Φορτηγά, πλοία, ταξί, λεωφορεία και γενικώς επαγγελματικά οχήματα κινούνται με πετρέλαιο.

Η τιμή ανά λίτρο έχει ξεφύγει και έχει ξεπεράσει τα 2 ευρώ. Οι ιδιοκτήτες των επαγγελματικών οχημάτων αλλά και των πλοίων που κυρίως μεταφέρουν προϊόντα αντιμετωπίζουν τη ξέφρενη πορεία της τιμής των καυσίμων με προβληματισμό και εκ των ουκ άνευ θα αυξήσουν τα κόμιστρα.

Όσοι παραλαμβάνουν προϊόντα θα πληρώσουν την αύξηση και εκ των πραγμάτων αυτόματα το επιπλέον κόστος θα κληθεί να  πληρώσει ο καταναλωτής.

Ο πληθωρισμός θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο και το διαθέσιμο εισόδημα θα μειωθεί κι άλλο.

Τα νοικοκυριά θα υποχρεωθούν να περικόψουν την κατανάλωση και να περιοριστούν στα απολύτως απαραίτητα. Οι λογαριασμοί για το ηλεκτρικό ρεύμα θα παραμένουν υψηλοί και αρκετοί απλήρωτοι.

Οι μικρομεσαίοι θα αρχίσουν να στενάζουν -ξανά- αφού θα βλέπουν πελάτη με το «κιάλι».

Θα αρχίσουν και πάλι τα λουκέτα, θα μειωθούν οι θέσεις απασχόλησης -δηλαδή θα αυξηθεί η ανεργία- και θα μειωθούν οι μισθοί ή θα αυξηθεί η «παράνομη ημιαπασχόληση.

Τα δάνεια θα αρχίσουν πάλι να κοκκινίζουν, αφού το εισόδημα δεν επαρκεί για τα απολύτως απαραίτητα ενώ θα αυξάνεται ταυτόχρονα η δόση αφού οι κεντρικές τράπεζες θα αυξάνουν τα βασικά επιτόκια.

Οδεύουμε ολοταχώς για αυτό που οι οικονομολόγοι ονομάζουν ύφεση, το 2023, εκτός εάν γίνει «θαύμα» και ο Πούτιν «ξεθυμώσει», σταματήσει τον πόλεμο και ανοίξει τις στρόφιγγες του αερίου. Προς το παρόν είναι «όνειρο θερινής νυκτός», όπως συμφωνούν όλοι οι διεθνείς αναλυτές.

Όλοι θα κλαίνε με «μαύρο δάκρυ» και το οικονομικό επιτελείο θα ισχυρίζεται ότι δεν έχει  «δημοσιονομικό χώρο», πως μόνο έτσι η χώρα θα πάρει «πιστοληπτική ικανότητα» για να δανείζεται από τις αγορές. Μόνο που τότε δεν θα υπάρχει μεγέθυνση της οικονομίας και οι διεθνείς οίκοι θα μπορούν να καθυστερήσουν.

Οι πολίτες αρχίζουν να ξαναζούν ένα ακόμη μνημόνιο, που όμως, αυτή τη φορά δεν το έφερε η ανάλγητη τρόικα και οι ευθύνες στο «ξανθό γένος» δεν είναι επαρκείς.

Η λύση για να περιοριστεί ο νέος Αρμαγεδδών είναι η επιδότηση των καυσίμων και όχι μια άλλου τύπου εσωτερική υποτίμηση και να ξανακλειστούμε στα σπίτια μας.

Ειδικότερα, για τη νέα γενιά αυτό το μαρτύριο της σταγόνας από το 2010 είναι ότι χειρότερο ενώ ενισχύει την απαξία και την απομάκρυνση από την πολιτική.

Και μια πολιτική επισημείωση: «Στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται» και επωάζεται ευκολότερα «το αυγό του φιδιού».

Headlines