Ψυχραιμία παιδιά!

Εκλογές με εθνική ατζέντα. Αυτό δείχνει να επιδιώκει και εδώ και αρκετό καιρό ο τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Και με την Τουρκία να παρουσιάζεται ως διεθνής ηγέτιδα δύναμη. Με διάθεση για ρόλο στην επίλυση των διενέξεων. Με ρόλο στο προσφυγικό. Με διπλωματικές πρωτοβουλίες στο ουκρανικό.

Την ίδια στιγμή χτίζει με συνέπεια και ιδιαίτερη προσοχή ένα αφήγημα απέναντι στην Ελλάδα, επιχειρώντας να θεμελιώσει πολιτικά – τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό – τις αιτιάσεις της για το Αιγαίο.

Στο παιχνίδι έχει βάλει και την – πάντα πρόθυμη – αντιπολίτευση της Τουρκίας, που εμφανίζεται να συντηρεί και να ενθαρρύνει τις ανθελληνικής κορώνες, δίνοντας ένα σημαντικό άλλοθι που αποκλείει την αποκλιμάκωση.

Με τα σενάρια «πολέμου» στην Τουρκία να προσπαθούν να καλύψουν το θόρυβο της οικονομικής κρίσης. Έναν θόρυβο εκκωφαντικό στην πλειοψηφία των νοικοκυριών.

Και αν η οικονομική κρίση του 2020 απειλεί να καταπιεί τον Ερντογάν, η αντιπολίτευση θυμάται ότι έμεινε για 20 χρόνια στον «πάγκο» γιατί πνίγηκε σε μία άλλη κρίση. Αυτή που γέννησε και καθιέρωσε τον Ερντογάν.

Οι πολεμικές ιαχές του τούρκου προέδρου, οι απειλές και οι προειδοποιήσεις «θα έρθουμε ένα βράδυ», ερμηνεύονται με δύο τρόπους.

Είτε ως ρεαλιστική πρόθεση να προκαλέσει ένα «ατύχημα», σε χρόνο που ο ίδιος θα κρίνει ότι μπορεί να αξιοποιήσει και με αφορμή η οποία θα τον διασφαλίζει κατά το μέγιστο δυνατό, είτε ως κενές περιεχομένου απειλές, οι οποίες ωστόσο δεν παύουν να δημιουργούν ένα επικίνδυνο περιβάλλον.

Ένα περιβάλλον που γίνεται ακόμα πιο εκρηκτικό λόγω της συγκυρίας. Το 2023 είναι χρονιά εκλογών σε Ελλάδα – Τουρκία και Κύπρο. Και αν η Λευκωσία δεν μπορεί να μετρηθεί παρά ως θύμα, αυτό δεν είναι το ίδιο για Ελλάδα και Τουρκία.

Η Ελλάδα απαντά σταθερά συνιστώντας «ψυχραιμία». Μέγαρο Μαξίμου, Υπουργείο Εξωτερικών και Υπουργείο Εθνικής Άμυνας υπογραμμίζουν ότι η Ελλάδα δεν θα παρασυρθεί στο δρόμο που προσπαθεί να την σύρει η Τουρκία.

Ωστόσο η ένταση και τα εθνικά είναι πειρασμός και για την Αθήνα. Αφού «πουλάνε» και στους έλληνες ψηφοφόρους.

Στην πραγματικότητα όμως προεκλογική περίοδος με εθνικά θέματα μπορεί να χαρακτηριστεί τουλάχιστον εκρηκτική.

Ως εκ τούτου η «ψυχραιμία», όσο και αν ακούγεται μονότονη είναι το ζητούμενο.

Μαζί και ο διάλογος. Ακόμα και αν κάποιοι σπεύσουν να ασκήσουν κριτική  στην κυβέρνηση εάν επιχειρήσει να πάει σε διάλογο σε μία περίοδο τέτοιας κλιμάκωσης της έντασης.

Στην πραγματικότητα αυτός πρέπει να είναι ο μόνος στόχος. Διάλογος, συναντήσεις και τα κατάλληλα πρόσωπα στην δημιουργία ενός δρόμου που θα βγάζει από το αδιέξοδο.

Με την ψυχραιμία να συνιστάται και σε όσους ίσως την επικαλούνται στο προσκήνιο, γιατί είναι η «γραμμή», αλλά την υπονομεύουν στο παρασκήνιο γιατί συμφέρει με όρους ψηφοθηρικούς.

Άλλωστε στα μάτια των τρίτων (όπου τρίτοι βάλτε διεθνής κοινότητα), για την ένταση χρειάζονται δύο. Και αυτό αποτυπώνεται και στα δημοσιεύματα του ξένου τύπου, αλλά και στις τοποθετήσεις που καταλήγουν καλώντας όλες τις πλευρές να «συνεννοηθούν» αποφεύγοντας τη ρητορική και τις ενέργειες που θα μπορούσαν να «αυξήσουν περαιτέρω την ένταση».

Χωρίς να συνειδητοποιούν τι θα σημαίνει το χάος που θα προκαλέσει ένα ενδεχόμενο «ατύχημα» στο πεδίο. Ακόμα και πώς θα μπορούσαν να το εκμεταλλευθούν οι «σύμμαχοι» για να συνετίσουν την Τουρκία, που είναι το ζητούμενο, ακόμα και εις βάρος της Ελλάδας.

Ως εκ τούτου σε όσους επενδύουν στο χάος, φανερά ή υπόγεια, και στις δύο πλευρές του Αιγαίου, η μόνη σύσταση μπορεί να είναι «ψυχραιμία παιδιά»!