Εκλογές στην Ιταλία: Η αλλαγή κυβέρνησης και ο Ερντογάν

Το γεγονός ότι μετά τις εκλογές στην Ιταλία, ο Τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα πρέπει να συνδιαλλαγεί με  έναν νέο συνασπισμό και μια νέα κυβέρνηση, που θα σχηματιστεί μόλις τρεις μήνες μετά την επίσκεψη του Μάριο Ντράγκι και κυβερνητικών στελεχών στην Άγκυρα, σχολιάζει σε άρθρο του το Agenzia Italia (AGI).

Μία επίσκεψη η οποία, όπως επισημαίνεται, χρησίμευσε για τη βελτίωση των σχέσεων,  μετά τον χαρακτηρισμό «δικτάτορας» του Ντράγκι προς τον Erdogan, αλλά και για την υπογραφή εννέα μνημονίων κατανόησης μεταξύ των δύο χωρών.

Διαβάστε επίσης: Ο Αντρέα Μαρινέλλι της Corriere Della Sera μιλά στο in: Η Μελόνι υπόσχεται υπερσυντηρητική κυβέρνηση

Ο Τούρκος ηγέτης, όπως σημειώνεται, αν και αντιπαθής σε μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης, κυβερνά μια χώρα με την οποία η Ιταλία, εκτός από τη λεκάνη της Μεσογείου,  μοιράζεται και πολλά οικονομικά και εμπορικά συμφέροντα, αλλά κυρίως ο Ερντογάν κυβερνά μια χώρα που ενίσχυσε σε μεγάλο βαθμό την   εικόνα της σε διεθνές επίπεδο με τον πόλεμο στην Ουκρανία, επιβεβαιώνοντας και την κεντρική θέση της στους κόλπους του ΝΑΤΟ. Στοιχεία τα οποία όπως σημειώνεται συνιστούν υποχρεωτικό τον διάλογο μεταξύ τουρκικής και ιταλικής κυβέρνησης.

Ο Ερντογάν μάλλον θα προτιμούσε τον Ντράγκι

Ο Ερντογάν, παρόλο που ο Ντράγκι  τον είχε αποκαλέσει «δικτάτορα» τον Απρίλιο του 2021, θα προτιμούσε πιθανότατα να παραμείνει στην εξουσία ο πρώην Ιταλός πρωθυπουργός. Η επίσκεψη της ιταλικής κυβέρνησης ήταν πολύ πρόσφατη, μόλις στις 5 Ιουλίου, πολύ σημαντική για να κάνει τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών να επανεκκινήσουν με πλήρη ταχύτητα, εξίσου σημαντικά είναι και τα 9 υπογεγραμμένα μνημόνια,  των οποίων αναμένεται η εφαρμογή, αναφέρει το άρθρο.

Και προσθέτει ότι η Τουρκία και η Ιταλία στοχεύουν φέτος να ξεπεράσουν τα 30 δις δολάρια στο εμπόριο, στόχος που, σύμφωνα με όσα είπε ο Ερντογάν τον Ιούλιο, «θα επιτευχθεί χωρίς προβλήματα».

Το 2021, το διμερές εμπόριο άγγιξε τα  20 δις δολάρια, σημειώνοντας αύξηση  23,6% σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος, αποτελώντας τη βάση για μια μελλοντική «δέσμευση για συνέχιση ενός στενότερου διαλόγου για την οικονομία και το εμπόριο και για τον καθορισμό και την εφαρμογή κοινών προσεγγίσεων για μια ενισχυμένη ανάπτυξη σε αυτό το πεδίο», στον απόηχο του τέλους της έκτακτης ανάγκης που συνδέθηκε με την πανδημία, όπως τονίζει το δημοσίευμα.

Θα ισχύσουν τα συμφωνηθέντα μετά την αλλαγή κυβέρνησης;

Και θέτει το ερώτημα αν οι εξελίξεις θα δρομολογηθούν σύμφωνα με αυτά που έχουν συμφωνηθεί ακόμα και μετά την αποχώρηση του Ντράγκι;

Ο συνασπισμός που θα πρόσφερε στον Ερντογάν τις περισσότερες εγγυήσεις είναι πιθανώς ο κεντροαριστερός, αυτός που βρίσκεται πιο κοντά στην κυβέρνηση Ντράγκι. Θα αποτελούσε μια συνέχεια που ήλπιζε ο Ερντογάν και αφορά και την υποψηφιότητα της Τουρκίας για ένταξη στην ΕΕ, με την υποστήριξη της ιταλικής κυβέρνησης, αναφέρει το AGI.

Στελέχη της προηγούμενης κυβέρνησης,  όπως ο υπουργός Άμυνας Λορέντζο Γκουερίνι, αναφέρει το AGI, συνέβαλαν στη σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας με σημαντικό τρόπο. Ο  Γκουερίνι πήγε τρεις φορές στην Τουρκία τα τελευταία δύο χρόνια και συνάντησε τον συνάδελφό του Χουλουσί Ακάρ,  με τον οποίο οικοδόμησαν μια σημαντική συνεργασία. Ο Τούρκος υπουργός ανταπέδωσε την επίσκεψη μεταβαίνοντας στην Πράτικα ντι Μάρε.

«Φίλοι και εχθροί»

Επιπλέον, οι δυο τους συνέχισαν τον διάλογο για την ανάπτυξη ενός συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας μαζί με τη με τη Γαλλία και πληθαίνουν οι φήμες εντός Τουρκίας ότι η Ιταλία βρίσκεται στη λίστα αναμονής για τα καταπληκτικά τουρκικά drones Bayraktar.

Ο υπουργός Εξωτερικών Λουίτζι ντι Μάιο, υπενθυμίζει η ίδια πηγή, διατήρησε εκτενή διάλογο με την Τουρκία, συναντώντας τον συνάδελφό του Τσαβούσογλου στην Άγκυρα τέσσερις φορές τα τελευταία δύο χρόνια,  βάζοντας τέλος σε ένα μπλακ άουτ που συνεχιζόταν από την εποχή που ο ΥΠΕΞ ήταν ο Πάολο Τζεντιλόνι.

Ο Tρίτος Πόλος (συμμαχία Calenda-Renzi) – όπως αναφέρεται – δεν αντιπροσωπεύει μια πολύ ελκυστική υπόθεση για την Τουρκία, αλλά μάλλον ο Τούρκος ηγέτης δεν ενοχλείται και τόσο από αυτόν.

Σίγουρα – σχολιάζει – τον έχουν ενημερώσει ότι ο Κάρλο Καλέντα, ως υπουργός Οικονομίας, είχε συναντήσει τον αγαπημένο φίλο του προέδρου, Νιχάτ Ζεϊμπεκτσί, υπογράφοντας συμφωνίες που έδωσαν ώθηση στις εμπορικές συναλλαγές Τουρκίας-Ιταλίας.

Ομοίως, ο Ματέο Ρέντζι το 2015 ήταν ο τελευταίος Ιταλός πρωθυπουργός που συναντήθηκε με Τούρκο πρωθυπουργό πριν από την τελευταία επίσκεψη του Ντράγκι. Ο Ρέντζι έπρεπε να συναντήσει όχι τον Ερντογάν αλλά τον Νταβούτογλου, που έχει αποκαλέσει «ο καλός μου φίλος Αχμέτ».

Ο Μπερλουσκόνι

H νίκη της κεντροδεξιάς των Αδελφών της Ιταλίας, της Λέγκας και της Forza Italia, δεν φαίνεται να αποτελεί πρόβλημα για τον Ερντογάν.

Οι σχέσεις Ιταλίας – Τουρκίας έφτασαν στο αποκορύφωμα τους την εποχή που ο Μπερλουσκόνι ήταν πρωθυπουργός, σχολιάζει το AGI. Τότε και ο Ερντογάν ήταν πρωθυπουργός και δημιούργησαν μια φιλία που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Ο Ερντογάν και o Μπερλουσκόνι πήγαν μαζί στο γήπεδο, μίλησαν στο τηλέφωνο κάνοντας την καγκελάριο Μέρκελ να τους περιμένει, αυτοπροσδιορίστηκαν ως «καλοί φίλοι», ο Μπερλουσκόνι πίεσε για την είσοδο της Τουρκίας στην Ευρώπη με τίμημα την εναντίωση της μισής ΕΕ, καθώς επίσης, βρήκε τον χρόνο να γίνει ο κουμπάρος του γιου του Τούρκου ηγέτη και να παραστεί στην ορκωμοσία του Ερντογάν το 2018.

Μια σχέση  που συγκρούεται με τις θέσεις της Λέγκας και των Αδελφών της Ιταλίας. Ο Ερντογάν έχει ήδη διαφωνήσει  με τον Γάλλο Πρόεδρο Μακρόν για τις δηλώσεις του τελευταίου για το Ισλάμ στη Γαλλία και δύσκολα θα ανεχθεί έναν Ιταλό πρωθυπουργό που τάσσεται κατά του Ισλάμ.