Ο Απόστολος Μόσιος ήρθε από το Βόλο στην Αθήνα έχοντας στις αποσκευές του πολύ όρεξη, ταλέντο στη μουσική και πίστη ότι με πολύ δουλειά θα πετύχει τα όνειρά του.

Σήμερα κρατάει στα χέρια του τον τρίτο προσωπικό του δίσκο, έχει επιστρέψει από μια μεγάλη περιοδεία με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και ετοιμάζεται να «οργώσει» την Ελλάδα με τα «Θυμωμένα Όνειρα».

Σήμερα, Παρασκευή 21 Οκτωβρίου ο Απόστολος Μόσιος θα παρουσιάσει τον δίσκο του στο club του Σταυρού του Νότου με καλεσμένους τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τον Νίκο Καλλίνη, από το συγκρότημα Εκείνος & Εκείνος και τη Μιρέλα Πάχου.

Διαβάστε επίσης: «Το παλιό μου παλτό» στα αγγλικά – Ιδιαίτερη εκτέλεση από τον Απόστολο Μόσιο

Όσοι έχουμε δει τον Απόστολο Μόσιο στη σκηνή ξέρουμε ότι αυτός ο καλλιτέχνης θα κάνει σπουδαία πράγματα στη μουσική. Αυτό που ίσως δεν περιμέναμε είναι ότι θα τα κάνει τόσο γρήγορα.

Ο Απόστολος Μόσιος μιλάει στο in για αυτό το ταξίδι στη μουσική και φυσικά για τη σχέση του με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου.

Ο τρίτος δίσκος σου «Θυμωμένα όνειρα» που κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό έχει πιο ηλεκτρικό ήχο από τον προηγούμενο. Είναι μια μικρή επιστροφή στο παρελθόν σου;

Ως ένα βαθμό είναι όντως πιο ηλεκτρικός. Είναι προσωπικό γούστο, πάντα μου άρεσαν τα γκάζια. Ηχητικά έχει επιστρέψει αλλά στιχουργικά είναι πολλά βήματα μπροστά. Το μοναδικό στην περίπτωση αυτού του δίσκου είναι η συνεργασία μου με τον Βασίλη Παπακωνσνταντίνου, στον οποίο οφείλεται αυτός ο δίσκος.

Πώς προέκυψε η συνεργασία σας;

Στην παρουσίαση του προηγούμενου δίσκου «Βεγγαλικό» συναντηθήκαμε και με ρώτησε αφοπλιστικά: «Πολύ ωραία περάσαμε σήμερα. Ποιο θα είναι το επόμενο βήμα;» και ξαφνιασμένος του είπα «Τώρα κυκλοφόρησε αυτός ο δίσκος, θα δούμε».

Μου είπε τότε ο Βασίλης το εξής καταπληκτικό: «Ο επόμενος δίσκος ξεκινάει από τις μίξεις του προηγούμενου». Και έτσι ξεκινήσαμε μια κουβέντα πάνω στο υλικό και τι θα του άρεσε εκείνου να τραγουδήσω. Κυρίως μείναμε στο θέμα του στίχου, πρότεινε να φύγω από τη ζώνη της άνεσής του και να τραγουδήσω και άλλα πράγματα. Κάπως έτσι γεννήθηκε η ιδέα του δίσκου και αυτό έγινε με προτροπή του Βασίλη.

Ο Βασίλης με προέτρεψε να εξελιχθώ. «Να βρεις θάρρος να τραγουδήσεις και άλλα πράγματα, να γράψεις και εσύ, να ανακαλύπτεις πράγματα πιο ουσιώδη» μου έλεγε και του εξήγησα ότι πολλές φορές διστάζω να πειραματιστώ, δεν έχω το θάρρος. Αυτό θα ήταν ενδεχομένως δουλειά ενός παραγωγού. Να κάτσουμε μαζί να δούμε διάφορα πράγματα και να αποφασίσουμε. «Μην ανησυχείς μου είπε θα το κάνουμε μαζί». Βέβαια εγώ έκανα δύο-τρία βράδια να κοιμηθώ μέχρι να το επεξεργαστώ. Έτσι ξεκίνησε η γέννηση των «Θυμωμένων ονείρων».

Σε ποια στάδια της δημιουργίας είχε συμμετοχή ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου;

Ο Βασίλης είχε εμπλοκή και στην επιλογή των τραγουδιών και στον ήχο που επιλέξαμε. Ήταν καλλιτεχνικά δίπλα σε κάθε βήμα. Ανταλλάσσαμε συνέχεια υλικό, έγραψε και ένα τραγούδι εκείνος. Είχαμε μια πολύ δημιουργική συναλλαγή και έμαθα πολλά πράγματα μέσα από αυτό. Με βοήθησε να τραγουδήσω πιο αβίαστα. Κολλούσα στις τεχνικές λεπτομέρειες και το κατάλαβε αμέσως. Μου είπε ότι σημασία έχει να καταγράφεις τη στιγμή. «Το είπες πολύ ωραία, μην στέκεσαι στην ατέλεια, πάμε παρακάτω». Με βοήθησε πολύ να είμαι ο εαυτός μου. Μου έδωσε το θάρρος να τραγουδήσω πιο «δύσκολα» πράγματα, να βρω τον εαυτό μου σε μεγαλύτερο βαθμό πάνω στη μουσική.

Πώς νιώθεις για αυτή τη συνεργασία τώρα που ολοκληρώθηκε;

Αυτό για μένα είναι ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Ο Βασίλης είναι και θα είναι ο αγαπημένος μου τραγουδιστής. Τον ακούω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου γιατί είναι και ο αγαπημένος τραγουδιστής της μητέρας μου. 1983 γεννήθηκα εγώ, 1982 βγήκε το «Φοβάμαι». Τον ακούω από την κοιλιά της μάνας μου. Το να φτάνεις σε σημείο να φτιάχνεις ένα δίσκο με το είδωλό σου είναι πολύ σημαντικό. Πιο σημαντικό είναι όμως η φιλία που μας δένει. Και να μην κάναμε μουσική θα ήμασταν φίλοι. Μοιραζόμαστε στιγμές μαζί.

Ακούγοντας τον δίσκο θα ακούσουμε την πρόταση του Βασίλη για σένα ή θα βρούμε και κομμάτια του εαυτού σου;

Ο Βασίλης είχε την εμπειρία να κατανοήσει αυτό που κάνω και αυτό που θέλω να κάνω. Το τι σημαίνει μουσική για μένα. Και ξεκλείδωσε χαρακτηριστικά μου και ως τραγουδιστή και ως δημιουργό τα οποία και εγώ δεν ήξερα ότι έχω. Ακολούθησα τη δική του γραμμή νιώθοντας πολύ ασφαλής για αυτό που θα κάνουμε, γιατί καταλάβαινε και αυτός εμένα.

Πρώτη φορά φέτος έζησες την εμπειρία της μεγάλης περιοδείας με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Πώς ήταν η εμπειρία αυτή;

Κάναμε πολύ μεγάλη περιοδεία, σχεδόν 37 συναυλίες σε όλη την Ελλάδα. Ήταν μοναδική εμπειρία. Εγώ δεν μπορώ να συγκρατηθώ ούτε ψυχικά, ούτε σωματικά στη σκηνή όταν είμαι με τον Βασίλη. Οι συναυλίες του είναι τρομερή εμπειρία να της ζεις σαν κοινό πόσο μάλλον πάνω στη σκηνή. Υπέροχη μπάντα, υπέροχοι άνθρωποι, φανταστική ομάδα.

Η σχέση του Βασίλη με το κοινό είναι απίστευτη, είναι σχεδόν οικογενειακή. Βλέπεις κόσμο όλων των ηλικιών, από μωρά μέχρι 70άρηδες. Και όλοι τραγουδούν τα κομμάτια με παλμό. Μου έδωσε την ευκαιρία ο Βασίλης μπροστά σε ένα τόσο μεγάλο κοινό να πω και τα δικά μου τραγούδια και να συνυπάρξουμε μαζί στη σκηνή.

Μοιάζει να έχουν εκπληρωθεί όλα σου τα όνειρα. Τι σκέφτεσαι για το μέλλον;

Έχω σταθεί πολύ τυχερός, έχω ζήσει πολύ ωραίες στιγμές, συνεργασίες και ταξίδια. Έχω κάνει φίλους ζωής μέσα από τη μουσική. Από εδώ και πέρα ότι και να σκεφτώ θα μου φανεί υβριστικό. Δεν σταματάει τίποτα εδώ και προσπαθώ πάντα να είμαι δημιουργικός. Αυτή είναι μια πάρα πολύ σημαντική στιγμή. Το νιώθω και εγώ και βλέπω και την αντίδραση του κόσμου απέναντι στα νέα τραγούδια.

Ποια συναυλία θα ξεχώριζες από την φετινή περιοδεία και ποια στιγμή του Βασίλη στη σκηνή;

Θα ξεχωρίσω τη συναυλία στο Βόλο. Παίξαμε στο ίδιο θέατρο στο οποίο άκουσα εγώ το Βασίλη για πρώτη φορά πριν 25 χρόνια. Είναι στη γειτονιά μου, απέναντι ακριβώς από το σχολείο μου. Ήταν εκεί η οικογένεια μου, φίλοι, συμμαθητές. Ήταν πολύ συγκινητικά.

Το μοναδικό με τον Βασίλη είναι ότι δεν ξέρεις ποτέ πόσο θα σε συγκινήσει. Ξεχωριστή στιγμή ήταν όταν ο Βασίλης τραγουδούσε το «Άνθρωποι μονάχοι», ένα κομμάτι που δεν το ακουμπάς εύκολα. Ο Βασίλης βέβαια μπορεί να κάνει ότι θέλει και το έλεγε υπέροχα. Αλλά και όταν άκουσα το «Πόρτο Ρίκο», το πρώτο τραγούδι που έμαθα να παίζω στην κιθάρα. Στις συναυλίες ξεκινούσα εγώ με την κιθάρα και μετά έμπαινε ο Βασίλης. Πολύ ιδιαίτερη στιγμή.

Headlines