Aυτο(α)κίνητοι στην Αθήνα
Μια σύντομη καθημερινή ιστορία
- Η Ρωσία βομβάρδισε το Κίεβο με οκτώ βαλλιστικούς πυραύλους μια μέρα μετά την ομιλία του Πούτιν
- Αστυνομικός της Βουλής: «Πρώτη μου σχέση, δέσμιά του για μια ζωή» – Τι απαντάει η 35χρονη για τις κλήσεις
- Φοβάται μη συλληφθεί λόγω του εντάλματος του ΔΠΔ ο Νετανιάχου - Δεν θα παραστεί στις εκδηλώσεις στο Άουσβιτς
- Χριστουγεννιάτικες διακοπές στο Σαιν-Τροπέ: Γιατί παίρνουν τις παραλίες τέτοιες ημέρες ο Τζορτζ Κλούνεϊ και η Αμάλ;
Ο γοητευτικός άνδρας και η εντυπωσιακή γυναίκα βγαίνουν αεράτοι και σίγουροι από την εξώπορτα του σπιτιού τους. Kάνουν 3,5 βήματα και μπαίνουν στα καλογυαλισμένα αυτοκίνητά τους, που είναι παρκαρισμένα ακριβώς μπροστά.
Ανοίγουν το ραδιόφωνο και υπό τους ήχους της αγαπημένης τους μουσικής χάνονται στον ευθύ ανοιχτό δρόμο, παρασέρνοντας πέντε – έξι κίτρινα, καφέ και πορτοκαλί φθινοπωρινά φύλλα.
Σε λίγο, φρέσκοι – φρέσκοι, φτάνουν στο γραφείο τους για μία δημιουργική και παραγωγική ημέρα.
Ωραία ε; Πάμε τώρα και στην πραγματικότητα.
Ο κουρασμένος άνδρας και η ταλαίπωρη γυναίκα βγαίνουν αλαφιασμένοι από την εξώπορτα του σπιτιού τους. Πιθανότατα, κάποιος από τους δύο, τραβολογάει και ένα – δύο παιδιά που με τη σειρά τους τραβολογάνε και μία – δύο σχολικές τσάντες με ροδάκια.
Ξαφνικά η αγέλη σταμάτα. Ο/η αρχηγός προσπαθεί να θυμηθεί…
«Πού στα κομμάτια έχω παρκάρει;»
Η αγέλη ξαναξεκινά και ύστερα από ένα δύο πηγαινέλα στα γύρω στενά βρίσκουν επιτέλους το αυτοκίνητο.
Καλημερίζουν μια άλλη αγέλη, που έχει την τύχη να έχει γκαράζ αλλά και την ατυχία να τους έχει κλείσει και πάλι κάποιος ασυνείδητος της γειτονιάς.
Είναι 8 παρά. Εκατοντάδες αγέλες από εκατοντάδες γειτονιές βάζουν μπρος.
Ύστερα από καμιά δεκαριά μανούβρες και πέντε – έξι επακουμβήσεις σε μπροστινά και πισινά οχήματα, τα γρατζουνισμένα αυτοκίνητα επιτέλους απελευθερώνονται και είναι έτοιμα να ξεχυθούν στις ασφάλτους της πόλης.
1η…2α…Νεκρά
Ταχύτητα 1η, το αυτοκίνητο φεύγει παρασέρνοντας δυο – τρεις νάιλον σακούλες και χαρτόκουτα που έχουν πέσει στον δρόμο από το χθεσινοβραδινό σκουπιδιάρικο.
Ταχύτητα 2α και…φρένο. Νεκρά.
Λίγο υπομονή ως το φανάρι αυτό, ας ελπίσουμε ότι μετά ξεμπλοκάρει.
1η…2α…νεκρά, 1η…2α…νεκρά…
Τα αυτιά των οδηγών καρφωμένα στα ραδιόφωνα.
«Είναι η πρωινή σας ενημέρωση για την κίνηση στους δρόμους.
Αυξημένη κυκλοφορία παρουσιάζεται σε:
Αθηνών – Κορίνθου, από Δαφνί ως Διυλιστήρια.
Αθηνών – Λαμίας, από Αθηνών ως κόμβο Καλυφτάκη, ιδιαίτερη προσοχή στη γέφυρα Ροσινιόλ.
Πολύ αυξημένη στην κάθοδο της Αθηνών – Λαμίας από Μεταμόρφωση ως ΚΤΕΛ και μεγάλο πρόβλημα στα δύο ρεύματα Κηφισιάς και Μεσογείων, κάθοδο Κατεχάκη, άνοδο Βασιλίσσης Σοφίας και άνοδο Συγγρού από Καλλιρόης, ενώ στον Πειραιά προβλήματα εμφανίζονται ήδη στην 34ου Συντάγματος και πέριξ του λιμανιού»
Μέχρι να τελειώσει το πολεμικό ανακοινωθέν, τα αυτοκίνητα έχουν ήδη μπει στα χαρακώματα των στενών γύρω από τα σχολεία.
Τριπλοπαρκαρίσματα. Πανικόβλητοι γονείς τραβάνε αγουροξυπνημένα παιδιά από τους γιακάδες, έξω από τα αυτοκίνητα.
Καβαλήματα σε πεζοδρόμια, αυτοκίνητα μούρη με μούρη σε μονόδρομο, τζιπ, σεντάν, δίπορτα, τετράπορτα, σχολικά μίνι μπας και λεωφορεία όλα σε έναν αχταρμά.
Σ’ αυτό το αυτοκινητικό Platoon γύρω από το σχολείο, γονείς φίλων και συμμαθητών ανταλλάζουν καντήλια σαν να μην υπάρχει αύριο. Παλεύουν όλοι με νύχια και με δόντια, για το ποιος θα αποδράσει πρώτος.
Νυν υπέρ πάντων
Τριάντα λεπτά αργότερα, πηγμένοι κάπου στην Αττική. Η γραμμή του Google Maps από κόκκινη γίνεται πορτοκαλί. Τα χέρια σφίγγονται στο τιμόνι. Ο κουρασμένος άνδρας και η ταλαίπωρη γυναίκα ετοιμάζονται για τον νυν υπέρ πάντων αγώνα: Να βρουν, να παρκάρουν κοντά στο γραφείο.
«Χθες, την καβάντζα μπροστά στην παλιά Εφορία την πρόλαβε η -μπιπ- η Εύη. Πρέπει να την προλάβω»
Ατυχία. Μας πρόλαβε όλους ένα φορτηγάκι μεταφορικής.
Ύστερα από έξι – επτά γύρους περιμετρικά του γραφείου, έχεις συναντήσει και καλημερίσει σχεδόν όλους τους συναδέλφους σου. Χαιρετιέστε με ψεύτικα χαμόγελα πάνω από τα τιμόνια, γνωρίζοντας καλά ότι είστε σε πόλεμο για μία θέση.
Δυστυχώς, δεν είστε στα συγκρουόμενα που πήγαινες στο λούνα – πάρκ. Περνούσε από μπροστά σου, ανταλλάζατε ένα παγωμένο χαμόγελο και με το που έπαιρνε το βλέμμα από πάνω σου, «μπαπ!» του την κάρφωνες για τα καλά.
Επιτέλους. Βρήκες θέση. Ύστερα από 6 λεπτά ποδαρόδρομο, θα έχεις φτάσει στο γραφείο. Οι άλλοι θα έχουν ήδη παρκάρει, θα έχουν ήδη ανέβει στο γραφείο και θα έχουν ήδη παραγγείλει καφέ, χωρίς να σε περιμένουν.
Από το ανοιχτό παράθυρο ενός ακίνητου αυτοκινήτου ακούγεται ο Λουκιανός Κηλαηδόνης:
Αν κοιμηθώ νωρίς, θα σηκωθώ νωρίς
θα ξεκινήσω νωρίς και θα παρκάρω νωρίς
αν κοιμηθώ αργά, θα σηκωθώ αργά
κι όταν θα ψάχνω για θέση θα `ναι αργά
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις