Γυναίκες. Κακοποιημένες. Αδύναμες. Φοβισμένες. Ένα χαστούκι. Μια κλωτσιά. Ένα μαχαίρι. Ένα όπλο.

Τα λόγια χάνονται μπροστά σε ιστορίες γυναικών που έχουν αναγκαστεί να γνωρίσουν το φριχτό πρόσωπο της κακοποίησης.

«Τρώω ξύλο από τον άντρα μου», «Με ταπεινώνει και με προσβάλλει μπροστά στους άλλους», «Με βρίζει με χυδαίο τρόπο».

Έχει το δικαίωμα ο άνδρας να την κακοποιεί με την «ιδιότητα» του συζύγου; Είναι εκείνος αρμόδιος να αποφασίζει τι πραγματικά αξίζει μια γυναίκα;

Ανήμπορες να αντιδράσουν στις κακοποιητικές συμπεριφορές των συζύγων ή συντρόφων τους.

Κάποιες δεν βρίσκουν καν τη δύναμη να χωρίσουν. Γιατί; Φοβούνται μήπως ρισκάρουν την ζωή τους; Φοβούνται τον κοινωνικό περίγυρο; Ή μήπως στο μυαλό τους υπάρχει η γνωστή φράση κλισέ «τι θα πει ο κόσμος»;

Και έτσι απλά, οι γυναίκες κάθονται και δέχονται τη βία από τους συζύγους τους. Και όταν λέμε βία τι εννοούμε; Ψυχολογική, σωματική, λεκτική…

Είμαι γυναίκα. Είμαι δυνατή και θαρραλέα. Όταν με εκβιάζουν, όταν με δέρνουν, όταν με βρίζουν ουρλιάζω. Ουρλιάζω από αγανάκτηση γιατί δεν μου αξίζουν τέτοιες συμπεριφορές.

Υπάρχει βοήθεια; Υπάρχει!

Πρώτον υπάρχουν Γραφεία Αντιμετώπισης Ενδοοικογενειακής βίας με αστυνομικούς που έχουν εκπαιδευτεί ειδικά για τη διαχείριση αυτών των υποθέσεων

Δεύτερον, το κράτος παρέχει βοήθεια στα εν λόγω θύματα. Πρόσφατα ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Τάκης Θεοδωρικάκος παρότρυνε δημόσια οποιονδήποτε είναι θύμα ενδοοικογενειακής βίας να μιλήσει.

«Υποχρέωση της αστυνομίας να σχηματίζει δικογραφία για οποιαδήποτε υπόθεση φτάνει στα γραφεία της ώστε να αποδοθεί δικαιοσύνη» είχε αναφέρει ο αρμόδιος υπουργός.

Άρα τι κάνω; Σέβομαι τον εαυτό μου και τον αγαπώ. Μιλάω και δεν σιωπώ!

Headlines