Τα γενέθλια της ΝΔ και η πολιτική που είναι το… δεύτερο αρχαιότερο επάγγελμα

Εχουμε δύο… μεσήλικες στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Το ΠΑΣΟΚ, που πριν από ένα μήνα, στις 3 του Σεπτέμβρη γιόρτασε τα 48 του χρόνια και τη Νέα Δημοκρατία που σήμερα, 4 Οκτωβρίου έχει γενέθλια και τα γιορτάζει αναλόγως.

Όχι με φιέστες, αλλά περισσεύουν οι δηλώσεις ευαρέσκειας και αυτοθαυμασμού από τα «γαλάζια» στελέχη.

48 χρόνια, λοιπόν, για τα δύο μεγαλύτερα κόμματα της χώρας (όχι σε δύναμη σήμερα, αλλά σε πολιτική και κοινωνική παρέμβαση).

Δύο κόμματα που σημάδεψαν τη Μεταπολίτευση και από το 1974 και μετά κυβέρνησαν τη χώρα για 44 χρόνια, με μόνη εξαίρεση δηλαδή τον ΣΥΡΙΖΑ της περιόδου 2015-2019.

Ηταν η πρώτη φορά Αριστερά στην κυβέρνηση, έγινε το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα (και το εννοώ κόμμα δικό του) η αποκαλούμενη «κυβερνώσα» Αριστερά που έσπασε το δίπολο Νέα Δημοκρατία – ΠΑΣΟΚ.

Αν και για να λέμε την αλήθεια, για να γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ το ΠΑΣΟΚ άλωσε, όχι μόνο παίρνοντας ψηφοφόρους αλλά κυρίως αρπάζοντας στελέχη που μόλις είδαν ότι το «πράσινο» καράβι βουλιάζει πήδησαν στο «βαρκάκι» της Αριστεράς που έγινε μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα… υπερωκεάνειο.

Το ζήτημα, όμως, δεν είναι αν η Νέα Δημοκρατία έγινε… μεγάλη κυρία, με φουρό και καπέλα, μια αστή μεσήλιξ.

Ούτε αν το ΠΑΣΟΚ συμπλήρωσε σχεδόν μισό αιώνα ζωής και προσπαθεί να ξαναγίνει μεγάλο στην κοινωνία.

Το θέμα είναι αν τα δύο αυτά κόμματα χρειάζονται σήμερα με τη μορφή που έχουν. Αν προσαρμόζονται στις απαιτήσεις των καιρών, αν κύριος σκοπός της λειτουργίας τους είναι η υπηρέτηση των πολιτών.

Αν τέλος πάντως, προσπαθούν να ξεφύγουν από αυτό που σκωπτικά είχε αναλύσει ο σπουδαίος Εμμανουήλ Ροϊδης. Είχε πει: «Κόμμα: Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν’ αναγιγνώσκωσι και ν’ αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπό ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι να αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι».

Σε μια εποχή που αλλάζει ραγδαία. Που η παγκοσμιοποίηση έχει ανατρέψει τα πάντα και η μικρή Ελλάδα στροβιλίζεται από τις παγκόσμιες θύελλες, το ερώτημα είναι αν τα υπάρχοντα ελληνικά κόμματα έχουν μέλλον, σε συνάρτηση βεβαίως με το καλό του τόπου.

Γιατί αν (και δυστυχώς το βλέπουμε συχνά αυτό) η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν σκοπό απλά να λειτουργούν για την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων, τότε δεν χρειάζεται να φτάσουν τα… 50.

Αφού και σήμερα τα βουλευτικά και υπουργικά γραφεία είναι κατά κύριο λόγο χώροι εξυπηρέτησης ρουσφετιών, τότε η χώρα χρειάζεται κάτι διαφορετικό.

Κι αφού τα ίδια τα κόμματα δεν φροντίζουν να «εκπαιδεύσουν» διαφορετικά τους πολίτες, αλλά συνεχίζουν και τους συμπεριφέρονται ως «πελατάκια», τότε και η πατρίδα μας δεν έχει μέλλον.

Σήμερα τα κόμματα, και με αφορμή το κορυφαίο ζήτημα για τη Δημοκρατία, αυτό των υποκλοπών, θα έπρεπε να υπηρετούν διαφορετικές αξίες.

Όχι την πελατοκρατεία, όχι το ρουσφέτι και την κομματικοποίηση των πάντων.

Αλλά να είναι πιστά στις αρχές της διαφάνειας, του σεβασμού στους θεσμούς, της χρηστής διαχείρισης του δημοσίου χρήματος, των πολιτικών που θα οδηγούν στην πρόοδο της χώρας και στην προκοπή κάθε πολίτη ξεχωριστά.

Ανεξάρτητα από χρώμα, ιδεολογία, πολιτική τοποθέτηση, φύλο, σεξουαλική ταυτότητα, θρησκευτική επιλογή.

Τα κόμματα ως φορείς της εξουσίας πρέπει να είναι αυτό που έλεγε ο Γιώργος Παπανδρέου αλλά ποτέ δεν τήρησε: «Αντιεξουσιαστές στην εξουσία».

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ βαρύνονται με αμαρτίες του παρελθόντος. Αμαρτίες που κουβαλάνε και δυστυχώς συνεχίζουν να εφαρμόζουν ακόμη και σήμερα.

Με φωτεινές βεβαίως εξαιρέσεις, με αρκετά στελέχη να έχουν όρεξη για δουλειά χωρίς ιδιοτελείς σκοπούς.

Αλλά στην πλειονότητα με πολιτικούς που γυρίζουν πίσω τη χώρα.

Η Ελλάδα αντιμετωπίζει σοβαρές προκλήσεις. Κοινωνικές, ηθικές, πολιτικές, εθνικές, ακόμη και πολιτιστικές.

Οσο οι… γηραιές κυρίες και κύριοι της πολιτικής, αλλά και οι νεόκοποι «σωτήρες» δεν αντιλαμβάνονται τον πραγματικό τους ρόλο, τόσο θα μένουμε πίσω από τις εξελίξεις.

Και δεν είναι, νομίζω, ωραίο να γιορτάζουν τα κόμματα τα… γενέθλιά τους και θυμούνται τους… Εθνάρχες τους και άλλες αστείες ιστορίες, όταν ο κόσμος είναι δεκαετίες μπροστά.

Το άρθρο 1 του Συντάγματος λέει: «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα».

Εχει κανείς καμιά αντίρρηση σε αυτό;

Ή μήπως ισχύει αυτό που έλεγε ο Ρόναλντ Ρέιγκαν: «Λένε ότι η Πολιτική είναι το δεύτερο αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου. Εχω διαπιστώσει ότι έχει καταπληκτική ομοιότητα με το πρώτο».