Το αντίδοτο στην καχυποψία των δανείων του Ταμείου Ανάκαμψης

Είναι γνωστή η καχυποψία που υπάρχει σε ένα μέρος της κοινωνίας με τη διάθεση των δανείων του Ταμείου Ανάκαμψης. Κόμματα της αντιπολίτευσης και φορείς διαμαρτύρονται ότι δεν θα φτάσουν τα χρήματα στους πραγματικούς δικαιούχους, που σύμφωνα με αυτούς θα έπρεπε να είναι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Προσθέτουν μάλιστα στη συλλογιστική τους ότι κακώς οι εγκρίσεις των δανείων γίνονται μέσω των τραπεζών, δεδομένου ότι η συντριπτική πλειονότητα των μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων δεν έχουν πρόσβαση σε αυτές, λόγω παλαιότερων χρεών.

Θα συμφωνήσουμε ότι είναι ακριβώς όπως τα λένε. Πράγματι αυτοί που τα έχουν περισσότερο ανάγκη δεν θα έχουν πρόσβαση σε αυτά. Το ερώτημα όμως είναι αν οι ίδιοι που τα λένε αυτά θα έβαζαν την υπογραφή τους, να δοθούν κρατικά λεφτά σε μια ήδη υπερχρεωμένη επιχείρηση;

Μήπως είναι προτιμότερο να ενισχυθούν με καλύτερους όρους (χαμηλότερο επιτόκιο, μικρότερη ίδια συμμετοχή) υγιείς επιχειρήσεις;

Θα μπορούσαν να προστεθούν σε αυτές ενδεχομένως και εταιρείες με αξιόχρεο στο όριο, μεταξύ βιωσιμότητας και χρεοκοπίας, εφόσον υποβάλουν ένα νέο καλό επενδυτικό σχέδιο; Προφανώς ναι. Το πρόβλημα ωστόσο είναι αν έχουν αυτές οι επιχειρήσεις τη δυνατότητα να βρουν το 50% του επενδυτικού σχεδίου από ίδια συμμετοχή ή τις τράπεζες, καθώς μόνο το υπόλοιπο 50% χρηματοδοτεί το Ταμείο. Εξαιρετικά δύσκολο αν παλεύεις να επιβιώσεις.

Για να γίνει ωστόσο σαφές το διακύβευμα, πρέπει να γίνει αντιληπτό από πού προέρχονται αυτά τα χρήματα (του Ταμείου Ανάκαμψης) και κυρίως ότι πρέπει να επιστραφούν. Πρόκειται για δάνεια που τα έχει δανειστεί το ελληνικό κράτος από την Κομισιόν. Αρα αφού τα δώσει προς αξιοποίηση σε συγκεκριμένα επενδυτικά σχέδια, θα πρέπει να υπάρχουν οι προϋποθέσεις αποπληρωμής τους προκειμένου να τα επιστρέψει στα ευρωπαϊκά ταμεία. Είναι σαφές ότι όσα δάνεια δεν αποπληρωθούν, θα πρέπει να τα πληρώσει το κρατικό ταμείο, να επιβαρυνθεί ο προϋπολογισμός, δηλαδή ο έλληνας φορολογούμενος. Οπότε οι φωνές δώστε αφειδώς σε όποιον έχει ανάγκη δεν μπορούν να εισακουστούν χωρίς να σκεφτούμε πρώτα τον έλληνα φορολογούμενο, στον οποίο θα επιστρέψει ο λογαριασμός.

Τι μπορεί να γίνει; Πρώτα από όλα πολλή διαφάνεια. Πρέπει να γνωστοποιούνται οι δικαιούχοι των δανείων και τα επενδυτικά τους σχέδια. Η αρχή που έγινε με την έγκριση του πρώτου δανείου από το Ταμείο Ανάκαμψης σε μικρή επιχείρηση στη Σέριφο πρέπει να συνεχιστεί. Πρέπει να γνωστοποιούνται τα ποσά και ο προορισμός των χρημάτων, όπως και έγινε. Πρέπει ωστόσο να γνωστοποιούνται και τα επιτόκια. Τόσο των δανεικών του Ταμείου Ανάκαμψης όσο και της τράπεζας που κάθε φορά συμμετέχει. Για να βλέπουμε τη διαφορά. Ειδικά τώρα που τα επιτόκια ανεβαίνουν, πρέπει να είναι σαφής η διαφορά και το όφελος. Είναι άλλωστε μια ευκαιρία οι ελληνικές επιχειρήσεις να βρίσκουν δάνεια με χαμηλά επιτόκια, ειδικά τώρα που ανεβαίνουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς.

Χρειάζεται και κάτι άλλο, ώστε να καταρριφθεί ένας μεγάλος μύθος που έχει δημιουργηθεί. Αυστηρός έλεγχος των τραπεζών, ότι δεν χρησιμοποιούν τα κεφάλαια του Ταμείου προκειμένου να μειώσουν το επιτόκιο και να αυξήσουν τη χρηματοδότηση υφιστάμενων πελατών τους. Πρέπει να γίνει σαφές ότι θα χρηματοδοτηθούν νέα επενδυτικά σχέδια, με ισχυρό αποτύπωμα στην οικονομία.