Πώς από το «επιτέλους» φτάσαμε στην κατάρρευση: Το 3-5-2, η σκέψη του Μίτσελ που άλλαξε τα πάντα, ο Εμβιλά και ο Σισέ

Για 67 λεπτά στο Καραϊσκάκη ο Ολυμπιακός θύμισε κάτι από αυτό που χρόνια μας έχει συνηθίσει. Δεν ήταν κανονικός Ολυμπιακός ξανά, είχε όμως ξανά στοιχεία που θύμιζαν ομάδα.

Μέχρι να γίνει το 1-0 για την Καραμπάγκ ο Ολυμπιακός μπόρεσε να παίξει ποδόσφαιρο, να έχει ένα πλάνο και να το εφαρμόζει αρκετά καλά, να έχει ευκαιρίες για γκολ, να προσπαθεί να δημιουργήσει, να προσπαθεί με πιο ορθολογικό τρόπο να κερδίσει.

Αυτό το «επιτέλους» που έβγαζε στον κόσμο του ο Ολυμπιακός προήλθε από μια σειρά γεγονότων. Επιτέλους για πρώτη φορά τη φετινή σεζόν ο Ολυμπιακός κατάφερε να… τσουλήσει την μπάλα.

Οι αγώνες όμως στο ποδόσφαιρο δεν λήγουν στο 67’. Και ακόμη χειρότερα για τον «άρρωστο» Ολυμπιακό δεν λήγουν στο 0-1. Ο Ολυμπιακός, για ένα ακόμη ευρωπαϊκό παιχνίδι, κατέρρευσε με το που δέχθηκε το γκολ.

Πώς από το «επιτέλους» φτάσαμε στην κατάρρευση; Ο Μίτσελ ήξερε πως θα αναγκαζόταν να αλλάξει την ομάδα συγκριτικά με αυτή που έβαλε με τον Ατρόμητο. Ήξερε πως το μεγάλο πρόβλημα της ομάδας είναι η ανασταλτική λειτουργία, η ευκολία με την οποία δέχεται γκολ. Θεώρησε πως με την τριάδα πίσω και «γεμάτο» κέντρο θα μπορέσει να περιορίσει τους διαδρόμους των Αζέρων προς την εστία του Τζολάκη.

Το έδειχνε από τις προπονήσεις, το εφάρμοσε και στο γήπεδο βλέποντας το πλάνο του να φέρνει αποτελέσματα μετά το αρχικό «μούδιασμα» και το γκολ στο ξεκίνημα που δεν μέτρησε.

Κομβικό ρόλο στο πλάνο του, η παρουσία των Μπουχαλάκη και Κούντε στον άξονα, με τον έλληνα άσο να οργανώνει το παιχνίδι της ομάδας και να το κάνει πολύ καλά έως ότου αποφάσισε, χωρίς κάποιο ουσιαστικό λόγο, να τον αποσύρει από το ματς στο 60΄μεταφέροντας συνάμα τον Εμβιλά στον άξονα. Ο Γάλλος έφερνε σιγουριά στην άμυνα με την παρουσία του και αυτό χάθηκε κατευθείαν.

Η σκέψη αυτή του Μίτσελ άλλαξε τα πάντα, όπως φάνηκε λίγα λεπτά μετά. Ο Μπουχαλάκης έλειψε από τον άξονα, ο Εμβιλά έλειψε από την άμυνα, ο Μαρσέλο που μπήκε έδειξε πως ακόμη δεν είναι έτοιμος, ο Ολυμπιακός βρέθηκε να παίζει με τρίτο στόπερ τον Ρέαμπτσιουκ που μάλλον δεν κατάλαβε τι ακριβώς γίνεται (βρέθηκε δύο φορές στο ύψος της αντίπαλης άμυνας) και η συνοχή και ο ρυθμός που είχε μέχρι τότε η ομάδα εξαφανίστηκε.

Γιατί ο Μίτσελ έκανε αυτές τις αλλαγές; Πίστεψε πως ανεβάζοντας τον Εμβιλά σε συνδυασμό με την είσοδο του πολύπειρου Μαρσέλο ο Ολυμπιακός θα πάρει περισσότερα μέτρα και θα πιέσει τους Αζέρους ψάχνοντας το γκολ της νίκης. Ο ισπανός προπονητής ρίσκαρε και έχασε παταγωδώς. Πήρε ένα ακόμη ρίσκο που αυτήν τη φορά δεν του βγήκε.

Ρίσκο άλλωστε ήταν και ο τρόπος που παρέταξε τον Ολυμπιακό, και του βγήκε, ρίσκο και το πώς τελικά σκέφτηκε να ανακατέψει την τράπουλα και μαζί όπως αποδείχτηκε και την ομάδα.

Τι θα γινόταν αν δεν είχε χαλάσει την «συνταγή» που είχε αποδώσει, δεν θα το μάθουμε ποτέ. Ο τελευταίος άλλωστε που ευθύνεται είναι ο Μίτσελ, που κατάλαβε με σκληρό τρόπο πόσο δύσκολο έργο έχει μπροστά του.

Είναι χαρακτηριστικό πως στα αποδυτήρια στο ημίχρονο ο Ισπανός έδειχνε στους παίκτες του πόσο ικανοποιημένος είναι για την εικόνα και την προσπάθειά τους, όταν όμως το παιχνίδι «στράβωσε» δεν υπήρχε plan B. Και είναι αλήθεια πως και αυτό σε μεγάλο βαθμό βρίσκει τον Μίτσελ ως τον τελευταίο υπεύθυνο. Η κατάρρευση μετά το 1-0 ήρθε… αυτόματα.

Ένα ακόμη μεγάλο πρόβλημα που έχει να λύσει ο Μίτσελ, εκτός του να κάνει ξανά ομάδα κανονική τους Ερυθρόλευκους, είναι και το ψυχολογικό. Η απογοήτευση μετά το 0-1 «κατάπιε» τους παίκτες του Ολυμπιακού. Και μαζί με την γκίνια έφεραν αυτό το βαρύ 0-3 που σόκαρε τους πάντες και που απέδειξε πως ο δρόμος είναι πολύ ανηφορικός και η χρονιά πολύ μεγάλη για τους Ερυθρόλευκους.

Μέσα σε όλα ήρθε και ο Σισέ για να κάνει ακόμη πιο βαρύ το κλίμα, με τον Σενεγαλέζο να αντιδρά στις αποδοκιμασίες και τον Μίτσελ να στέλνει διπλό μήνυμα. Η αλλαγή του λίγο μετά το λάθος που έφερε το 0-2 και τα όσα είπε στην συνέντευξη Τύπου δείχνουν την επόμενη μέρα για τον στόπερ των πρωταθλητών.