Το ατόπημα του Κικίλια, ο «νόμος του Λιντς» και η τιμωρία των «τεράτων»

Ο Βασίλης Κικίλιας είναι υπουργός Τουρισμού και πριν ήταν υπουργός Υγείας. Αν έκανε καλά τη δουλειά του θα κριθεί. Από τον πρωθυπουργό, από τους πολίτες, από τους ψηφοφόρους.

Ο Βασίλης Κικίλιας ήταν παίκτης του μπάσκετ και σπούδασε Ιατρική, αν και δεν άσκησε ποτέ το επάγγελμα.

Δεν είναι ούτε δικηγόρος, ούτε δικαστής. Πολλώ δε μάλλον δεν είναι συνταγματολόγος αλλά το κυριότερο, δεν είναι ο εκφραστής του «νόμου του Λυντς» στην Ελλάδα.

Όταν κάνει, λοιπόν, δηλώσεις ως έμπειρος πολιτικός οφείλει να είναι και προσεκτικός.

Όταν λέει: «Θα πρέπει να ξέρουμε ποιοι είναι αυτοί οι παιδόφιλοι για να διαπομπευθούν, πριν τιμωρηθούν από τη Δικαιοσύνη», τι εννοεί;

Ότι θα πρέπει να στήσουμε λαϊκά δικαστήρια προτού οι κατηγορούμενοι ως παιδόφιλοι, παιδεραστές ή παιδοβιαστές δεν έχουν τιμωρηθεί από τη Δικαιοσύνη;

Ή εν πάση περιπτώσει, ο εισαγγελέας δεν είναι ο αποκλειστικός αρμόδιος για τη δημοσιοποίηση των στοιχείων όσων τεράτων πρέπει να κρεμαστούν στα μανταλάκια για λόγους δημοσίου συμφέροντος;

Αν ο κ. Κικίλιας θέλει να αντικαταστήσει τον εισαγγελέα και τη Δικαιοσύνη να το γνωρίζουμε.

Διότι τι ζητά ο υπουργός Τουρισμού; Να βγουν στη φόρα τα ονόματα των 213 ανθρώπων που ήρθαν σε επαφή με τον ένα ή τον άλλο τρόπο με το 12χρονο κορίτσι. Ο,τι ζητούν δηλαδή και οι ανώνυμοι δικαστές των social media…

Δεν γνωρίζει ότι υπάρχει κλιμάκωση των κατηγοριών; Υπάρχουν προφανώς οι παιδοβιαστές που πρέπει να έχουν τη χειρότερη τιμωρία.

Αλλά υπάρχουν κι αυτοί που θα κατηγορηθούν για αποπλάνηση ανηλίκου ή άλλοι που ήρθαν απλά σε επικοινωνία με ένα κορίτσι σε ένα chat.

Αυτά είναι άλλα αδικήματα, δεν είναι του βάρους ενός παιδόφιλου – παιδοβιαστή.

Θα τους κρεμάσουμε όλους στα μανταλάκια όπως ζητά ο υπουργός;

Για να μη θυμηθούμε μια παλαιότερη διαπόμπευση οροθετικών γυναικών…

Αλλά λέει και κάτι άλλο ο κ. Κικίλιας: «Νομίζω και είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι υπάρχουν στη δικογραφία πάνω από 1.500 σελίδες. Θα πρέπει να ξέρουμε ποιοι είναι αυτοί οι παιδόφιλοι».

Γνωρίζει ένας υπουργός τι λέει η δικογραφία; Προτού αυτή γίνει «φύλλο και φτερό», προτού διαρρεύσει με τρόπο εγκληματικό στα Μέσα Ενημέρωσης;

Πώς μπορεί να γνωρίζει και να εκφράζει την άποψη για τη διαπόμπευση πριν την ετυμηγορία των δικαστών;

Και κάτι τελευταίο: Ο υπουργός Τουρισμού αναφέρει ότι σε άλλες χώρες όπως η Αμερική και η Αγγλία υπάρχει online λίστα για το που δουλεύει ή που ζει ένα παιδόφιλος.

Και πολύ σωστά, μόνο που αυτή η λίστα δημοσιοποιείται όταν το κάθε «τέρας» έχει δικαστεί, έχει εκτίσει την ποινή του και αποφυλακίζεται.

Ετσι πρέπει να γίνει και στην Ελλάδα; Προφανώς. Όχι όμως επειδή το λέει ένας πολιτικός που δεν έχει καμιά σχέση με τη Δικαιοσύνη, αλλά επειδή το λένε οι εισαγγελείς που γνωρίζουν πολύ καλύτερα το νόμο.

Τα λαϊκά δικαστήρια δεν ταιριάζουν σε κανένα κράτος δικαίου. Οι κρεμάλες στο Σύνταγμα και οι εκτελέσεις στο Γουδή προτού καν αποφανθεί η Δικαιοσύνη, δεν ταιριάζουν στον πολιτισμό μας.

Και τέτοιες απόψεις απλά υποδαυλίζουν πάθη που δεν πρέπει να υπάρχουν σε σύγχρονες κοινωνίες.

Αν ένας έμπειρος πολιτικός και υπουργός μιλά για διαπομπεύσεις τι θα πρέπει να περιμένουμε από άλλα λούμπεν στοιχεία που αρέσκονται στο αίμα;

Οι διαπομπεύσεις και η προτροπή σε λιντσαρίσματα είναι χαρακτηριστικά ολοκληρωτικών καθεστώτων. Είναι εξαιρετικά σοβαρά θέματα για να τα αντιμετωπίζουμε με ελαφρότητα, με ψηφοθηρία και με βαθιά βουτιά στα πιο ταπεινά ένστικτα των πολιτών.

Κι αυτό ισχύει για όλους όσοι αυτές τις ημέρες θέλουν να ισχύσει ο «νόμος του Λιντς» και ο όχλος να παρεμβαίνει και να επιβάλλει τα «θέλω» του, προτού ερευνήσει και αποφανθεί η Δικαιοσύνη.

Οι παιδόφιλοι αλλά κυρίως οι παιδοβιαστές σαν κι αυτούς που βλέπουμε τις τελευταίες ημέρες πρέπει να έχουν την πιο σκληρή τιμωρία που προβλέπει ο νόμος.

Κι αν ο νόμος πρέπει να γίνει ακόμη πιο σκληρός, ας γίνει για τέτοια τέρατα.

Το «όλα στο φως» είναι παλλαϊκή απαίτηση και κανείς δεν πρέπει να σκεφτεί ότι θα μπορούσε να κρύψει ονόματα, όσο ψηλά κι αν φτάνουν αυτοί, όση δύναμη κι αν έχουν.

Αν η Δικαιοσύνη τιμωρεί όπως πρέπει κι όσο πρέπει τέτοια κτήνη, θα κριθεί και αυτή.

Αλλά τα λαϊκά δικαστήρια δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τους κανονικούς δικαστές. Και δεν μπορούν να τιμωρούν καταπατώντας και το τεκμήριο της αθωότητας που είναι παγκοσμίως αναγνωρισμένο.

Γιατί αν φτάσουμε σ’ αυτό το σημείο τότε ο καθένας από εμάς που «αγανακτεί» θα παίρνει ένα πιστόλι και θα «καθαρίζει» ό,τι δεν του αρέσει.

Και η αυτοδικία θα γίνει νόμος.