Έλλη Στάη: Το τελευταίο δελτίο της ΕΡΤ, η κατάθλιψη και η ζωή με δύο εγγόνια

Ποδαρικό στη «Μεγάλη Εικόνα» έκανε το βράδυ της Δευτέρας (17/10) η Έλλη Στάη. Η σιδηρά κυρία της ελληνικής δημοσιογραφίας ήταν καλεσμένη στην πρώτη εκπομπή της δεύτερης σεζόν και σε μία προσωπική, εκ βαθέων συζήτηση με τη Νίκη Λυμπεράκη μίλησε για τα πάντα.

Μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στην πορεία της στα δελτία ειδήσεων, στη σχέση της με τον χρόνο, στην κατάθλιψη που πέρασε αλλά και στη ζωή της σήμερα με δύο εγγόνια.

«Μου δίνει χαρά το τρέξιμο και η αγάπη των ανθρώπων που αγαπώ. Είναι πιο βαθιά και ουσιαστική η χαρά αυτή που παίρνεις από τους δικούς σου ανθρώπους και σε συνοδεύει μέχρι να πεθάνεις», ανέφερε αρχικά η δημοσιογράφος.

• Διαβάστε επίσης: Η αποκάλυψη της Ελλης Στάη για την εκπομπή που θα έκανε

Και πρόσθεσε για τη ζωή της: «Δεν ξεπέρασα ποτέ τα όριά μου, αν είχα κάτι καλό στη ζωή μου μέχρι σήμερα ήταν αυτή η ισορροπία και στο να ζω καλά και μακριά από τα φώτα. Ματαιόδοξη δεν ήμουν ποτέ, αλλά σε άλλα πράγματα την έχω πατήσει, όπως στην ανασφάλεια την συναισθηματική που είχα πάντα και που κανείς δεν μπορεί να την καταλάβει κιόλας. Δηλαδή ψάχνοντας την ασφάλεια στο συναίσθημα από τους άλλους, μπορεί να έχω κάνει και πολλές λάθος επιλογές. Έχει να κάνει και με το πώς μεγάλωσε κανείς, εγώ έχασα τον μπαμπά μου όταν ήμουν 8 ετών, με πρώτη ανάγνωση… βεβαίως, σου αφήνει την ανάγκη να βρεις αυτό που δεν είχες, ένα στιβαρό ανδρικό πρότυπο».

«Είπα στον εαυτό μου ότι δεν θα πει το όνομα»

Στη συνέχεια αναφέρθηκε στο #metoo και το πρόσωπο που ήθελε να αποκαλύψει: «Όταν ξέσπασε το #metoo καθυστερημένα στην Ελλάδα, θυμήθηκαν κάποιοι συνάδελφοι ότι είχα δώσει μία συνέντευξη στον Αντώνη Σρόιτερ, που με είχε ρωτήσει για αυτά τα θέματα κι είχα περιγράψει χωρίς να λέω το όνομα, τι μου είχε συμβεί στα νιάτα μου σε μεγάλο μέσο ενημέρωσης και ποια στάση είχα κρατήσει. Δεν είχε ασχοληθεί κανείς τι και πως, το είδα λίγο κουτσομπολίστικα στο διαδίκτυο. Τώρα που επανήλθε το θέμα κι άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου έστω και καθυστερημένα, είχα πάλι μια συζήτηση με μία εξαιρετική συνάδελφο, η οποία με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ξέρω σε τι αναφέρεσαι.

Άρχισε να μου αραδιάζει και τη δική της εμπειρία κι άλλα ονόματα γνωστών μας γυναικών, οι οποίες είχαν υποστεί τα ίδια πράγματα στον ίδιο χώρο. Της λέω θέλεις αυτές οι 15-20 γυναίκες να γράψουμε κάτι μαζί και να είμαι η πρώτη εγώ που θα πει το όνομα; Δεν υπήρξε συνέχεια κι απάντηση. Καμία γυναίκα. Με νύξη γιατί υπάρχουν πράγματα, τα οποία είναι ηλίου φαεινότερο που είναι, τι είναι και ποιος. Είπα στον εαυτό μου δεν θα πεις εσύ το όνομα γιατί δεν μπορεί να μην υπάρχει μια συσπείρωση γυναικών του χώρου».

«Είμαι απόλυτα φιλική με τον χρόνο»

Για τη σχέση της με τον χρόνο η Έλλη Στάη είπε: «Έχω μια τελειομανία η οποία τελειομανία είναι ένα πολύ βασανιστικό πράγμα. Αν βάλουμε μια παλιά μου εκπομπή θα την δω και το πρώτο πράγμα που λέω είναι “Α πα πα, πώς ήμουν έτσι χάλια;” Άλλες φορές λέω: “άλλο πράγμα 20 χρόνια πριν και άλλο τώρα”. Δεν έχουμε άλλη διέξοδο, πρέπει να έχουμε απόλυτα φιλική σχέση με τον χρόνο, ή τον κάνουμε φίλο μας τον χρόνο ή μας τσακίζει. Μόνο το DNA βοηθά σε κάποιους, όλα τα άλλα μπορούμε να τα διαμορφώσουμε με τον τρόπο ζωής».

Ακόμη, αποκάλυψε ότι πέρασε κατάθλιψη: «Πέρασα κατάθλιψη. Είναι πολύ δύσκολη εμπειρία γιατί όποιος το πρωτοσυναντά αυτό, δεν το ξέρει καθόλου. Πραγματικά θέλει μεγάλη βοήθεια από το περιβάλλον για να μπορέσει να βρει το δρόμο που θα το αντιμετωπίσει, θα συνέλθει. Στη ζωή δεν σε αφήνει απόλυτα. Να μπορείς να το χειριστείς αυτό και να το αναγνωρίζεις. Μου συνέβη στα 40. Ήμουν σε φάση μεγάλης επαγγελματικής ανέλιξης, στο peak της επαγγελματικής μου πορείας. Με ταλαιπώρησε αρκετά. Ο φόβος ότι είναι ψυχική ασθένεια, το κάνει τέρας».

Σε άλλο σημείο της συνέντευξής της, η Έλλη Στάη μίλησε και για το τελευταίο δελτίο της ΕΡΤ, τον Ιούνιο του 2013, πριν πέσει το μαύρο. ‘Οπως εξομολογήθηκε, «ήταν η πιο συγκλονιστική στιγμή στην καριέρα μου γιατί ήταν ένα γεγονός που δεν μπορούσε να χωρέσει η λογική. Το πιο συγκλονιστικό ήταν αυτό που γινόταν μέσα στην ΕΡΤ. Όταν κυκλοφόρησε η είδηση υπήρχαν πολλών ειδών αντιδράσεις. Νόμιζες ότι πάλλονταν οι τοίχοι εκείνη την ημέρα.  Βεβαίως υπήρχε οργή, αντίδραση, στενοχώρια. Το μαύρο τότε ήταν για μένα πολιτική ανοσία. Κανείς δεν είχε αμφιβολία ότι η ΕΡΤ δεν έπρεπε να συμμορφωθεί, να αλλάξει ρότα αλλά όχι με αυτόν τον τρόπο».