Σχέδιο – ψήφιση – εφαρμογή (;)

Λίγα 24ωρα μετρούσε εντός του Μαξίμου ο Μητσοτάκης, καλοκαίρι του 2019, όταν έδινε στα στελέχη του οδηγίες ύφους και πρακτικών διακυβέρνησης. Οι πρώτες δράσεις του πολιτικού σχεδίου του είχαν κιόλας δρομολογηθεί. «Δεν σταματάμε απλώς στην ψήφιση ενός νόμου, αυτό αποτελεί κατά κανόνα μόνο το πρώτο στάδιο», έλεγε, «παρακολουθούμε την εφαρμογή του νόμου, χρειάζεται συστηματική προσπάθεια».

Σχεδόν το αυτονόητο δηλαδή: καλό το σχέδιο, καλύτερη η προώθησή του, ακόμα πιο σημαντική η πραγματική υλοποίησή του και έπειτα η διόρθωση, μέσα από παρακολούθηση προφανώς, τυχόν αστοχιών. Είναι πρόβλημα που η φίλη δικηγόρος έσπευσε να προετοιμάσει αίτημα αναβολής μιας σοβαρής υπόθεσης, μόλις έμαθε για την απεργία στα μέσα μεταφοράς στην Αθήνα. «Πώς θα φτάσουμε μέσα στον χαμό στους δρόμους ο ένας μάρτυρας από Ταύρο, ο άλλος από Κυψέλη και εγώ από Ομόνοια;

Συνεννοήθηκα με την άλλη πλευρά, συμφωνεί» είπε. Δεν καλοθυμόταν ότι έχουν προ πολλού περάσει και νόμος και εγκύκλιοι και όλα τα απαραίτητα για το λεγόμενο προσωπικό ελάχιστης εγγυημένης υπηρεσίας, αλλά και όταν το θυμήθηκε δεν πολυπίστευε ότι θα συμβεί κάτι αλλιώτικο στην πόλη. Και αυτό αποτελεί πρόβλημα για την κυβέρνηση και τους αρμόδιους δημόσιους φορείς, όχι για την ίδια. Ισως πρέπει να επαναληφθεί στα κυβερνητικά στελέχη, τώρα που όλοι βρίσκονται στην – έστω μακρά – τελική ευθεία για την εκλογική αναμέτρηση, η οδηγία περί εφαρμογής ενός νόμου και παρακολούθησής του. Ας γίνει άμεσα με βελτιωτικές κινήσεις, αν χρειάζονται από τους συναρμόδιους υπουργούς, στο θέμα του «προσωπικού ασφαλείας».

Αλλωστε είναι το ίδιο το Μαξίμου που έχει βάλει ψηλά τον πήχη, πότε διαμηνύοντας ότι ο κυβερνητικός χρόνος υπάρχει για να αξιοποιείται προγραμματικά, πότε συγκρίνοντας την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης ΝΔ για μεγάλες αλλαγές («μιλάνε τα έργα μας») με τα «λόγια, μόνο» της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και πότε επιμένοντας στο «είμαστε εδώ» για τα δύσκολα, μεγάλα και μικρά. Στο τέλος της μέρας όμως είναι το πραγματικό αποτύπωμα στην καθημερινότητα του πολίτη εκείνο που θα κρίνει αν και πού η κυβέρνηση απλώς άφησε τον πήχη ψηλά και πέρασε από κάτω.