Ανατολίτικο παζάρι…

Κινήσεις πανικού ή κινήσεις μελετημένες πάνω σε ένα ανατολίτικο παζάρι;

Πολιτική στη βάση του αποπροσανατολισμού με στόχο το εσωτερικό ενόψει εκλογών ή το πλαίσιο της εξέλιξης του αφηγήματος της τουρκικής «Γαλάζιας Πατρίδας» το οποίο θα μπορούσε να κληροδοτηθεί και στους επόμενους και να το ακολουθήσουν με την ίδια «ευλάβεια»;

Πόσο σημαντικό είναι για την Τουρκία να κάνει η Ελλάδα την πρώτη κίνηση; Να είναι αυτή που θα πυροδοτήσει το «επεισόδιο» και να ανοίξει την πόρτα του «χάους»;

Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, όπως εκτιμούν πολλοί διπλωμάτες και στρατιωτικοί αναλυτές, επιχειρεί με σχέδιο. Και ακολουθεί τις σταθερές γραμμές της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.

Για κάποιους μάλιστα η Αθήνα εμφανίστηκε να είναι για μία ακόμα φορά «απροετοίμαστη» και χωρίς πληροφόρηση των σχεδιασμών της Άγκυρας.

Με την Τουρκία να εμφανίζεται να είναι πάντα ένα βήμα μπροστά. Τουλάχιστον στην προσπάθεια να δημιουργήσει εν δυνάμει τετελεσμένα.

Άλλωστε όπως έχει διδάξει η ιστορία, ότι «γκριζάρει» δεν έχει επιστροφή…

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η Άγκυρα «κοίμισε» την Αθήνα με τις παράλληλες απειλές για το Αιγαίο και μία μέρα μετά τη συνάντηση Καλίν – Σάλιβαν η τουρκική αντιπροσωπεία βρέθηκε στη Λιβύη να υπογράφει το νέο «μνημόνιο» με αντικείμενο την εκμετάλλευση της λιβυκής ΑΟΖ.

Διπλωμάτες σχολιάζουν άλλωστε ότι για τις ΗΠΑ η «κόκκινη γραμμή» είναι τα νησιά του Αιγαίου και όχι η Ανατολική Μεσόγειος, όπως έδειξε και η γνωμοδότηση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τον EastMed.

Μία πιο «χαλαρή στάση» της Ουάσιγκτον για την Ανατολική Μεσόγειο, δίνει το περιθώριο στην Άγκυρα να παίξει το παιχνίδι της.

Αν και ένα «επεισόδιο» που ως υπαίτιος θα μπορούσε να υποδειχθεί η Τουρκία, δημιουργεί σαφώς ρωγμή στο ΝΑΤΟ. Σε μία περίοδο που η Άγκυρα συνεχίζει να απειλεί την ολοκλήρωση της ένταξης Σουηδίας και Φινλανδίας. Και ίσως αυτό είναι η ευκαιρία της Ελλάδας.

Εκτιμήσεις σημειώνουν ότι ένα τουρκικό σεισμογραφικό θα μπορούσε ενδεχομένως να εμφανιστεί να ξεκινά έρευνες σε περιοχές εντός των «ασφαλών ορίων» της Λιβύης κοντά στις ακτές της και αν η Άγκυρα θελήσει να κλιμακώσει να ακολουθήσει πορεία προς την περιοχή του τουρκολιβυκού μνημονίου.

Και πώς η Τουρκία θα θελήσει να χρησιμοποιήσει τη Λιβύη αξιοποιώντας τη διεθνή συγκυρία που δημιούργησε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία…

Η Αθήνα επιχειρεί να συντονίσει τις κινήσεις της τόσο με την ΕΕ, όσο και με τις ΗΠΑ, ενώ την ίδια στιγμή κοιτάζει και προς την Αίγυπτο, με την οποία έχει υπογράψει οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών, η οποία καθιστά το πρώτο τουρκολιβυκό μνημόνιο άκυρο.

Η πολιτική της Άγκυρας από την άλλη πλευρά δείχνει να επιδιώκει συγκεκριμένα βήματα στο πεδίο της Γαλάζιας Πατρίδας. Και επειδή ο «διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες» οι πιο ψύχραιμοι περιμένουν να δουν και τι περιλαμβάνει αναλυτικά η συμφωνία που υπεγράφη και οι όροι που περιλαμβάνει.

Όλοι ωστόσο αναγνωρίζουν ότι η Άγκυρα επιχειρεί σαφώς να αυξήσει την πίεση στην Αθήνα και να δημιουργήσει συνθήκες που θα την εγκλωβίσουν. Με στόχο πάντα να είναι η Αθήνα αυτή που θα τραβήξει την σκανδάλη. Εκτός αν τελικά το όπλο που έχει βάλει η Τουρκία στο τραπέζι εκπυρσοκροτήσει…