Νέα Δημοκρατία: Κυρία ετών 48

Πριν από 48 ολόκληρα χρόνια, στις 4 Οκτωβρίου 1974, δημοσιοποιήθηκε η ιδρυτική διακήρυξη της Νέας Δημοκρατίας, του κόμματος που επέπρωτο να αναδείξει κατά τη διάρκεια των μεταπολιτευτικών χρόνων επτά πρωθυπουργούς (Κωνσταντίνο Καραμανλή, Γεώργιο Ράλλη, Τζαννή Τζαννετάκη, Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, Κώστα Καραμανλή, Αντώνη Σαμαρά και Κυριάκο Μητσοτάκη) και να διαμορφώσει σε καθοριστικό βαθμό το ελληνικό πολιτικό σκηνικό επί μισό σχεδόν αιώνα.

Στο πλαίσιο της μακρότατης και πολυκύμαντης πολιτικής διαδρομής του, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής επικράτησε ως αρχηγός της ΝΔ στις δύο πρώτες εκλογικές αναμετρήσεις της Μεταπολίτευσης, το 1974 και το 1977, πριν εγκαταλείψει τη μαχόμενη πολιτική και μεταπηδήσει στο ανώτατο αξίωμα της χώρας, εκείνο του Προέδρου της Δημοκρατίας, το Μάιο του 1980.

Το κόμμα που ίδρυσε το πολύ μακρινό πλέον 1974 ο αείμνηστος σερραίος πολιτικός κατάφερε να αποτελέσει μέχρι σήμερα την κυρίαρχη δύναμη στο λεγόμενο συντηρητικό στρατόπεδο, αλλά και σε εκείνο των φιλελεύθερων αστικών και φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων της χώρας μας, με εκλογικά ποσοστά που κυμάνθηκαν από το ανεπανάληπτο 54,37% το Νοέμβριο του 1974 έως το ιστορικό χαμηλό του 18,85% το Μάιο του 2012.

Ο πρωταγωνιστικός αυτός ρόλος που διαδραμάτισε και εξακολουθεί να διαδραματίζει η ΝΔ στα πολιτικά πράγματα της χώρας μας κατά τη διάρκεια της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας είναι κάτι που κανένας άλλος κομματικός σχηματισμός δεν κατάφερε, ούτε καν ο έτερος μεγάλος κυβερνητικός πόλος της εν λόγω περιόδου, το ΠΑΣΟΚ, που την τελευταία δεκαετία υπέστη εκλογική καταβαράθρωση και μετατράπηκε σε ένα κόμμα της ελάσσονος αντιπολίτευσης.

Το μοναδικό αυτό επίτευγμα της ΝΔ ως κομματικού οργανισμού επιδέχεται ασφαλώς ποικίλες, πολυεπίπεδες και –αυτό είναι πλέον ή βέβαιον– αλληλοσυγκρουόμενες ερμηνείες, που μοιραία άπτονται των πολιτικών μας ηθών και των εμπεδωμένων στην κοινωνία μας πελατειακών σχέσεων.

Τούτων δοθέντων, μια αρκούντως πειστική ερμηνεία της μακροημέρευσης και της διαχρονικής ισχύος της ΝΔ –της κυρίας αυτής που παραμένει θελκτική παρά τα 48 της έτη και τις «συντηρητικές» αντιλήψεις της– μπορούμε να εντοπίσουμε στα λόγια ενός εξέχοντος πολιτικού ανδρός και διανοουμένου, του Παναγιώτη Κανελλόπουλου.

Ο Κανελλόπουλος, περί τα τρία χρόνια μετά τη δημοσιοποίηση της προαναφερθείσης ιδρυτικής διακήρυξης της ΝΔ, και ενόψει των εθνικών εκλογών του 1977 που τότε επέκειντο, είχε προβεί σε δηλώσεις, προκειμένου να εξηγήσει την απόφασή του να κατέλθει στις εν λόγω εκλογές ως ανεξάρτητος και απλώς συνεργαζόμενος με τη ΝΔ του Καραμανλή.

Στις δηλώσεις του αυτές, που είχαν δημοσιευτεί στο φύλλο του «Βήματος» της 13ης Οκτωβρίου 1977, ο Κανελλόπουλος είχε υποστηρίξει μεταξύ πολλών άλλων τα εξής:

«Μολονότι έχει ιδρυθή από μία προσωπικότητα –τον Κωνσταντίνο Καραμανλή– η Νέα Δημοκρατία δεν είναι ούτε προσωπικό ούτε περιστασιακό κόμμα. Στηρίζεται σε βασικές ιδεολογικές αρχές, που έχουν διακηρυχθή με σαφήνεια και ακρίβεια· επιδιώκει την διαρκή ανανέωση της πολιτικής μας ζωής· οργανώνεται, διαρθρώνεται και λειτουργεί δημοκρατικά· δεν ταυτίζει την τύχη του με την τύχη της ηγεσίας του, γιατί φιλοδοξεί να είναι επί μακρόν χρόνον η σπονδυλική στήλη της εθνικής μας ζωής· απευθύνεται, τέλος, σε όλα τα στρώματα του Ελληνικού Λαού και με ιδιαίτερη έμφαση προς τους νέους, που αποτελούν το μέλλον του Έθνους».