Η ιστορία του 1ου άτομου με σύνδρομο Down που τερμάτισε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ironman

Κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια του παγκόσμιου πρωταθλήματος τριάθλου Ironman στην Κόνα της Χαβάης, οι ριπές του ανέμου ήταν τόσο ισχυρές που ο Κρις Νίκιτς έκανε πετάλι με το ποδήλατό του κάτω από 10 μίλια την ώρα. Ο μπαμπάς του ανησυχούσε ότι ο γιος του, 23 ετών, μπορεί να μην ολοκλήρωνε τον εξαντλητικό αγώνα. Αλλά ο Κρις πίεσε τον εαυτό του, αυξάνοντας την ταχύτητά του στα 17 μίλια την ώρα. Κατάφερε να τερματίσει τον αγώνα σε 16 ώρες, 31 λεπτά και 27 δευτερόλεπτα, καθιστώντας τον το πρώτο άτομο με σύνδρομο Down που ολοκλήρωσε τον αγώνα πρωταθλήματος Ironman.

«Στην πραγματικότητα έπρεπε να οδηγήσω ενάντια στον άνεμο» δήλωσε ο Κρις από το Maitland της Φλόριντα. «Ο άνεμος μου επιτέθηκε με ταχύτητα 30 μιλίων την ώρα».

Ο πατέρας του είπε ότι είχαν προβλέψει ότι ο άνεμος θα ήταν μια πρόκληση, οπότε έφτασαν στην Κόνα μερικές εβδομάδες νωρίτερα για να τον βοηθήσουν να προετοιμαστεί.

• Διαβάστε ακόμα: Σύνδρομο Down: Nέα ορμονοθεραπεία βελτιώνει τη γνωστική λειτουργία των ασθενών

«Γνωρίζαμε αυτό το πρόβλημα. Ήμασταν εκεί έξω … στο βουνό κάθε μέρα για μιάμιση εβδομάδα πριν, κάνοντας εξάσκηση μέχρι που τελικά το κατάλαβε. Και του πήρε λίγο χρόνο, αλλά το κατάλαβε».

Αυτή η προετοιμασία τον βοήθησε να επιταχύνει αργότερα στο ποδηλατικό τμήμα του αγώνα.

«Το πήρε πάνω του και ανέβηκε πάλι στα 17 μίλια την ώρα και μπόρεσε να καλύψει το χρόνο» εξήγησε ο πατέρας του.

Το 2020, ο Κρις έγινε το πρώτο άτομο με σύνδρομο Down που ολοκλήρωσε ένα τρίαθλο Ironman, το οποίο περιλαμβάνει κολύμβηση 2,4 μιλίων σε ανοιχτή θάλασσα, ποδηλασία 112 μιλίων και πλήρη μαραθώνιο 26,2 μιλίων. Αυτό πρέπει να ολοκληρωθεί μέσα σε 17 ώρες. Τα προηγούμενα πέντε χρόνια είχε αφιερώσει τη ζωή του στην προπόνηση για το Ironman ενώ ο πατέρας του ανέπτυξε τρόπους για να βοηθήσει τον γιο του να αντιμετωπίσει τυχόν εμπόδια.

«Οτιδήποτε πιστεύουμε ότι θα αποτελέσει πρόκληση για εκείνον, το απομονώνουμε και στη συνέχεια του το εξηγούμε, και πάμε μαζί και το αναλύουμε, και απλά εξασκούμαστε ξανά και ξανά μέχρι το υποσυνείδητό του να το συνηθίσει. Δεν πανικοβάλλεται όταν συμβαίνει. Μπορεί να το αντιμετωπίσει» εξήγησε ο πατέρας του.

«Ο Κρις είναι ανθεκτικός. Δεν τα παρατάει» συνέχισε ο πατέρας του. «Η δύναμή του, η αποφασιστικότητά του, η εργασιακή του ηθική και η προθυμία του να παλεύει μέσα από τα πάντα τον κρατάει ανταγωνιστικό».

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αισθάνεται απογοήτευση κατά καιρούς. Κατά τη διάρκεια μιας από τις προπονήσεις με το ποδήλατο, έπεσε και αγκάλιασε τον πατέρα του κλαίγοντας. Αλλά μετά από μια εμψυχωτική ομιλία και αφού θυμήθηκε ότι η κοπέλα του, η Αντριάν, θα τον περίμενε, ο Κρις ανέβηκε ξανά στο ποδήλατο.

Για τον Νικ Νίκιτς, τον πατέρα του, το να βλέπει τον γιο του να αγωνίζεται σε αυτό το Ironman δεν ήταν τόσο αγχωτικό.

«Ήταν λιγότερο αγχωτικό αυτή τη φορά σε σχέση με την πρώτη φορά στη Φλόριντα, επειδή ξέραμε τι αντιμετωπίζαμε και αυτός ήξερε τι έκανε. Δεν υπήρχαν εκπλήξεις εκτός από τον άνεμο, διότι όλα τα άλλα τα είχαμε προβλέψει».

Ο Κρις Νίκιτς αγωνίζεται με έναν οδηγό, τον Νταν Γκρίεμπ, ο οποίος τον συνόδευσε και στον αγώνα Ironman του 2020 στο Panama City Beach. Από τότε, ο Κρις προπονούνταν σκληρά και εντατικά για την Κόνα.

«Είχε κάνει όλα όσα έπρεπε να κάνει για την προετοιμασία του. Δεν πρόβαλε ποτέ καμία δικαιολογία. Ποτέ δεν έκανε πίσω από μια μακρά ημέρα προπόνησης» είπε ο πατέρας του.

Στον τερματισμό, ο Κρις έδωσε στην Αντριάν ένα δαχτυλίδι υπόσχεσης και ανυπομονεί να περάσει περισσότερο χρόνο μαζί της και να φάει ρύζι Chipotle, ένα αγαπημένο του φαγητό. Έχει ακούσει από δεκάδες ανθρώπους που είπαν ότι προσπάθησαν να τρέξουν έναν αγώνα ή να πετύχουν έναν στόχο που δεν πίστευαν ότι θα μπορούσαν, αφού είδαν ότι αυτός τα κατάφερε. Ανυπομονεί να δει το επόμενο άτομο με σύνδρομο Down που θα αψηφήσει τις προσδοκίες.

«Θέλω να ξέρω ποιος είναι ο επόμενος» είπε.

Σκοπεύει να ασχοληθεί με την πυγμαχία, να βελτιώσει το παιχνίδι του στο γκολφ και να συμμετάσχει στο Abbott World Marathon Majors, έξι μαραθώνιους που περιλαμβάνουν τη Βοστώνη, το Σικάγο, τη Νέα Υόρκη, το Τόκιο, το Βερολίνο και το Λονδίνο.

Ο πατέρας του δήλωσε ότι χαίρεται που η αντίληψη των ανθρώπων για τα άτομα με σύνδρομο Down αλλάζει, εν μέρει χάρη στα επιτεύγματα του γιου του.

«Η αλλαγή είναι δύσκολη. Η αλλαγή είναι αργή. Είμαστε αγκυλωμένοι σε ένα συγκεκριμένο σύστημα πεποιθήσεων γύρω από το σύνδρομο Down. Αλλά αλλάζει, επειδή βλέπουμε ότι οι γονείς των παιδιών με σύνδρομο Down δεν αγοράζουν πια την αφήγηση της απόρριψης» είπε ο πατέρας.