαζέψει» τη διαφορά των 7 βαθμών που τον χωρίζει από την κορυφή του βαθμολογικού πίνακα στο πρωτάθλημα. Προκειμένου να εξασφαλίσει μια θέση στα ευρωπαϊκά νοκάουτ του Φλεβάρη.

Μα πάνω από όλα, προκειμένου να «ξορκίσει» αυτή τη δύσκολη αρχή και να μετατρέψει ένα τόσο ποιοτικό ρόστερ, σε ομάδα ανάλογων αγωνιστικών κυβικών. Δουλειά δύσκολη, σύνθετη, απαιτητική που προφανώς δεν περνά μόνο από την ικανότητα ενός προπονητή.

Δεν είναι μόνος

Και αυτό το τελευταίο μάλλον εξηγεί με τον πιο πειστικό τρόπο πως όσα συνέβησαν αυτή την εβδομάδα δεν αφορούσαν αποκλειστικά στην αντικατάσταση του Κάρλος Κορμπεράν, αλλά στην υλοποίηση ενός σχεδίου που αφορά στην «παρέμβαση» σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα. Υπάρχει νέος διευθυντής ποδοσφαίρου στον Ρέντη, ο πολύπειρος Ζοσέ Ανιγκό που επί 14 χρόνια ήταν η φωτογραφία στο εξώφυλλο της ισχυρής Μαρσέιγ. Υπάρχει η ακόμη μεγαλύτερη ενεργοποίηση του Κριστιάν Καρεμπέ και του πιστού Αβραάμ Παπαδόπουλου. Ενα ολόκληρο τιμ που από το βράδυ της Τρίτης ενώπιον του Βαγγέλη Μαρινάκη σε μια κρίσιμη σύσκεψη έχει βάλει μπρος για την «ολική επαναφορά». Δεν είναι εύκολο. Δεν είναι απλό. Είναι όμως απαραίτητο. Και είναι πάντα ένα μέρος του παιχνιδιού. Πως «γυρίζεις» μια παρτίδα που για έναν σωρό διαφορετικούς λόγους δεν ξεκινά όπως θα περίμενες…

Σημάδι μιας εποχής
Ο Μίτσελ στην πρώτη του θητεία στον Ολυμπιακό (2/2013-1/2015) ανέλαβε την ευθύνη σε 91 ματς. Κατέκτησε δύο πρωταθλήματα στη σειρά, ένα νταμπλ. Εγινε ο τελευταίος προπονητής που οδήγησε μια ελληνική ομάδα στους «16» του Champions League. Πέτυχε ιστορικές νίκες στο υψηλότερο επίπεδο απέναντι σε αντιπάλους όπως η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η Γιουβέντους, η Ατλέτικο Μαδρίτης, η Μπενφίκα κ.λπ. Εφερε στο προσκήνιο μια ολόκληρη «ευλογημένη» ποδοσφαιρική χρονιά με Ελληνες που έκαναν μεγάλη καριέρα (Μήτρογλου, Μανωλάς, Σάμαρης, Σιόβας, Μπουχαλάκης κ.λπ.). Κυρίως όμως ήταν εκείνος που ενέπνευσε εκείνο το «συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε» moto που έγινε σημάδι μιας εποχής για την κορυφαία ελληνική ομάδα. Κάποιος που θα πήγαινες μαζί του μέχρι και στον… πόλεμο.

Ενας ο δρόμος
Είναι ο χαρακτήρας που έπλασε ως ένας από τους σημαντικότερους ποδοσφαιριστές που ανέδειξε ποτέ η Ισπανία; Είναι η προσωπικότητα κάποιου που συναντάς στο βιβλίο των ηρώων της βασίλισσας Ρεάλ Μαδρίτης; Είναι που προφανώς έχει καταλάβει καλά πως μια σύνθετη διαδικασία σαν το ποδόσφαιρο δεν αφορά μόνο στην καλύτερη δυνατή σωματική αλλά και στην πνευματική προετοιμασία; Μάλλον όλα μαζί. Και άλλα πολλά. Ολα πολύτιμα σε αυτό που ξεκίνησε στο μεγάλο λιμάνι εδώ και μερικά 24ωρα. Ο Ολυμπιακός διαθέτει ένα από τα ποιοτικότερα ρόστερ της ιστορίας του. Για να πατήσει ξανά στις αγωνιστικές ράγες πρέπει πρωτίστως να πιστέψει. Οχι στις μονάδες και την ατομική ικανότητα. Στο σύνολο. Και στο σχέδιο που θα τον επαναφέρει. Πώς το είπε ο Ισπανός την Τετάρτη; «Οποιος φορά τη φανέλα του Ολυμπιακού πρέπει να γνωρίζει πόσο σημαντικό είναι το όνομα που αναγράφεται μπροστά στη φανέλα και όχι πίσω. Εχουμε πολύ καλούς παίκτες, αλλά δεν έχει σημασία μόνο το όνομά τους. Πρέπει να σταματήσουμε να μιλάμε και να αρχίσουμε να δουλεύουμε, γιατί είναι κάτι που χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ».