Εντελώς επικίνδυνα για τη δημοκρατία μας τους τελευταίους τρείς μήνες δύο πρωθυπουργοί ( ένας κεντροδεξιός, ο κ. Μητσοτάκης) και ένας  υποθετικά «αριστερός» (ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Τσίπρας) ομολόγησαν δημοσίως ότι επί τους πρωθυπουργίας τους γίνονταν για λόγους «εθνικής ασφάλειας» παρακολουθήσεις τηλεφώνων (και ενδεχόμενη καταστρατήγηση του Συντάγματος).

Και ο μεν σημερινός πρωθυπουργός υιοθέτησε την άποψη, ότι η παρακολούθηση ενός πολιτικού του αντιπάλου (του κ. Ανδρουλάκη) ήταν «νόμιμη», αλλά ταυτόχρονα και «πολιτικά προβληματική». Ο ίδιος, δε, δεν είχε δώσει ποτέ τη συναίνεσή του για μια τέτοια παρακολούθηση.

Έχω υποστηρίξει  και παλιότερα ότι η θέση τούτη του κ. Μητσοτάκη είναι σίγουρα φορμαλιστική και προσχηματική! Γιατί; Γιατί αν δεν υπήρχε αιτιολόγηση των συγκεκριμένων λόγων «εθνικής ασφάλειας» οι οποίοι επέβαλαν την παρακολούθηση του τηλεφώνου του κ. Ανδρουλάκη, τότε η παρακολούθηση αυτή δεν ήταν ΝΟΜΙΜΗ!

Και σε αυτό το επίπεδο -κατά την αξιολογική μου κρίση- είναι απαραίτητο να διερευνηθεί από την Εισαγγελία του ΑΠ , αν η συγκεκριμένη Εισαγγελική λειτουργός που αποδέχθηκε την παρακολούθηση «της ζωής ενός πολιτικού αρχηγού» υιοθέτησε πλήρως τις δεσμεύσεις που απορρέουν από το άρθρο 139 του ΚΠΔ.

Τι έγινε δηλαδή; Γινόταν διερεύνηση μιας εγκληματικής οργάνωσης και ξαφνικά «μπήκε στη μέση ως πρόσωπο ενδιαφέροντος» και ο κ. Ανδρουλάκης;

Αυτά μου φαίνονται αδιανόητα πράγματα και κανείς δεν τα πιστεύει!

Βεβαίως δεν θα μάθουμε ποτέ, το αν ο σημερινός πρωθυπουργός είχε γνώση όλων αυτών των πραγμάτων!

Επιπλέον, πριν από μία βδομάδα ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Τσίπρας ομολόγησε δημοσίως, ότι επί της πρωθυπουργίας του παρακολουθούνταν το κινητό τηλέφωνο του μετέπειτα Υπουργού κ. Πιτσιόρλα!

Βεβαίως και ο κ. Τσίπρας υποστήριξε ομοίως ότι δεν είχε δώσει ποτέ ο ίδιος την εντολή  για την παρακολούθηση του Υπουργού του, αλλά ότι έμαθε κάτι τέτοιο ΑΡΓΟΤΕΡΑ από τον τότε Διοικητή των Μυστικών Υπηρεσιών.

Και τι έκανε τότε ο σημερινός αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Στάθμισε το εθνικό συμφέρον- όπως είπε- και συναίνεσε στη συνέχιση της παρακολούθησης του κ. Πιτσιόρλα ,τηρώντας το Σύνταγμα και τους νόμους ( όπως είπε και πάλι ο ίδιος)!

Και κατά τη δικιά μου κρίση τίθεται το εξής ερώτημα:

Τι ακριβώς στάθμιση έκανε ο κ. Τσίπρας;

Ότι η ευόδωση μιας επιχειρηματικής επένδυσης έχει μεγαλύτερη αξία για τη δημοκρατία μας σε σύγκριση με τη διαφύλαξη ενός βασικού συνταγματικού δικαιώματος του Υπουργού του (δηλαδή του απορρήτου των επικοινωνιών);

Και αυτό το πράγμα μου είναι δύσκολο να το κατανοήσω!

Υπό αυτήν την έννοια και οι δύο (και ο κ. Μητσοτάκης και ο κ. Τσίπρας) στέλνουν «μηνύματα εικονικότητας» στους πολίτες και πιστεύουν ότι οι πολίτες θα τα «καταπιούν» και θα τα «καταναλώσουν» , όπως ακριβώς καταναλώνουν και οποιοδήποτε άλλο εμπορικό προϊόν (για να θυμηθώ και τον γκουρού του μεταμοντέρνου μηδενισμού Ζαν Μπροντιγιάρ)!

Και βεβαίως ο νεανικός, ιδίως, πληθυσμός βλέποντας όλα αυτά απομακρύνεται ακόμη περισσότερο από την πολιτική, αφού η τελευταία δεν αφορά τη διαβούλευση για το κοινό καλό.

Αφορά τις ίντριγκες των μυστικών υπηρεσιών , τις παρακολουθήσεις πολιτικών αντιπάλων, Υπουργών κλπ!

Το συμπέρασμα;

Τα παρακμιακά φαινόμενα που αποκαλύφθηκαν τώρα τελευταία οφείλονται στο «υπερσυγκεντρωτικό σύστημα εξουσίας» που έχει εμπεδωθεί στη χώρα μας και επιτρέπει στον εκάστοτε πρωθυπουργό να κυβερνά με μια ομάδα εμπίστων και «κολλητών» , χωρίς να υπάρχουν «ισχυρά θεσμικά αντίβαρα ελέγχου» ( τα περίφημα checks and balances).

Γρηγόρης Καλφέλης – Καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ – kalfelis@law.auth.gr

Headlines