Εκλογές στην Ιταλία: Η ακροδεξιά φοράει κοστούμι και απειλεί την Ευρώπη – Τι σημαίνει για την Ελλάδα

«Γεννήθηκα με Μουσολίνι, δεν θέλω να πεθάνω με Μελόνι. Ο Θεός να μας βοηθήσει». Η φράση ενός ηλικιωμένου ψηφοφόρου στην Ιταλία, μόνο ως προειδοποίηση μπορεί να εκληφθεί.

Η νίκη του πλέον ριζοσπαστικού συνασπισμού -όπως τον χαρακτήρισε ο Guardian – στις εκλογές στην Ιταλία όπως φάνηκε από τα πρώτα αποτελέσματα και τα exit polls έχει ήδη σημάνει συναγερμό στην Ευρώπη. Η Τζόρτζια Μελόνι και τα Αδέλφια της Ιταλίας που ηγούνται του συνασπισμού της δεξιάς, στον οποίο συμμετέχει η Λίγκα του Ματέο Σαλβίνι και η Forza Italia του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, δεν είναι πλέον μία προειδοποίηση, αλλά η επιβεβαίωση ότι η απειλή της ακροδεξιάς είναι εδώ.

Διαβάστε επίσης: Εκλογές στην Ιταλία: Η απειλή των κυβερνώντων «μεταφασιστών» και ο εφιάλτης της «σούπερ πλειοψηφίας»

Το κόμμα της Μελόνι περιγράφεται ως ένα κόμμα με νεοφασιστική προέλευση και σχέσεις με τον Βίκτορ Όρμπαν της Ουγγαρίας, το εθνικιστικό κυβερνών κόμμα της Πολωνίας, «Νόμος και Δικαιοσύνη», το αντιμεταναστευτικό κόμμα των Σουηδών Δημοκρατών και του ακροδεξιού κόμματος της Ισπανίας Vox.

Το σχέδιο

Η ρητορική της Μελόνι, όπως σημειώνουν αναλυτές έχει σίγουρα γίνει πιο ήπια με στόχο να κερδίσει τις εκλογές και να εμφανίζεται εντός ενός «αποδεκτού πλαισίου» για την Ευρώπη αλλά και για την Ιταλία, ωστόσο δεν πείθει.

Πεποίθηση των επικριτών της παραμένει ότι το σχέδιο είναι μία Ευρώπη με λιγότερα πολιτικά δικαιώματα και ελευθερίες. Αλλά και ότι πρόκειται για μία πολιτικό με έντονα στοιχεία καιροσκοπισμού, που της επιτρέπουν να αναδιπλώνεται ανάλογα με το τι απαιτείται για να παραμείνει στην εξουσία.

Οι συνθήκες

Η νίκη της Μελόνι ωστόσο σήμανε συναγερμό στην Ευρώπη και για έναν ακόμα λόγο. Δεν είναι η μόνη ακροδεξιά δύναμη που ενισχύεται. Και αυτό σε μία περίοδο παγκόσμιας κρίσης, όπως αυτή που δημιουργεί η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και ο νέος«Ψυχρός Πόλεμος» που έχει ήδη ξεκινήσει.

Αυτή η κρίση όπως υπογραμμίζουν αναλυτές, οικονομολόγοι και παραδέχονται οι πολιτικοί ανά τον κόσμο δεν θα έχει καμία σχέση με την οικονομική κρίση της προηγούμενης δεκαετίας.

Αυτή η κρίση θα είναι βαθιά, παγκόσμια και δεν θα αφήσει κανέναν ανεπηρέαστο.

Και ενώ η Ευρώπη ήδη συζητά περιορισμό της κατανάλωσης ενέργειας, διακοπές ρεύματος και οι πολίτες βρίσκονται ήδη αντιμέτωποι με έναν δύσκολο χειμώνα, που ακόμα δεν έχει καν ξεκινήσει, ο λαϊκισμός ενισχύεται στην Γηραιά Ήπειρο.

Η ενίσχυση της ακροδεξιάς στην ΕΕ

Η ακροδεξιά δυναμώνει και πλέον δεν υπάρχει μόνο ο Βίκτορ Όρμπαν στην Ουγγαρία ή το εθνικιστικό κόμμα στην Πολωνία. Η ακροδεξιά κερδίζει ακόμα και στη Σουηδία, με το κόμμα των Σουηδών Δημοκρατών, με ακροδεξιό, αντιμεταναστευτικό χαρακτήρα, που βρέθηκε στη δεύτερη θέση.

Η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της Ιταλίας, η Τζόρτζια Μελόνι, είναι θαυμάστρια του Μουσολίνι.

Και ακόμα είμαστε στην αρχή.

Ξενοφοβικές δυνάμεις, λαϊκισμός, ακροδεξιά δείχνουν ότι είναι εδώ και μπορούν να ενισχύονται ακόμα περισσότερο μέσα από την απογοήτευση των λαών, που δεν στρέφεται στην Αριστερά αλλά επιλέγουν αντιδημοκρατικές δυνάμεις.

Ακόμα και οι δηλώσεις ψηφοφόρων στην Ιταλία, ότι ψήφισαν τον συνασπισμό της Μελόνι, παρότι δεν συμφωνούσαν με τις θέσεις της, επειδή τους απογοήτευσαν τα υπόλοιπα κόμματα, γνωρίζοντας ότι θα απογοητευτούν ξανά είναι επικίνδυνο.

Με την Ευρώπη να καλείται να κάνει τη δική της αυτοκριτική για τον ευρωσκεπτικισμό που ενέπνευσε, ενισχύοντας τέτοιες δυνάμεις, όταν δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει τις προηγούμενες κρίσεις, σύμφωνα με τις αρχές της.

Προειδοποίηση και για την Ελλάδα

Η νίκη της Μελόνι είναι μία προειδοποίηση και για την Ελλάδα.

Ακόμα και για όσους – αφελώς- πίστεψαν ότι μετά τη «Χρυσή Αυγή» η χώρα «ξεμπέρδεψε» με την ακροδεξιά.

Η Μελόνι απέδειξε το αντίθετο. Ότι η ακροδεξιά γίνεται πιο επικίνδυνη όταν προσαρμόζει τη γλώσσα της, φοράει το κουστούμι της και εμφανίζεται ως «θεσμική» πολιτική δύναμη, με διάθεση προσαρμογής.

Για την ελληνική πραγματικότητα η διολίσθηση θα μπορούσε να αποδειχθεί εξαιρετικά εύκολη.

Με το μεταναστευτικό – προσφυγικό να απειλεί για μία ακόμα φορά να εκραγεί.

Με την οικονομία να παραμένει εύθραυστη μετά την βαθιά οικονομική ύφεση του 2010, τις επιπτώσεις της πανδημίας και σίγουρα χωρίς τα ψυχολογικά αποθέματα και τις οικονομικές δικλείδες ασφαλείας στην κοινωνία να αντιμετωπίσει αυτό που έρχεται.

Και με την Τουρκία να ποντάρει στην εμπρηστική ρητορική, με απειλές και τη δημιουργία ενός κλίματος εθνικής απειλής. Που αποτελεί πειρασμό για όλους να την αξιοποιήσουν προεκλογικά.

Το μείγμα είναι όπως σημειώνουν αναλυτές και στο εξωτερικό εκρηκτικό. Και ενώ η χώρα επίσης βαδίζει σε εκλογές. Με πολλούς να υπενθυμίζουν ότι το «αυγό του φιδιού» δεν έσπασε ακόμα. Και ο κίνδυνος είναι εδώ και απειλεί όλους.