Οι 6 τρανς αθλητές που αποδεικνύουν ότι έχουν θέση στους Ολυμπιακούς

Γράφει η Βασιλίνα Ριστάνη*

Οι τρανσέξουαλ αθλητές δεν είναι ένα νέο φαινόμενο. Αν και τα τρανς άτομα αγωνίζονται στους Ολυμπιακούς Αγώνες εδώ και πολλά χρόνια, ακόμη συναντούν προκλήσεις και υφίστανται διακρίσεις. Σήμερα, νομοθεσίες αποκλείουν τους τρανς νέους από τον αθλητισμό, στη βάση αθέμιτων πλεονεκτημάτων. Αθλητικοί οργανισμοί μάχονται για δίκαιους κανόνες και την εξάλειψη παράλογων απαιτήσεων. Οι όροι για να αγωνιστούν ξεκινούν από τη διατήρηση ορισμένων επιπέδων ορμονών και φτάνουν μέχρι την πραγματοποίηση χειρουργικής επέμβασης στα γεννητικά όργανα.

• Διαβάστε επίσης: Οι 3 τρανς διασημότητες που ζουν ανοιχτά τον έρωτα τους

Η κατανόηση του τρόπου με τον οποίο η τρανσέξουαλ ιδιότητα, επηρεάζει την επίδοση ενός αθλητή εξακολουθεί να εξελίσσεται. Στο μεταξύ, οι τρανς αθλητές και αθλήτριες προπονούνται μαζί με ομόφυλους συναθλητές τους. Συν το επιπλέον βάρος του να καταπολεμήσουν την τρανσφοβία που αντιμετωπίζουν από τα μέσα ενημέρωσης, το κοινό και ανθρώπους στην προσωπική τους ζωής.

1. Ρενέ Ρίτσαρντς

Η σύγχρονη ιστορία των κορυφαίων τρανς αθλητών ξεκίνησε με τη Ρενέ Ρίτσαρντς τη δεκαετία του 1970. Η Ρίτσαρντς, οφθαλμίατρος και επαγγελματίας τενίστρια, αγωνιζόταν επί μακρόν εναντίον ανδρών σε υψηλό επίπεδο.

Μετά τον επαναπροσδιορισμού του φύλου της, ήθελε να συνεχίσει να παίζει, αυτή τη φορά εναντίον άλλων γυναικών. Ωστόσο, οι υπεύθυνοι της αρνήθηκαν την είσοδο στο U.S. Open του 1976. Η Ρίτσαρντς μήνυσε και κέρδισε, κερδίζοντας το δικαίωμα να αγωνιστεί στο τουρνουά το 1977.

Η Ρίτσαρντς είχε με το μέρος της τόσο ισχυρούς υποστηρικτές και όσο και επικριτές. Πολλοί άνθρωποι είδαν τις διακρίσεις που αντιμετώπιζε και τη βοήθησαν να τις καταπολεμήσει. Πολλοί άλλοι όμως προσπάθησαν να την αποκλείσουν από τις γυναικείες διοργανώσεις.

Την κατηγόρησαν ότι είχε βιολογικό πλεονέκτημα και την υποχρέωσαν να υποβληθεί σε εντατικές εξετάσεις για να διαπιστώσουν αν ήταν «αρκετά γυναίκα» για να αγωνιστεί στο γυναικείο πρωτάθλημα.

2. Κουίν

Ως μη δυαδικό άτομο που χρησιμοποιεί το όνομα Κουίν, έγινε το πρώτο τρανσέξουαλ άτομο που κέρδισε χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020 με την καναδική ομάδα ποδοσφαίρου γυναικών.

Στο παρελθόν ως αμυντικός αλλά και μέσος, είχε αγωνιστεί στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2019 και είχε κερδίσει χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016. Τότε δεν είχε μιλήσει ακόμη δημόσια για την ταυτότητα του φύλου της.

3. Κρις Μόζιερ

Ο Κρις Μόζιερ, έγινε ο πρώτος διεμφυλικός αθλητής που εκπροσώπησε τις Ηνωμένες Πολιτείες σε διεθνή διαγωνισμό. Κέρδισε μια θέση στο σπριντ δίαθλο ανδρών το 2015 στο Hall of Fame του τριάθλου. Ο δύο φορές εθνικός πρωταθλητής και έχει μπει έξι φορές στην ομάδα των ΗΠΑ.

Ο Μόζιερ είναι επίσης ένας ισχυρός υποστηρικτής των τρανς αθλητών. Του αναγνωρίζεται ότι παρότρυνε τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή να αλλάξει τους κανόνες της το 2016, ώστε να είναι πιο δεκτικοί στους τρανς αθλητές.

Τώρα, οι τρανς άνδρες να αγωνίζονται ελεύθερα με άλλους άνδρες χωρίς περιορισμούς και οι τρανς γυναίκες δεν χρειάζεται πλέον να υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση γεννητικών οργάνων.

4. Λόρελ Χάμπαρντ

Η Νεοζηλανδή Λόρελ Χάμπαρντ έκανε το ολυμπιακό της ντεμπούτο στην άρση βαρών στους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020. Ήταν η πρώτη ανοιχτά τρανς γυναίκα που αγωνίστηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ήταν επίσης και η πρώτη ανοιχτά τρανς αθλήτρια που αγωνίστηκε σε ατομικό αγώνισμα στους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες.

Η ένταξή της στην ομάδα των +87 κιλών γυναικών ήταν αμφιλεγόμενη, ρίχνοντάς την στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Τρεις άλλες τρανς αθλήτριες αγωνίστηκαν στους Θερινούς Αγώνες του 2020. Τελικά, η Χάμπαρντ δεν κέρδισε θέση στο βάθρο και το επίσημο αποτέλεσμά της ήταν «δεν τερμάτισε», αφού δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει μια καθαρή άρση.

Η καριέρα της Χάμπαρντ στην άρση βαρών είναι αξιοσημείωτη εδώ και πολύ καιρό. Πριν από την αλλαγή φύλου, κατείχε εθνικό ρεκόρ ανδρών, αλλά εγκατέλειψε το άθλημα στα 20 της. Ήταν «πολύ δύσκολο να το αντέξει» τη περίοδο που ακόμη έβρισκε την ταυτότητά της.

Μετά από ένα διάλειμμα 15 ετών, η Χάμπαρντ επέστρεψε για να σημειώσει ρεκόρ γυναικών στην Ωκεανία το 2017. Στη συνέχεια κέρδισε το χρυσό στο Πρωτάθλημα Αυστραλίας και ένα ασημένιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Το 2018, η Χάμπαρντ υπέστη έναν τραυματισμό που σχεδόν τερμάτισε την καριέρα της: ρήξη συνδέσμου στο χέρι της.

Ωστόσο, συνέχισε να αγωνίζεται, κατακτώντας δύο χρυσά μετάλλια στους Αγώνες Ειρηνικού 2019. Συνέχισε να σηκώνει στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020 σε ηλικία 43 ετών – 10 χρόνια μεγαλύτερη από την αμέσως επόμενη γηραιότερη συναγωνίστρια της ομάδας.

5. Τίμοθι ΛεΝτουκ

Το πρώτο ανοιχτά μη δυαδικό άτομο που αγωνίστηκε στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2022, όταν κατέλαβαν την όγδοη θέση στο καλλιτεχνικό πατινάζ με παρτενέρ την Άσλεϊ Κέιν-Γκριμπλ, ακούει στο όνομα Τίμοθι ΛεΝτουκ.

Οι δυο τους, έχουν κερδίσει δύο πρωταθλήματα ΗΠΑ και έχουν πάρει μετάλλιο στη σειρά Grand Prix τρεις φορές. Το δίδυμο πρόβαλε αντίσταση στο πρότυπο που ιστορικά παρατηρείται και αναμένεται στο πατινάζ, επειδή δεν παρίσταναν το ρομαντικό ζευγάρι στις εμφανίσεις τους.

6. Αλάνα Σμιθ

Το πρώτο ανοιχτά μη δυαδικό άτομο που αγωνίστηκε στο πρώτο γυναικείο αγώνισμα σκέιτμπορντ δρόμου στους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020 λέγεται Αλάνα Σμιθ. Η αποκάλυψη έγινε λίγο πριν από τους αγώνες, θέλοντας να συμμετάσχει στον διαγωνισμό με αυθεντικότητα.

Έχει αγωνιστεί σε τέσσερα Παγκόσμια Πρωταθλήματα και κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο το 2015. Είναι ένα μεγάλο όνομα στο σκέιτ από τότε που ήταν μόλις 12 ετών, όταν κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο στα X Games του 2013.

*Η Βασιλίνα Ριστάνη σπουδάζει στη New Media Studies