Η επιστράτευση από τα ΜΜΕ της ΕΕ στα αιματοβαμμένα πεδία της ρωσο-ουκρανικής σύγκρουσης, πολύ φοβούμαι ότι δεν εκφράζει τις αγωνίες για τα διαδραματιζόμενα στο μαλακό υπογάστριο της ΒΑ ΕΕ αλλά μονομερώς τα γεωστρατηγικά συμφέροντα του άξονα ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Μια άλλη αλλά όντως πολεμική και όχι δημοσιογραφική επιστράτευση είναι ο πειθαναγκασμός του αμυντικού δυναμικού των χωρών-μελών της ΕΕ που συνδέονται με το ΝΑΤΟ ή διατηρούν αυτόνομο αμυντικό δυναμικό, να συμπαρατάσσονται με την Ουκρανία του εμφανώς ιδιότροπου ηθοποιού-προέδρου Βολοντίν Ζελένσκι στον πόλεμο κατά της Ρωσίας του Βλαντιμίρ Πούτιν. Και είναι προφανέστατο ότι η προμήθεια πολεμικού υλικού προς τον Ζελένσκι από την ΕΕ ισοδυναμεί με σχεδόν επίσημη κήρυξη πολέμου των κέντρων αποφάσεων των Βρυξελλών κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Από την άποψη αυτή δεν πρέπει να μας εκπλήσσει σειρά δυσμενών σχολίων της δυάδας του ρωσικού ΥΠΕΞ Σεργκιέϊ Λαβρόφ-Μαρίας Ζαχάροβα, κατά της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής έναντι της Ρωσίας. Σχόλια που ξεκινούν από τις υποδειγματικές σχέσεις Ελλάδας-Ρωσίας από την εποχή της ρωσικής αυτοκρατορίας την οποία ο Ιωάννης Καποδίστριας την αντιπροσώπευσε ως υπουργός εξωτερικών 1815-1822. Για να καταλήξει αυτό το χρονικό της ελληνορωσικής αρμονικής συνύπαρξης στα σημερινά χάλια απέλασης δεκάδων ρώσων διπλωματών από την Αθήνα. Και αυτό εν ονόματι του νέου και χωρίς τη θέληση των λαών της ΕΕ αμυντικο-επιθετικού άτυπου συμφώνου ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ κατά της Ρωσίας.

Κακά τα ψέματα: Πρέπει να το παραδεχτούμε ότι ο ψυχρός πόλεμος ΗΠΑ-Ρωσίας εξελίσσεται σε θερμοπολεμική σύγκρουση με τις χειρότερες οικονομικές συνέπειες εις βάρος της ΕΕ. Επομένως, η επιλογή της ηγεσίας της ΕΕ να οδηγήσει τους λαούς της στην ενεργειακή και επισιτιστική ανεπάρκεια, χαρακτηρίζεται εκ των πραγμάτων σε λίαν ανησυχητικό προΐμιο διάλυσης μιας ενωμένης Ευρώπης που την ξεκίνησαν με λαμπρά οράματα οι πρωτεργάτες της: Ρομπέρ Σουμάν, Σιμόν Βέϊλ, Πωλ Ανρί Σπάακ, Ουίνστον Τσώρτσιλ, Κουράντ Αντενάουερ, Ζαν Μονέ και αμέτρητοι άλλοι…

Τηρουμένων των αναλογιών και ο δημοσιογραφικός κόσμος της ΕΕ, από στοιχειώδη σεβασμό στα οράματα, τις προσδοκίες και τις ανησυχίες των λαών της ΕΕ, έχει χρέος με θάρρος ακόμη και αυταπάρνηση να καταδικάζει κάθε διαλυτική κατά της ευρωπαϊκής ενότητας ενέργεια. Οποθενδήποτε και αν αυτή εκπορεύεται.

Headlines