O «αντι-παπαράτσι» Ντάγκλας Κέρκλαντ, ο φωτογράφος των σταρ του σινεμά, έφυγε από τη ζωή

Ο Ντάγκλας Κέρκλαντ, γνωστός φωτορεπόρτερ και προσωπογράφος, στα θέματα του οποίου περιλαμβάνονταν η Μέριλιν Μονρόε τυλιγμένη σε μεταξωτό σεντόνι και η Κοκό Σανέλ εν ώρα εργασίας στο ατελιέ της στο Παρίσι, πέθανε στις 2 Οκτωβρίου στο σπίτι του στη γειτονιά Hollywood Hills του Λος Άντζελες. Ήταν 88 ετών.

Η Francoise (Kemmel-Coulter) Kirkland, σύζυγος και μάνατζέρ του, επιβεβαίωσε τον θάνατο, αλλά δεν διευκρίνισε την αιτία.

Για περισσότερα από 60 χρόνια, ο Κέρκλαντ ήταν κορυφαίος φωτογράφος διασημοτήτων, αρχικά για τα περιοδικά Look και Life και στη συνέχεια ως ελεύθερος επαγγελματίας για διάφορα περιοδικά, στούντιο του Χόλιγουντ και διαφημιστικές εταιρείες. Ευγενικός και πληθωρικός -δεν ήταν ένας ενοχλητικός παπαράτσι- ο Κέρκλαντ ήταν ευπρόσδεκτος στα σπίτια και τα δωμάτια των αστέρων και στα κινηματογραφικά πλατό.

Ο ψηλός, γοητευτικός Κέρκλαντ «είχε αυτή τη μαγική ιδιότητα», δήλωσε η Karen Mullarkey, η οποία συνεργάστηκε μαζί του ως διευθυντή φωτογραφία στα περιοδικά New York και Newsweek. «Είχε αυτόν τον τρόπο να κάνει τους ανθρώπους να νιώθουν άνετα – ήταν τόσο ενθουσιώδης». Για ένα τεύχος του New York, θυμήθηκε, έφερε στο μοντέλο Kathy Ireland ένα μπουκέτο παιώνιες και καθώς φωτογράφιζε την κα Ireland, η κα Mullarkey τον άκουσε να λέει: «Χαϊδέψτε τα! Φιλήστε τα! Είναι το αγόρι σου!».

• Διαβάστε επίσης: «Παραλίγο στο κρεβάτι με τη Μέριλιν» : Τι εξομολογείται ο δημιουργός της πιο διάσημης φωτό της σταρ

Η Τέιλορ δεν τον αποδέχτηκε (αρχικά)

Το 1961, ένα χρόνο μετά την ένταξή του στο Look, ο Ντάγκλας είχε δύο δραματικές συναντήσεις. Για την πρώτη, συνόδευσε τον Τζακ Χάμιλτον, έναν δημοσιογράφο, στο Λας Βέγκας για μια συνέντευξη με την Ελίζαμπεθ Τέιλορ, τότε μία από τις μεγαλύτερες σταρ στον κόσμο. Όταν οι τρεις τους συναντήθηκαν, η Τέιλορ είπε ότι θα μιλούσε αλλά δεν θα καθόταν για φωτογραφίες.

Μετά τη συνέντευξη, θυμήθηκε ο Κέρκλαντ στον ιστότοπο Vintage News Daily το 2021, προσπάθησε να την πείσει να ποζάρει γι’ αυτόν. Της κρατούσε το χέρι και της έλεγε: «Είμαι νέος με αυτό το περιοδικό. Μπορείτε να φανταστείτε τι θα σήμαινε για μένα αν με αφήνατε να σας φωτογραφίσω;».

View this post on Instagram

A post shared by Elizabeth Taylor (@lizrosemondtaylor)

«Δεν άφησα το χέρι της- φορούσε άρωμα άγριας γαρδένιας, το οποίο μπορούσα να μυρίζω αργότερα πάνω μου» συνέχισε. «Σκέφτηκε για λίγο και μου είπε: «Έλα αύριο στις 8 το βράδυ»».

Το αποτέλεσμα; Μια φωτογραφία της Τέιλορ με κίτρινο σακάκι, φορώντας εντυπωσιακά διαμαντένια σκουλαρίκια – εμφανίστηκε στο εξώφυλλο του τεύχους Look της 15ης Αυγούστου 1961.

Αργότερα την ίδια χρονιά, το Look έστειλε τον Κέρκλαντ στο Λος Άντζελες για να φωτογραφίσει την Μονρόε. Συναντήθηκαν στο σπίτι της, όπου εκείνη του είπε τι ήθελε για τη φωτογράφηση: ένα λευκό μεταξωτό σεντόνι, δίσκους του Frank Sinatra και σαμπάνια Dom Perignon.

Όταν συναντήθηκαν σε ένα στούντιο τέσσερις ημέρες αργότερα, εκείνη βγήκε από τη ρόμπα της και μπήκε σε ένα κρεβάτι, τυλίχτηκε με ένα σεντόνι και πόζαρε για αυτόν. Εκείνη, όπως φάνηκε, σκηνοθετούσε τον εαυτό της και έδειχνε χαρούμενη. Αγκάλιασε το μαξιλάρι, έκρυψε τα πάντα εκτός από το πρόσωπό της στο σεντόνι και γύρισε την πλάτη της στην κάμερα.

«Είχα ρυθμίσει τα πάντα τεχνικά σωστά» δήλωσε ο Κέρκλαντ σε συνέντευξή του στο CBS This Morning, το 2012. «Η Hasselblad μου – κλικ, κλικ, κλικ – αλλά ήταν η Μέριλιν Μονρόε που πραγματικά δημιούργησε αυτές τις εικόνες».

Θυμήθηκε εκείνο το γύρισμα στο ντοκιμαντέρ του 2020 «That Click: The Legendary Photography of Douglas Kirkland», σε σκηνοθεσία Luca Severi: «Αυτό που αντιπροσωπεύει το μαξιλάρι είναι αυτό που θα ήθελε να κάνει σε έναν άνδρα, και θα μπορούσα να ήμουν εκεί μέσα και να ήμουν το μαξιλάρι. Αλλά επέλεξα να συνεχίσω να τραβάω φωτογραφίες».

Το Look χρησιμοποίησε μόνο μία από τις φωτογραφίες της Μονρόε, μέσα στο περιοδικό, αλλά ο Κέρκλαντ συγκέντρωσε πολλές από αυτές σε ένα βιβλίο του 2012, «With Marilyn: An Evening/1961». Άλλα βιβλία με φωτογραφίες του περιλαμβάνουν το «Light Years: Icons» (1993) και «Legends» (1999).

Ο Κέρκλαντ τράβηξε φωτογραφίες κατά τη διάρκεια της παραγωγής περισσότερων από 100 ταινιών, συμπεριλαμβανομένων των ταινιών Butch Cassidy and the Sundance Kid, 2001: A Space Odyssey, Fiddler on the Roof, Sophie’s Choice, Rain Man και πολλών ταινιών του Μπαζ Λούρμαν, ξεκινώντας με το Moulin Rouge! το 2001. Ο Λούρμαν δήλωσε ότι η φωτογραφία του Κέρκλαντ «συλλαμβάνει τον ρομαντισμό του κινηματογράφου».

Η καριέρα του ξεκίνησε σε μια εποχή που τα θέματά του ήταν προσιτά στους δημοσιογράφους και συνεχίστηκε σε μια εποχή που οι σταρ και οι χειριστές τους ασκούσαν μεγαλύτερη εξουσία στα μέσα ενημέρωσης. «Στη δεκαετία του ’60, υπήρχε η ιδέα να αφήσουμε την κάμερα να αποκαλύψει την αλήθεια» δήλωσε στους New York Times το 1990. «Σήμερα, είναι περισσότερο σαν το ‘Entertainment Tonight’».

Τα κλικ, κλικμ κλικ της ζωής του έγιναν κλικ όλων μας 

Ο Ντάγκλας γεννήθηκε στις 16 Αυγούστου 1934 στο Τορόντο και μεγάλωσε από την ηλικία των 3 ετών στο Fort Erie του Οντάριο. Ο πατέρας του είχε ένα κατάστημα όπου έφτιαχνε ανδρικά ρούχα κατά παραγγελία και η μητέρα του κρατούσε τα βιβλία της επιχείρησης.

Έβγαλε την πρώτη του φωτογραφία με μια φωτογραφική μηχανή Brownie όταν ήταν παιδί: η οικογένειά του στέκεται στην εξώπορτα του σπιτιού τους την ημέρα των Χριστουγέννων. Στα 14 του, φωτογράφιζε γάμους. Μετά το λύκειο σπούδασε στο Ινστιτούτο Φωτογραφίας της Νέας Υόρκης και στη συνέχεια επέστρεψε στον Καναδά, όπου εργάστηκε για δύο τοπικές εφημερίδες. Αργότερα μετακόμισε στο Ρίτσμοντ της πολιτείας Va. για να εργαστεί ως εμπορικός φωτογράφος.

Εκεί, έγραψε τρεις επιστολές στον κορυφαίο φωτογράφο μόδας Ίρβιν Πεν, αναζητώντας δουλειά. Το 1957, ο Πεν τον προσέλαβε ως βοηθό του.

«Πληρωνόμουν 50 δολάρια την εβδομάδα, και ακόμη και εκείνες τις ημέρες στη Νέα Υόρκη δεν ήταν πολύ απλό» δήλωσε σε συνέντευξή του στην Αμερικανική Εταιρεία Φωτογράφων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης το 2017. «Αλλά ήμουν με τον Πεν και μάθαινα γρήγορα».

Εντάχθηκε στο Look το 1960 και παρέμεινε εκεί μέχρι την ανανέωση του περιοδικού το 1971. Στη συνέχεια προσλήφθηκε από το Life, όπου παρέμεινε μέχρι που σταμάτησε την εβδομαδιαία έκδοσή του τον επόμενο χρόνο. Στο υπόλοιπο της καριέρας του ήταν ελεύθερος επαγγελματίας, δουλεύοντας για το Time, το Paris Match, το Sports Illustrated, το Town & Country και άλλα περιοδικά.

Ο Κέρκλαντ έλαβε το βραβείο Presidents Award της Αμερικανικής Εταιρείας Κινηματογραφιστών το 2011 για το φωτογραφικό του έργο στα κινηματογραφικά πλατό. Την επόμενη χρονιά, του ανατέθηκε από την Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών να δημιουργήσει μια σειρά επίσημων πορτραίτων των υποψηφίων για Όσκαρ, μεταξύ των οποίων οι Τζορτζ Κλούνι, Μπραντ Πιτ, Μέριλ Στριπ και Γκλεν Γλόουζ.

Τον Αύγουστο του 1962, ο Κέρκλαντ πέρασε τρεις εβδομάδες με την Κοκό Σανέλ στο Παρίσι για το Look. Στην αρχή ήταν επιφυλακτική μαζί του, επιτρέποντάς του να φωτογραφίζει μόνο τα ρούχα που είχε σχεδιάσει αλλά όχι την ίδια. Αφού όμως της έδειξε την πρώτη σειρά εκτυπώσεων, υποχώρησε, αφήνοντάς τον να την παρακολουθεί στη δουλειά της – πάντα με καπέλο και συνήθως περιτριγυρισμένη από το προσωπικό της. Την τελευταία του μέρα εκεί, του πρότεινε να κάνουν μια βόλτα στο παλάτι των Βερσαλλιών. Της τράβηξε μια τελευταία φωτογραφία, περπατώντας μόνη της στους κήπους του παλατιού.

«Είχε ψύχρα και είχε αρχίσει να βρέχει, αν και ήταν Αύγουστος, οπότε της έδωσα το αδιάβροχό μου» δήλωσε ο Κέρκλαντ στην εφημερίδα The Guardian το 2015. «Το φόρεσε στους ώμους της και έμοιαζε σχεδόν με μοντέρνα κάπα. Είπε ότι της άρεσε συχνά να πηγαίνει εκεί γιατί της έδινε την ευκαιρία να χαθεί στο χρόνο, ενώ περιβαλλόταν από το μέγεθος της παλιάς γαλλικής κουλτούρας».