Ένα ημίχρονο ελπίδας κι ένα απόλυτης κατάρρευσης

Ας ξεκινήσουμε από το δεύτερο ημίχρονο. Ο Ολυμπιακός ξέμεινε από δυνάμεις στην αρχή του δευτέρου ημιχρόνου. Δεν μπορούσε να βρει σωστούς τρόπους για να επιτεθεί και να φτάσει μέχρι την περιοχή των Αζέρων. Στη συνέχεια, όταν ο Μίτσελ έβαλε τον Μαρσέλο και άλλαξε την άμυνα τραβώντας από εκεί τον Εμβιλά, ήρθε η πλήρης αποδιοργάνωση.

Οι Πειραιώτες βγήκαν μπροστά, οι επιστροφές δεν ήταν οι αναμενόμενες και η ζημιά έγινε με τον τρόπο που γίνεται φέτος σχεδόν σε όλα τα ευρωπαϊκά παιχνίδια του Ολυμπιακού.

Μια ομάδα, αφού δεν μπορεί να τρέξει, χάνει τις προσωπικές μονομαχίες και δεν μπορεί να κρατήσει την μπάλα στην κατοχή της. Το σκηνικό συμπλήρωσαν τα τραγικά λάθη του Σισέ, που ήταν εκτός τόπου και χρόνου και φυσικά κατάφερε να εκνευρίσει την εξέδρα. Ο Ολυμπιακός παραδόθηκε στις ορέξεις της Καραμπάχ χωρίς να μπορέσει να προβάλει αντίσταση με χτυπητή, αλλά μόνη εξαίρεση, τη σέντρα σουτ του Μασούρα στο δοκάρι. Είναι γεγονός πως ο Μίτσελ δεν ευτύχησε στις αλλαγές που έκανε, του Μαρσέλο συμπεριλαμβανομένου.

Η εικόνα του Ολυμπιακού ήταν αυτή που είχε και στα προηγούμενα ευρωπαϊκά του παιχνίδια. Στο πρώτο ημίχρονο παρά το μουδιασμένο ξεκίνημα οι Ερυθρόλευκοι φάνηκε να ρολάρουν. Είχαν συνεργασίες, έβγαιναν στους κενούς χώρους και δημιούργησαν κάποιες ευκαιρίες. Κυρίως, είχαν δυνάμεις να τρέξουν, να πιέσουν και να διεκδικήσουν την μπάλα.

Είναι όμως σαφές πως όταν παίζεις με δύο αμυντικούς χαφ που δεν διακρίνονται για τα τρεξίματα τους θα έχεις προβλήματα στο παιχνίδι των αντιπάλων από τον άξονα. Ο Ολυμπιακός είχε τέτοια, τα οποία αυξήθηκαν στο δεύτερο ημίχρονο.

Το καλό παιχνίδι του Γκάρι Ροντρίγκες και του Άβιλα επιθετικά έμεινε χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα. Οι απανωτές αλλαγές σε πρόσωπα και σχήματα ξεκίνησαν επί Μαρτίνς, συνεχίστηκαν επί Κορμπεράν και από ό,τι φαίνεται θα συνεχιστούν και επί Μίτσελ. Ορισμένα πράγματα είναι αντικειμενικά, ορισμένα άλλα δεν είναι. Ο Ολυμπιακός βρίσκεται σε κρίσιμη φάση, η ψυχολογία της ομάδας είναι ευμετάβλητη.

Δεν ωφελεί σε τίποτα η διάθεση κατεδάφισης και τα αναθέματα επί δικαίους και αδίκους. Για να πάρει πάνω της η ομάδα θα χρειαστεί υπομονή και σκληρή δουλειά. Με υπομονή οφείλουν να πιστώσουν την ομάδα οι οπαδοί. Η σκληρή δουλειά αφορά τον Μίτσελ και τους παίκτες. Ειδικά οι τελευταίοι οφείλουμε να αναλάβουν τις ευθύνες τους…