Οι απειλητικές «νύχτες» του Ερντογάν και τα μεσάνυχτα στο μυαλό του

«Στο θεριό ή δεν του δίνεις σημασία ή το σκοτώνεις», έλεγε ένας σοφός παππούς στην πατρίδα μου, τη Λιβαδειά, όταν η παρέα μου, μαθητές του οκτατάξιου γυμνασίου της πόλης κολυμπούσαμε στο δίλημμα «βία-μη βία».

Έκτοτε, η συμβουλή του αυτή κάποιες φορές, με φρενάριζε, όταν ετοιμαζόμουν ν’ απασφαλίσω τις λεκτικές μου χειροβομβίδες σε κάθε απρόκλητη και άδικη επίθεση εναντίον μου.

Όμως, η περίπτωση του αρχιταραξία ανόητου και κακού γείτονά μας Ερντογάν αλλάζει, γιατί αυτός ο πολυπρόσωπος και απρόβλεπτος κοινοβουλευτικός δικτάτορας, ούτε νουθετείται, αλλά ούτε και σκοτώνεται όπως τα θεριά στη σοφή παραίνεση του υπέργηρου παππού της Λιβαδειάς. Άρα του αξίζει άλλη διορθωτική αντιμετώπιση.

Ο Ερντογάν είναι γεννημένος για να τρέφεται, με τις απραγματοποίητες απειλές του, για «μαύρες νύχτες» εναντίον της γειτονικής Ελλάδας. Η περίπτωσή του μοιάζει με τους κομπασμούς των τυράννων της μουσολινο-χιτλερικής περιόδου. Τότε, με τα εκατομμύρια των γερμανών και ιταλών αμφοτέρων των φυλών και όλων των ηλικιών, που ύψωναν φασιστικά την παλάμη τους όπως περίπου ο δικός μας, πατήρ του υπουργού Υγείας, Κωνσταντίνος Πλεύρης, συνήγορος στη δίκη του χρυσαυγίτη Λαγού.

Είναι βέβαια άξιο απορίας, ότι τα ίδια αυτά τα εκατομμύρια του φιλοφασιστικού επιφωνήματος “Ave Cesar” μετά τη διάλυση του χιτλερο-φασιστικού άξονα αποθέωναν τους δημοκρατικούς κατοπινούς ηγέτες τους Κόνραντ Αντενάουερ, Λούντβιχ Έρχαρτ, Βίλλυ Μπραντ, Χέλμουτ Σμίτ, Χέλμουτ Κολ, Γκέχαρντ Σρέντερ, Άνγκελα Μέρκελ (Γερμανία), Αλτσίντε ντε  Γκάσπερι, Τζιουζέπε Πέλα, Αμίντορε Φανφάνι, Μάριο Σέλμπα, Άλντο Μόρο κ.α. (Ιταλία)! Το φαινόμενο αυτό, στο βιβλίο του «Ομαδική ψυχολογία και ανάλυση του Εγώ», ο πατέρας της Ψυχανάλυσης Σίγμουντ Φρόϋντ, το αποκαλεί ειρωνικά «καιροσκοπική μαζική λυτρωτική ψύχωση».

Ψευδοαπόστολος του Αλλάχ

Ο Ερντογάν-για να ξαναγυρίσουμε στο φαινόμενο ενός δυναμιτιστή της διεθνούς ευταξίας-διαρκώς ατιμώρητος από τους κορυφαίους ειρηνιστικούς και πολιτισμικούς θεσμούς (ΟΗΕ, UNESCO), αλλά και οργανισμούς προάσπισης της δημοκρατικής λειτουργίας των χωρών της Ευρώπης, όπως το Συμβούλιο της Ευρώπης. Αυτός λοιπόν που ξεκίνησε την κοινωνική του καριέρα ως τριτοκλασάτος ποδοσφαιριστής και συνέχισε την ίδια καριέρα ως άνθρωπος του ποδοσφαιρικού περιθωρίου, το πώς εκτινάχθηκε στο τουρκικό ζενίθ της πολιτικής δεν είναι παράδοξο, διότι κατόρθωσε να συνενώσει όλα τα λούμπεν στοιχεία του κοινωνικού υποκόσμου σε μια απερίγραπτη νέα τάξη πραγμάτων.

Η με «συγκινητικά» κροκοδείλια δάκρυα έναρξη της «ανοδικής» πορείας του Ερντογάν ξεκινά από τριτοκλασάτες ποδοσφαιρικές ομάδες. (Στη φωτογραφία ο Ερντογάν ποδοσφαιριστής επαρχιακής ομάδας). Ουδέν το μεμπτόν για την ανάμειξή του στο δημοφιλές ποδόσφαιρο. Αλλά το ποδόσφαιρο ήταν το εφαλτήριο για την λαϊκίστικη μεταπήδησή του στους σκοτεινούς θαλάμους της κοινοβουλευτικής δικτατορίας.

Ο Ερντογάν έπιασε για τα καλό το σφυγμό και τους παλμούς και των καταφρονεμένων. Άλλοτε επικαλούμενος τη φώτιση και τη μεγαλοψυχία του Αλλάχ, πετυχαίνοντας έτσι την επίκληση των μουσουλμανικών θείων για την απενοχοποίηση της τυραννικής του συμπεριφοράς και άλλοτε για την καθιέρωση της θεομπαιχτικής του συμπεριφοράς ως ακαταμάχητο άλλοθι της «παντοδυναμίας» του.

Όμως το ισχυρότερο όπλο του Ερντογάν για την καθυπόταξη μιας υπεργεννητικής κοινωνίας των 82 εκατομμυρίων κατοίκων, ήταν η καθημερινή πλύση εγκεφάλου στα δεκάδες εκατομμύρια της αγροτοκτηνοτροφικής κοινωνίας της Ανατολίας, στα οποία ο τούρκος πρόεδρος επέβαλε τους άγραφους νόμους της σε πολλά σημεία αναχρονιστικής αλλά και μισογυνικής «σαρίας». Δηλαδή των άγραφων «νόμων» μιας ιεροκρατικής κάστας με αυξημένες και ατιμώρητες τυραννικές εκτροπές.

Και η Ευρώπη… χτενίζεται

Παρόλα αυτά, τα ευτράπελα έως και φρικιαστικά έργα και ημέρες του Ερντογάν, αντί να έχουν οδηγήσει σ’ ένα ομαδικό αταλάντευτο και αποφασιστικό veto των χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά της ένταξης της Ερντογανικής νεοφασιστικής Τουρκίας στον κορμό της ΕΕ, απεναντίας οι περισσότερες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν με χαρακτηριστικό ωχαρδεφισμό τη συστηματική διάβρωση των ευρωπαϊκών δημοκρατικών θεσμών από την τοξικότητα της τουρκικής ανάμιξης στην ευρωπαϊκή δημοκρατική τάξη πραγμάτων.

Σε πάνω από 10 Ολομέλειες των χωρών-μελών της ΕΕ απειλήθηκαν (αλλά μόνον λεκτικά) κυρώσεις για επιθετική τουρκική συμπεριφορά κατά του ελληνο-κυπριακού τόξου, αλλά και τη διαρκή υπονόμευση της γαλήνης και της ειρηνικής συνύπαρξης στην Ανατολική Μεσόγειο. Εν τούτοις, ο Ερντογάν με τη νεοφασιστική του δυάδα, των υπουργών του Άμυνας και Εξωτερικών Ακάρ και Τσαβούσογλου και του χυδαίου υβριστή της Ελλάδας κυβερνητικού του εταίρου Μπαχτσελί (αρχηγού των τρομοκρατών «Γκρίζων Λύκων»), εκμεταλλευόμενος τη διαρκή του ατιμωρησία, απειλεί σχεδόν επί εβδομαδιαίας βάσεως την Ελλάδα για τουρκική εισβολή τις «μαύρες νύχτες».

Η κορύφωση της Ερντογανικής χυδαιότητας ήταν η αποστολή με τουρκικές στρατιωτικές βάρκες 92 γυμνών παράνομων μεταναστών στις ελληνικές όχθες του Έβρου. Όλα αυτά τα θύματα της Ερντογανικής αλητείας έτυχαν υποδειγματικής αρωγής από τις τοπικές ελληνικές αρχές.

Συμπέρασμα: Όσο θα διαρκεί η ατιμώρητη κατσαπλιάδικη τακτική του Ερντογάν με την εργαλειοποίηση των μεταναστών, τις υπερπτήσεις της πολεμικής του αεροπορίας πάνω από τα ελληνικά νησιά και την υβριστική συμπεριφορά κατά της Ελλάδας και της αδελφής μας Κύπρου, άλλο τόσο ο Ερντογάν θα διαταράσσει την ευρωπαϊκή συνοχή. Επομένως, οι μόνες επιβεβλημένες αναίμακτες κυρώσεις είναι: α) veto ευρωπαϊκό κατά της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας στην ΕΕ, β) αποβολή της Τουρκίας από το Συμβούλιο της Ευρώπης για ωμές καταπατήσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων και γ) με εισήγηση της ΕΕ αποβολή της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ.