Έγκλημα: Δέκα κατά συρροή δολοφόνοι, επαγγελματίες… αστυνομικοί

«Να προστατεύεις και να υπηρετείς» είναι το σύνθημα που οι περισσότεροι ταυτίζουν με τους αστυνομικούς, αλλά τι συμβαίνει όταν η τιμή και η εμπιστοσύνη πίσω από αυτό παραβιάζονται;

Παρακάτω, θα διαβάσετε για δέκα ιδιαίτερα… παραγωγικούς κατά συρροή δολοφόνους, οι οποίοι ήταν όλοι αστυνομικοί. Ορισμένοι μάλιστα ερευνούσαν τους τόπους των… δικών τους εγκλημάτων, ενώ όλοι τους έκαναν κατάχρηση εξουσίας για να διαπράξουν αποτρόπαια εγκλήματα, σύμφωνα με τον ιστότοπο Listverse.com.

Διαβάστε επίσης: Η ιστορία του πιο διάσημου serial killer: Βίαζε τους εραστές του, τους κομμάτιαζε και τους έτρωγε

10. Tore Hedin

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ξεκινούν μια εγκληματική ζωή κλέβοντας… βρώμη, αλλά ο Σουηδός κατά συρροή δολοφόνος, εμπρηστής και αστυνομικός Tore Hedin το έκανε.

Όταν ήταν 16 ετών, διέρρηξε ένα τοπικό ζυθοποιείο για να κλέψει λίγη βρώμη. Στη συνέχεια, ο Hedin αποφάσισε να κάψει όλο το μέρος, για να καλύψει τα ίχνη του.

Οκτώ χρόνια αργότερα, το 1951, πραγματοποιήθηκε μια συγκέντρωση προς τιμήν του Hedin, για να παραμείνει ο ίδιος ως τοπικός αστυνομικός της πόλης. Μετά το συλλαλητήριο, διέπραξε τον πρώτο του φόνο, σκοτώνοντας τον καλύτερο φίλο του, John Allan Nilsson, ύστερα από ένα παιχνίδι πόκερ. Στη συνέχεια, έβαλε φωτιά στον τόπο του εγκλήματος.

Σε μια ειρωνική ανατροπή, ο Hedin συμμετείχε στην έρευνα για τη δολοφονία που διέπραξε και μάλιστα μίλησε σε εθνικά μέσα ενημέρωσης σχετικά με την υπόθεση.

Περίπου ένα χρόνο αφότου σκότωσε τον Nilsson, ο Hedin άρχισε να σκοτώνει συνέχεια, αφού η φίλη του, Ulla Ostberg, τον χώρισε. Η πρώτη του «στάση» ήταν στο σπίτι των γονιών του στο Saxtorp. Τους σκότωσε και τους δύο και στη συνέχεια έβαλε φωτιά στο σπίτι.

Στη συνέχεια, πήγε στο γηροκομείο όπου εργαζόταν η Ostberg και σκαρφάλωσε από ένα παράθυρο στο υπνοδωμάτιό της. Όταν δεν τη βρήκε στο δωμάτιό της, έψαξε τον όροφο και βρήκε την Ostberg στο δωμάτιο της προϊσταμένης. Τις σκότωσε και τις δύο με τσεκούρι, κλείδωσε τις πόρτες και έβαλε φωτιά στο κτίριο.

Τέσσερις ηλικιωμένοι άνθρωποι πέθαναν στο σπίτι αυτό και ένας πέμπτος πέθανε αργότερα από εγκαύματα στο νοσοκομείο, ενώ ο Hedin κρύφτηκε.

Η τοπική αστυνομική υπηρεσία είχε ήδη αντιληφθεί ότι αυτός βρισκόταν πίσω από τα εγκλήματα και ξεκίνησε ανθρωποκυνηγητό.

Βρήκαν το αυτοκίνητο του Hedin παρκαρισμένο μπροστά από μια καλύβα δίπλα σε μια λίμνη και στο μπροστινό κάθισμα υπήρχε ένα σημείωμα αυτοκτονίας. Στο σημείωμα, ο Hedin ισχυριζόταν ότι ήταν καλός μόνο στο να εντοπίζει άλλους εγκληματίες και εξηγούσε ότι σκότωσε τους γονείς του, για να μην υποφέρουν για τα εγκλήματα που διέπραξε. Το πτώμα του βρέθηκε αργότερα στη λίμνη.

9. John Christie

Ο κατά συρροή δολοφόνος Τζον Κρίστι δεν θα έπρεπε ποτέ να είχε γίνει αστυνομικός. Είχε ποινικό μητρώο που περιελάμβανε κλοπές και βίαιες επιθέσεις και είχε περάσει χρόνο στη φυλακή.

Όμως όλα αυτά παραβλέφθηκαν και κατάφερε να ενταχθεί στην Εφεδρική Αστυνομία Πολέμου, όπου η υπηρεσία του κρίθηκε ιδιαίτερα αποτελεσματική και αξιόπιστη.

Όσο υπηρετούσε ως αστυνομικός, ωστόσο, διέπραξε τον πρώτο από τους πολλούς φόνους του: Η Ρουθ Φουέρστ ήταν μια 21χρονη πόρνη που είχε σχέση με τον Κρίστι. Την στραγγάλισε μέχρι θανάτου, ενώ έκανε σεξ μαζί της ένα βράδυ, και στη συνέχεια την έθαψε στον κοινόχρηστο κήπο της κατοικίας του στο Rillington Place 10.

Αυτό πυροδότησε την επιθυμία του να δολοφονήσει κι άλλες γυναίκες και κατέληξε στη γειτόνισσά του, Muriel Eady. Ο Κρίστι την προσκάλεσε με το ψευδές πρόσχημα ότι είναι γιατρός, που θα μπορούσε να βοηθήσει στην ασθένειά της. Χρησιμοποιώντας μονοξείδιο του άνθρακα σε έναν εισπνευστήρα, την άφησε αναίσθητη, στη συνέχεια την στραγγάλισε και τη βίασε πριν θάψει το πτώμα της στον κήπο, δίπλα στον Fuerst.

Μια άλλη γειτόνισσα, η Beryl Evans, θα γινόταν το τρίτο θύμα του. Η Beryl και ο σύζυγός της, Timothy, ήθελαν να τερματίσουν την εγκυμοσύνη της Beryl, φοβούμενοι ότι δεν θα μπορούσαν να συντηρήσουν άλλο ένα παιδί. Ο Κρίστι προσφέρθηκε να βοηθήσει, ισχυριζόμενος και πάλι ότι ήταν γιατρός.

Αντ’ αυτού, βίασε και στραγγάλισε την Beryl με μια γραβάτα και στη συνέχεια έκρυψε το πτώμα της στο υπόστεγο του κήπου του κτήματος. Ο Κρίστι ανέφερε στον Timothy Evans ότι η σύζυγός του πέθανε από σηπτικό σοκ και ισχυρίστηκε ότι θα έβρισκε κατάλληλο σπίτι για το μωρό τους, ηλικίας ενός έτους.

Το βρέφος ανακαλύφθηκε αργότερα μαζί με το πτώμα της Beryl στο υπόστεγο του κήπου. Ο άντρας της, κυριευμένος από τη θλίψη και θέλοντας να προστατεύσει τον Κρίστι, ομολόγησε ότι εκείνος σκότωσε τη γυναίκα και το παιδί του και αργότερα απαγχονίστηκε για τα εγκλήματα.

Τα επόμενα χρόνια, ο Κρίστι θα σκότωνε άλλες τρεις πόρνες και τη σύζυγό του, Έθελ. Αποθήκευσε τα πτώματά τους σε διάφορους χώρους του σπιτιού. Οι τρεις ιερόδουλες θα ανακαλυφθούν κρυμμένες σε μια χάρτινη εσοχή στην κουζίνα από έναν νέο ένοικο, αφού ο Κρίστι μετακόμισε ξαφνικά.

Το πτώμα της συζύγου του, Ethel, ανακαλύφθηκε κάτω από τις σανίδες του πατώματος, όταν η αστυνομία ήρθε να το ερευνήσει.

Ο Κρίστι βρέθηκε σύντομα στο Λονδίνο και δικάστηκε για τα εγκλήματά του. Αρχικά δήλωσε ότι ήταν παράφρων, αλλά οι ένορκοι τον καταδίκασαν σε απαγχονισμό για τη δολοφονία της συζύγου του. Ο Κρίστι εκτελέστηκε δύο εβδομάδες αργότερα, στις 15 Ιουλίου 1953.

8. Mikhail Popkov

Ο Mikhail Popkov χρησιμοποιούσε τη στολή και το περιπολικό του, για να κερδίσει την εμπιστοσύνη των θυμάτων του πριν τα παρασύρει στο θάνατο.

Από το 1992 έως το 2000, ο Popkov έβαζε στο στόχαστρο γυναίκες, με γεμάτο σώμα, που έμοιαζαν με τη μητέρα του που τον κακοποιούσε, επιτιθέμενος σε αυτές με κατσαβίδι, τσεκούρι ή μαχαίρι.

Στη συνέχεια, βίαζε τα θύματά του, πριν αφήσει τα ακρωτηριασμένα σώματά τους σε δάση σε όλη την πόλη Ανγκάρσκ της Ρωσίας.

Ο Popkov δολοφόνησε τουλάχιστον 22 γυναίκες, αλλά ο ακριβής αριθμός μπορεί να ξεπερνά τις 30.

Η βιαιότητα των δολοφονιών θα στοιχειώσει τους κατοίκους της πόλης και θα γίνει πρωτοσέλιδο σε εθνικό επίπεδο, δίνοντας στον Popkov το παρατσούκλι «Ο Λυκάνθρωπος», λόγω της βίαιης φύσης των επιθέσεών του.

Στη συνέχεια, όμως οι δολοφονίες σταμάτησαν. Ο Popkov δήλωσε ότι είχε προσβληθεί από μια αφροδίσια ασθένεια, που δεν είχε αντιμετωπιστεί και τον έκανε ανίκανο να πάρει ευχαρίστηση από τους φόνους και τους βιασμούς του.

Ο Popkov κατάφερε να ξεφύγει από την Αστυνομία για δύο δεκαετίες, ακόμη και όταν ένα από τα πιθανά θύματά του δραπέτευσε και τον αναγνώρισε ως τον άντρα που της επιτέθηκε.

Ωστόσο, το 2012 διενεργήθηκε ένα υποχρεωτικό τεστ DNA για όλους τους υπαλλήλους των υπηρεσιών επιβολής του νόμου στο Ανγκάρσκ, ταυτοποιώντας έτσι τον Popkov ως τον διαβόητο «Λυκάνθρωπο». Τον Ιανουάριο του 2015, καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη.

7. Christopher Jordan Dorner

Ο καταλύτης για τη βασιλεία της φρίκης του Christopher Dorner ξεκίνησε όταν απολύθηκε από την αστυνομία.

Τον άφησαν ελεύθερο μετά την υποβολή μιας αναφοράς, με την οποία κατηγόρησε έναν άλλο αστυνομικό για ακραία και περιττή βία κατά τη διάρκεια μιας σύλληψης.

Ένιωσε ότι η απόλυσή του ήταν αδικαιολόγητη και το 2013 ξεκίνησε να εκδικηθεί όσους πίστευε ότι τον αδίκησαν.

Οι δύο πρώτοι που δολοφονήθηκαν από τον Dorner ήταν η Monica Quan και ο Keith Lawrence. Τους πυροβόλησε εξ επαφής, ενώ βρίσκονταν στο αυτοκίνητό τους. Κανείς από τους δύο δεν είχε συναντήσει τον Dorner στο παρελθόν, αλλά ο πατέρας της Quan ήταν αρχηγός της αστυνομίας του Λος Άντζελες, όταν ο Dorner απολύθηκε από την αστυνομία.

Ο Dorner παραδέχτηκε στο μανιφέστο του ότι κυνήγησε την κόρη του Quan και τον αρραβωνιαστικό της, επειδή θεωρούσε ότι ο Quan δεν έκανε αρκετά καλή δουλειά στην υπεράσπισή του.

Αυτή ήταν μόνο η αρχή σε ένα διάστημα δύο εβδομάδων τυχαίων δολοφονιών, που θα άφηναν πίσω τους τέσσερις νεκρούς και άλλους δύο τραυματίες.

Μετά την ανάρτηση του μανιφέστου του Dorner, το LAPD (αστυνομικό τμήμα Λος Άντζελες) άνοιξε ξανά την υπόθεση της απόλυσης του Dorner και ο αρχηγός Charlie Beck βγήκε στα μέσα ενημέρωσης για να τον διαβεβαιώσει ότι έπαιρναν σοβαρά υπόψη τους τα αιτήματά του να επανεξετάσουν την απόλυσή του.

Εν τω μεταξύ, όμως, η αστυνομία εξέδωσε ανθρωποκυνηγητό και προσέφερε αμοιβή για τον Dorner, θεωρώντας ότι είναι εγχώριος τρομοκράτης και απειλή για την κοινωνία.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, έστησε ενέδρα και σκότωσε τον αστυνομικό Michael Crain και τραυμάτισε τον συνεργάτη του, ενώ βρίσκονταν σε περιπολία ρουτίνας.

Στις 12 Φεβρουαρίου, δέκα ημέρες μετά την έναρξη του τρελού φονικού ξεσπάσματος του Dorner, όλα τελείωσαν σε μια ορεινή καλύβα, όταν συγκρούστηκε με την αστυνομία.

Ο βοηθός Jeremiah MacKay σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια ανταλλαγής πυροβολισμών, καθώς ο Dorner στάθηκε όρθιος, ανοίγοντας πυρ, ενώ οι αστυνομικοί προσπαθούσαν να τον εξουδετερώσουν με δακρυγόνα.

Κάποια στιγμή, άκουσαν μόνο έναν πυροβολισμό από το εσωτερικό της καλύβας. Εν τω μεταξύ, τα δακρυγόνα προκάλεσαν φωτιά στην καλύβα και την έκρηξη των πυρομαχικών στο εσωτερικό της, καθιστώντας την μη ασφαλή για την αστυνομία.

Από την καμπίνα αφαιρέθηκαν απανθρακωμένα λείψανα, τα οποία επιβεβαιώθηκε από τα οδοντιατρικά αρχεία ότι ήταν του Christopher Dorner. Η επίσημη αιτία θανάτου προσδιορίστηκε ως αυτοτραυματισμός από πυροβολισμό στο κεφάλι.

6. Tiago Henrique Gomes Da Rocha

Εντάξει, οι σωματοφύλακες δεν είναι τυπικά αστυνομικοί, αλλά είναι άτομα με εξουσία. Τους εμπιστευόμαστε τις ζωές και την ευημερία μας, οπότε όταν κάποιος από αυτούς γυρίζει την πλάτη του στο νόμο, μπορεί να γίνει πραγματικά τρομακτικό.

Πάρτε για παράδειγμα τον Tiago Henrique Gomes da Rocha. Ένας Βραζιλιάνος σωματοφύλακος, ο da Rocha θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένας από τους πιο δραστήριους κατά συρροή δολοφόνους στον κόσμο.

Ισχυριζόμενος ότι δολοφονούσε για να «ανακουφίσει τον προσωπικό του πόνο και τα βάσανά του» μετά τη σεξουαλική του κακοποίηση ως παιδί, ο da Rocha σκότωσε τουλάχιστον 39 ανθρώπους, πριν τελικά συλληφθεί το 2014.

Στοχεύοντας άστεγους, ομοφυλόφιλους, αλλά και πόρνες που έμοιαζαν με τη φίλη του, ο da Rocha πλησίαζε τους ανθρώπους με τη μοτοσικλέτα του πριν φωνάξει «Ληστεία!».

Στη συνέχεια, πυροβολούσε τα θύματά του με ένα 38άρι περίστροφο και απομακρυνόταν από τον τόπο του εγκλήματος. Για κάποιο λόγο, ωστόσο, δεν τους έκλεβε ποτέ τίποτα.

Τελικά, η αστυνομία σταμάτησε τον da Rocha, επειδή είχε πλαστές πινακίδες στη μοτοσικλέτα του. Αυτό οδήγησε τελικά στη σύλληψή του.

Το σπίτι όπου ζούσε με τη μητέρα του ερευνήθηκε και εκεί η αστυνομία ανακάλυψε το περίστροφο που χρησιμοποιήθηκε στους φόνους. Ο Da Rocha έδωσε τελικά πλήρη ομολογία στην αστυνομία και καταδικάστηκε.

5. Zeng Kaigui

Η ανάληψη μεγάλων ποσών από τις τράπεζες είναι κάτι αρκετά συνηθισμένο στην Κίνα, καθώς τα μετρητά είναι μακράν η πιο αποδεκτή πληρωμή στη χώρα.

Ο κατά συρροή δολοφόνος Zeng Kaigui στόχευε τα θύματά του καθώς έφευγαν με μετρητά, τα πυροβολούσε και έφευγε με τα χρήματά τους.

Ο Zeng Kaigui υπηρέτησε ως αστυνομικός στον Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό και ήταν ειδικός στην παρακολούθηση. Αυτή η εκπαίδευση τον μετέτρεψε σε έναν ερημίτη, που παρέμενε κλεισμένος στον εαυτό του και σπάνια συναναστρεφόταν με οποιονδήποτε.

Και όταν το έκανε, συνήθως επικοινωνούσε μόνο με τη γλώσσα του σώματος και με… γρυλίσματα! Αυτό τον βοήθησε επίσης να ξεφύγει από τους αστυνομικούς, όταν αντιλήφθηκαν για πρώτη φορά τις ληστείες και τις δολοφονίες του το 2004.

Ωστόσο, το 2012 εντοπίστηκε έξω από μια τράπεζα της Ναντζίνγκ, αφού πυροβόλησε έναν άνδρα και έφυγε με περίπου 30.000 δολάρια.

Θεωρώντας ότι ήταν υπεύθυνος για άλλους έξι θανάτους και δύο τραυματισμούς σε παρόμοια εγκλήματα, οι αρχές έστειλαν 13.000 αστυνομικούς και δύο ελικόπτερα για τον Kaigui. Ωστόσο, δεν βρέθηκε ποτέ και είναι πιθανό να διαπράξει κι άλλη… ληστεία στο μέλλον!

4. David Stephen Middleton

Ο πρώην αστυνομικός του Μαϊάμι, David Stephen Middleton, χρησιμοποίησε το νέο του επάγγελμα ως ηλεκτρολόγος για να εντοπίζει τα θύματά του.

Ωστόσο, δεν χρησιμοποίησε ποτέ τις αστυνομικές του γνώσεις για να μην συλληφθεί.

Τον Φεβρουάριο του 1995, το πτώμα της Katherine Elizabeth Powell ανακαλύφθηκε δεμένο με σακούλες σκουπιδιών και σχοινί σε έναν κάδο σκουπιδιών στο Reno της Νεβάδα.

Ο Middleton ήταν ο βασικός ύποπτος, επειδή είχε κάνει ένα υπηρεσιακό τηλεφώνημα στο σπίτι της Powell, λίγες ημέρες πριν από τη δολοφονία της. Ακόμη πιο επιβαρυντικό είναι ότι χρησιμοποίησε την πιστωτική της κάρτα, για να αγοράσει στερεοφωνικό εξοπλισμό και στη συνέχεια έστειλε τον συγκάτοικό του να τον παραλάβει.

Ο δολοφόνος χρησιμοποίησε επίσης μια πολύ συγκεκριμένη κίτρινη σακούλα σκουπιδιών για να καλύψει το πτώμα της Powell. Αυτές οι σακούλες πωλούνταν μόνο σε δύο καταστήματα στην περιοχή του Middleton.

Μετά την έκδοση του εντάλματος έρευνας, η αστυνομία ανακάλυψε τις σακούλες σκουπιδιών, το στερεοφωνικό και πολλά άλλα ενοχοποιητικά αντικείμενα σε μια αποθήκη που είχε νοικιάσει ο Middleton.

Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, τα λείψανα της Thelma Davila (που εθεάθη για τελευταία φορά το 1994) βρέθηκαν με παρόμοιο τρόπο όπως και της Powell, γεγονός που υποδεικνύει ότι ο Middleton είχε σκοτώσει την Davila πριν δολοφονήσει την Katherine.

Μια κουβέρτα που ανήκε στην Davila είχε βρεθεί στην αποθήκη του Middleton και μια τρίχα που εντοπίστηκε αναγνωρίστηκε ως δική της. Επίσης, ένας οδηγός λεωφορείου, που γνώριζε την Davila, την είχε αφήσει το τελευταίο βράδυ που την είδαν ζωντανή και κατέθεσε ότι την είδε να μπαίνει σε ένα φορτηγό με έναν άνδρα, που ταίριαζε στην περιγραφή του Middleton.

Μετά από δίκη το 1996, κατηγορήθηκε για δύο υποθέσεις απαγωγής και διακεκριμένης κλοπής, εκτός από τις δύο κατηγορίες δολοφονίας. Ο Middleton κρίθηκε ένοχος και καταδικάστηκε σε θάνατο.

Ενώ βρισκόταν στη φυλακή, τα λείψανα ενός άλλου πτώματος βρέθηκαν με τον Middleton να είναι ένας από τους υπόπτους στην υπόθεση και το FBI να ζητά βοήθεια για την αναγνώριση της γυναίκας.

3. Anthony ‘Jack’ Sully

Μετά από οκτώ χρόνια υπηρεσίας, ο Anthony «Jack» Sully εγκατέλειψε το αστυνομικό τμήμα της πόλης Millbrae και ξεκίνησε μια ανεξάρτητη επιχείρηση εργολαβίας.

Η επιχείρησή του θα γινόταν γρήγορα επιτυχημένη και ο Sully άρχισε να διακινεί δωρεάν κοκαΐνη και να προσλαμβάνει συνοδούς, προτιμώντας τα κορίτσια που δούλευαν για την Tina Livingston.

Τον Φεβρουάριο του 1983, ο Sully διέπραξε τον πρώτο από τους έξι αποτρόπαιους φόνους του. Έβαλε την Livingston να φέρει την Γκλόρια Φράβελ στην αποθήκη της εταιρείας του και αφού η Φράβελ αρνήθηκε τις προτάσεις του, τη φίμωσε και της πέρασε χειροπέδες.

Στη συνέχεια, την κρέμασε από το ταβάνι και τη βίασε επανειλημμένα κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου, με τη βοήθεια της Livingston και μιας άλλης πόρνης. Τελικά, το φίμωτρο της Φράβελ λύθηκε και εκείνη φώναξε για βοήθεια.

Τότε ήταν που ο Sully έσφιξε τη θηλιά με την οποία την είχε κρεμάσει, μέχρι που έπεσε αναίσθητη. Νομίζοντας ότι ήταν νεκρή, τη φόρτωσαν στο αυτοκίνητο για να πετάξουν το πτώμα, αλλά συνειδητοποίησαν ότι ήταν ακόμα ζωντανή.

Στη συνέχεια, ο Sully την χτύπησε επανειλημμένα με ένα τσεκούρι μέχρι να πεθάνει. Το πτώμα της βρέθηκε αργότερα και ο Sully κράτησε το άρθρο της εφημερίδας που περιγράφει λεπτομερώς την έρευνα, θεωρώντας… αστείο το γεγονός ότι η Fravel ανακαλύφθηκε από έναν χασάπη.

Δύο μήνες αργότερα, ο Sully σκότωσε μια άλλη πόρνη της Livingston, την 19χρονη Brendan Oakden, με παρόμοιο τρόπο. Μόνο που αυτή τη φορά, αποθήκευσε το πτώμα της σε ένα βαρέλι πριν το πετάξει.

Ένα μήνα αργότερα, δολοφόνησε μια άλλη πόρνη και τον νταβατζή της, τη Phyllis Melendez και τον Michael Thomas, αντίστοιχα. Και πάλι, αποθήκευσε τα πτώματά τους σε βαρέλια.

Μια τέταρτη πόρνη, ονόματι Barbara Searcy, ήταν το επόμενο θύμα του, ενώ το τελευταίο γνωστό θύμα του ήταν η Kathryn Barrett, ανεβάζοντας τον συνολικό αριθμό των θυμάτων του σε έξι.

Ο Sully συνελήφθη τον Αύγουστο του 1983, με ένα συντριπτικό όγκο αποδείξεων να στοιβάζονται εναντίον του. Όχι μόνο βρέθηκαν υλικά, που χρησιμοποιήθηκαν για τη φύλαξη των πτωμάτων τόσο στο φορτηγό όσο και στην αποθήκη του, αλλά το αποτύπωμά του βρέθηκε σε πλαστική μεμβράνη που χρησιμοποιήθηκε για να καλύψει τις Searcy και Barrett.

Τα δακτυλικά του αποτυπώματα βρέθηκαν επίσης στα βαρέλια που χρησιμοποιήθηκαν για τον εγκλεισμό των Oakden, Melendez και Thomas. Και εκτός από τις πολυάριθμες μαρτυρίες των ιερόδουλων που κακοποιήθηκαν από τον Sully, η Livingston κατέθεσε εναντίον του.

Ύστερα από μια δίκη επτά εβδομάδων, ο Sully καταδικάστηκε και του επιβλήθηκε η θανατική ποινή τον Ιούνιο του 1986. Η έφεσή του, τόσο κατά των καταδικαστικών αποφάσεων, όσο και κατά της θανατικής ποινής, απορρίφθηκε το 2013, αφήνοντάς του λίγες επιλογές για ανατροπή.

2. Gennady Mikhasevich

Ο Gennady Mikhasevich ήταν εθελοντής αστυνομικός για την Εθελοντική Λαϊκή Δρούζινα στην ΕΣΣΔ.

Πολλές φορές, του ανατέθηκε να δουλέψει πάνω στις υποθέσεις των… δικών του δολοφονιών, διεξάγοντας συνεντεύξεις και συλλέγοντας αποδεικτικά στοιχεία.

Από το 1971 έως το 1985, ο Mikhasevich σκότωσε 36 γυναίκες επιβεβαιωμένα, αλλά ο συνολικός αριθμός θα μπορούσε στην πραγματικότητα να πλησιάζει τις 55.

Συχνά βίαζε και στραγγάλιζε τα θύματά του, αλλά άφηνε άλλους άνδρες να αναλάβουν την ευθύνη για τα εγκλήματά του. Κατά τραγικό τρόπο, στη θέση του καταδικάστηκαν 13 άτομα, 12 από τα οποία στάλθηκαν σε στρατόπεδα εργασίας.

Και μια άτυχη ψυχή εκτελέστηκε, αφού εξαναγκάστηκε να ομολογήσει με βασανιστήρια και απειλές.

Ωστόσο, οι ερευνητές συνειδητοποίησαν αργότερα ότι οι δολοφονίες πρέπει να διαπράχθηκαν από ένα άτομο, καθώς ήταν όλες παρόμοιες στην εκτέλεση.

Με τη θεωρία τού κατά συρροή δολοφόνου στο μυαλό του, ο Mikhasevich άρχισε να ανησυχεί ότι θα συλληφθεί. Έτσι, έστειλε μια ανώνυμη επιστολή στην αστυνομία, με την υπογραφή «Πατριώτης του Βίτεμπσκ», στην οποία ανέφερε ότι η διαφθορά της εποχής ήταν η αιτία των δολοφονιών.

Αυτό στην πραγματικότητα έδωσε στην αστυνομία ένα στοιχείο και, όταν ένα άλλο σημείωμα αφέθηκε δίπλα σε ένα νέο θύμα, η αστυνομία αποφάσισε να συγκρίνει την επιστολή με τον γραφικό χαρακτήρα πάνω από 500.000 ανδρών στην πόλη.

Έπεσαν πάνω στο δείγμα του Mikhasevich και σε συνδυασμό με άλλα στοιχεία κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αυτός ήταν ο κατά συρροή δολοφόνος.

Ενώ ομολόγησε και συνελήφθη, η τύχη του Mikhasevich δεν είναι γνωστή. Ορισμένες αναφορές λένε ότι αυτοκτόνησε στη φυλακή. Άλλες λένε ότι εκτελέστηκε από εκτελεστικό απόσπασμα.

Το σίγουρο όμως είναι ότι η σύλληψή του αποκάλυψε την ανικανότητα και τη διαφθορά της αστυνομίας στην ΕΣΣΔ εκείνη την εποχή. Ήταν επίσης ο πρώτος κατά συρροή δολοφόνος, που αναγνωρίστηκε από τα ελεγχόμενα σοβιετικά μέσα ενημέρωσης.

1. Norbert Poehlke

Θα μπορούσε κανείς να πει ότι οι κατά συρροή δολοφονίες του Norbert Poehlke ξεκίνησαν ως εγκλήματα πάθους.

Βετεράνος αστυνομικός, η κόρη του Poehlke πέθανε από καρκίνο τον Μάρτιο του 1984, αφήνοντας στην οικογένεια χρέη ύψους περίπου 400.000 δολαρίων.

Αλλά ενώ ήθελε να προσφέρει στους αγαπημένους του, τα πράγματα γρήγορα ξέφυγαν από τον έλεγχο: Από τον Μάιο του 1984 έως τον Οκτώβριο του 1985, η αστυνομία παρατήρησε ένα μοτίβο στις ληστείες τραπεζών που συνέβαιναν στη Δυτική Γερμανία.

Ο δράστης έσπαγε το παράθυρο του ταμείου με μια βαριοπούλα. Αφού απαιτούσε χρήματα, στη συνέχεια διέφευγε με ένα κλεμμένο όχημα. Ο ιδιοκτήτης του οχήματος διαφυγής βρέθηκε στη συνέχεια νεκρός – πυροβολημένος στο κεφάλι – σε μια περιοχή κοντά στην τράπεζα.

Αυτό συνέβη τουλάχιστον τρεις φορές και η αστυνομία αναζητούσε πλέον έναν κατά συρροή δολοφόνο.

Μετά την τελευταία ληστεία, η οποία ήταν ανεπιτυχής, η αστυνομία αναγνώρισε το όπλο ως ένα πιστόλι Walther P5, ένα όπλο που συνήθως χορηγείται στην αστυνομία. Στη συνέχεια, οι ερευνητές ανακάλυψαν την αστυνομική στολή του Norbert Poehlke σε ένα ντουλάπι, στο σιδηροδρομικό σταθμό του Ludwigsburg.

Σε συνδυασμό με την πρόσφατη περίεργη συμπεριφορά του Poehlke, τον θάνατο της κόρης του και τα μεγάλα χρέη του, η αστυνομία αποφάσισε να τον επισκεφθεί για να του κάνει μερικές ερωτήσεις.

Δυστυχώς, όμως, ήταν πολύ αργά. Φοβούμενος ότι η αστυνομία τον είχε καταλάβει, ο Poehlke πήρε αναρρωτική άδεια, πήγε σπίτι του και πυροβόλησε τη γυναίκα του και έναν από τους γιους του.

Στη συνέχεια, εξαφανίστηκε μαζί με το άλλο του αγόρι, αλλά η αστυνομία βρήκε σύντομα τα πτώματά τους στη βόρεια Ιταλία. Και οι δύο είχαν πυροβοληθεί στο κεφάλι με το Walther P5, σε μια υπόθεση που ήταν ξεκάθαρα δολοφονία-αυτοκτονία.

Η βαλλιστική θα κατέληγε στο συμπέρασμα ότι ο Poehlke εμπλέκεται και στις τρεις ληστείες και πυροβολισμούς, υποδεικνύοντας ότι η υπόθεση είχε κλείσει.