Λύσεις για τους «νομάδες» εκπαιδευτικούς

Γράφει ο Δημήτρης Κωνσταντόπουλος*

Κάθε Σεπτέμβρη αρχίζει η κοινωνική δοκιμασία των αναπληρωτών εκπαιδευτικών. Χιλιάδες αναπληρωτές που στηρίζουν το δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης παραλαμβάνουν τον ολιγόμηνο «διορισμό» τους και με αίσθημα ευθύνης οδεύουν προς τον επόμενο προορισμό μέχρι να καταλήξουν το καλοκαίρι στο ταμείο ανεργίας. Τι κι αν ο καθαρός μισθός τους κυμαίνεται μεταξύ 850 και 1.000 ευρώ, ποσό που μετά βίας τα τελευταία χρόνια καλύπτει τις πάγιες ανάγκες τους, δεδομένης της κατάστασης των υψηλών ενοικίων, των αυξημένων ακτοπλοϊκών και αεροπορικών εισιτηρίων, γενικότερα του αυξημένου κόστους ζωής λόγω της ενεργειακής κρίσης.

Φέτος, όπως και τα προηγούμενα χρόνια, τα δημοσιεύματα για τους αναπληρωτές που δεν μπορούν να βρουν σπίτι στα νησιά και τις ανεπτυγμένες τουριστικά περιοχές πληθαίνουν. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας μεταθέτει και φέτος την ευθύνη στους Δήμους. Να μεριμνήσουν αυτοί και για την εύρεση στέγης και για την επιδότηση ενοικίου, θέρμανσης και σίτισης των αναπληρωτών εκπαιδευτικών και να μην περιμένουν λένε «το κράτος -πατερούλη».

Οξύμωρο, αν σκεφτεί κανείς ότι όλα αυτά τα χρόνια το ίδιο κράτος συντηρεί αυτή την ιδιότητα κρατώντας ομήρους χιλιάδες εκπαιδευτικούς. Γιατί ενώ το 2010 οι προσλήψεις των αναπληρωτών εκπαιδευτικών ανέρχονταν γύρω στις 12.000, σήμερα έχουν εκτοξευθεί στις 35.000. Με άλλα λόγια, ο θεσμός των αναπληρωτών εκπαιδευτικών που σχεδιάστηκε για να επιλύσει προσωρινές ανάγκες του δημόσιου σχολείου έχει καταλήξει να υπηρετεί τις πάγιες και διαρκείς ανάγκες του.

Όσο όμως αυτή η στρέβλωση του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος συνεχίζεται, χρειάζεται να βρεθούν πιο βιώσιμες λύσεις για το πρόβλημα της στέγης των αναπληρωτών εκπαιδευτικών. Εκ των πραγμάτων λοιπόν η συνεργασία μεταξύ της κυβέρνησης και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι επιβεβλημένη. Χρειάζεται, ωστόσο, μια δέσμη βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων μέτρων που θα στοχεύουν στη διευκόλυνση αυτής της κατηγορίας εργαζομένων.

Στα βραχυπρόθεσμα θα μπορούσαν να εντάσσονται η χρηματική επιδότηση ενοικίου και σίτισης, η δωρεάν πρόσβαση στις ακτοπλοϊκές και άλλες συγκοινωνίες και στα μακροπρόθεσμα η μετατροπή των κοινωφελών και κοινόχρηστων ακινήτων «αγνώστου» ιδιοκτήτη που έχουν περιέλθει στους ΟΤΑ ή άλλων ακινήτων των Δήμων σε κατοικίες για τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς έναντι χαμηλού αντιτίμου. Τέτοιες λύσεις θα μπορούσαν να ανακουφίσουν σημαντικά τους «νομάδες αναπληρωτές» από το αυξημένο κόστος ζωής, διαμορφώνοντας έστω κάποιους ιδιότυπους όρους κοινωνικής δικαιοσύνης, μέχρι να φτάσει ξανά ο θεσμός να υπηρετεί και πάλι έκτακτες ανάγκες.

*Βουλευτής & Τομεάρχης Αθλητισμού και Πολιτισμού του ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής