Φλας και Ελληνες οδηγοί

Γεμάτος εντυπωσιακές εφευρέσεις, καθοριστικότατες για την εξέλιξη της ανθρωπότητας υπήρξε ο 20ος αιώνας, ήδη από τις πρώτες του δεκαετίες.

Το 1910 γεννιέται ο ομιλών κινηματογράφος, το 1912 κατασκευάζονται οι πρώτοι ηλεκτρικοί φωτεινοί σηματοδότες, το 1935 το ραντάρ, το 1938 τα στιλό ballpoint και το 1939 τα φλας αυτοκινήτων.

Ας μείνουμε στα φλας.

Ίσως έχει τύχει, κάποια στιγμή, να τα δείτε.

Είναι αυτά τα πορτοκαλί φώτα, που κάποιες φορές αναβοσβήνουν στις άκρες του μπροστινού ή πίσω μέρους ενός οχήματος.

Το άρθρο 71 του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας τούς δίνει την ονομασία «φώτα δεικτών κατεύθυνσης», και στο άρθρο 2 εξηγεί πως πρόκειται για «τα φώτα του οχήματος που χρησιμοποιούνται για να προειδοποιούν τους λοιπούς χρήστες της οδού ότι ο οδηγός πρόκειται να αλλάξει κατεύθυνση προς τα δεξιά ή προς τα αριστερά».

Η πρώτη αυτοκινητοβιομηχανία που τα πρόσθεσε στον βασικό εξοπλισμό των οχημάτων της ήταν η Βuick. Σιγά σιγά ακολούθησαν και οι υπόλοιποι κατασκευαστές, ώσπου όλα, τα αυτοκίνητα απέκτησαν αυτό το σύστημα προειδοποίησης αλλαγής κατεύθυνσης.

Aνυπότακτοι

Αυτοί ωστόσο, που δεκαετίες αργότερα, συνεχίζουν να μην ακολουθούν είναι οι Έλληνες και Ελληνίδες οδηγοί.

«Είκοσι εννέα κατασκευαστές αυτοκινήτων συνιστούν φλας, αυτοί ξέρουν!», θα μπορούσε κανείς να πει, παραφράζοντας μια παλιά διαφήμιση απορρυπαντικού…

Όμως όχι. Στους ελληνικούς δρόμους, αυτοί που ξέρουν είμαστε εμείς οι οδηγοί και μαζί μ’ εμάς οφείλουν να ξέρουν και οι εκάστοτε πισινοί, διπλανοί και μπροστινοί μας.

Τόσα χρόνια στην ίδια γειτονιά, δεν ξέρεις ότι 9 στα 10 αυτοκίνητα πάνε προς το κέντρο και άρα στρίβουν πάντα δεξιά και αμέσως αριστερά; Γιατί λοιπόν ξαφνιάζεσαι και έχεις ανάγκη και από προειδοποιήσεις;

Στο χωριό, πόσο δύσκολο είναι να θυμάσαι ότι το κόκκινο τρακτέρ είναι του Παναγιώτη, που έχει το χωράφι κολλητά δεξιά μετά τη «βενζίνα». Το φλας λοιπόν τι το χρειάζεσαι; Πού αλλού θα μπορούσε να στρίψει, πρωί πρωί, ο Παναγιώτης με το τρακτέρ;

Έτσι, σιγά – σιγά, η χρήση του φλας στην Ελλάδα ξεχάστηκε. Σβήστηκε από τη συλλογική μνήμη.

Ξαφνιάζεσαι, αν τύχει και το δεις να ανάβει ξαφνικά μπροστά σου: «Τι έπαθε τώρα αυτός και ανάβει φλας; Νέος είναι; Πού είναι το “N” του; ».

Τις σπάνιες φορές που θα ανάψει κάποιος φλας, αυτό έχει συμβεί εξαιτίας κάποιας ανεξήγητης ξαφνικής αναλαμπής από την περίοδο των μαθημάτων στη σχολή οδήγησης, επιβεβαιώνοντας έτσι, μία από τις βασικότερες ερμηνείες της λέξης flash στα ελληνικά. (flash = αναλαμπή ουσ, θηλ).

Καιρό τώρα, ο λεβιές του φλας, εκτός από το «παίξιμο» των φώτων, δεν είχε καμία ουσιαστική χρήση. Η πανδημία όμως τού έδωσε έναν υψίστης σημασίας ρόλο: Έγινε το ιδανικότερο σημείο για να κρεμάς τη μάσκα σου. Ακριβώς επειδή σπάνια το χέρι σου πάει εκεί, η μάσκα έμενε και μένει καθαρή και πάντα στη θέση της.

Αυτογκόλ

Και τις λίγες φορές, πάντως, που σου έρχεται βγάλεις φλας, το μετανιώνεις οικτρά.

Συνήθως γίνεται πάνω στη μάχη, αμάξωμα με αμάξωμα, για το ποιος θα προλάβει να γεμίσει το απρόσμενο κενό που δημιουργήθηκε σε κάποια λωρίδα της πηγμένης λεωφόρου.

Βλέπεις το κενό και, σίγουρος ότι η πλαϊνή λωρίδα πάει ασύγκριτα γρηγορότερα από τη δική σου, ετοιμάζεσαι για το μεγάλο άλμα.

Τσεκάρεις τους καθρέφτες και βλέποντας ότι ο από πίσω της διπλανής λωρίδας, απέχει δεκάδες μέτρα, ένας θεός ξέρει γιατί, πας και βγάζεις φλας.

Τεράστιο αυτογκόλ! Με το που δει ο από πίσω το φλας σου, σανιδώνει το γκάζι και με επιτάχυνση 0 – 100 χλμ./ω., που θα ζήλευε και ο Λιούις Χάμιλτον, ορμάει να σού φάει το κενό.

Τα αυτοκίνητά σας σχεδόν ακουμπιούνται ή και τρακάρουν. Σε κάθε περίπτωση, ακολουθεί ο παραδοσιακός διάλογος:

Χάμιλτον: Τι κάνεις ρε μεγάλε; Θα μας σκοτώσεις;

Εσύ: Τι κάνω; Έχω βγάλει φλας! Δεν το είδες;

Χάμιλτον: (Με ύφος αγορεύοντος στον Άρειο Πάγο) Ναι…αλλά το φλας δεν υποχρεώνει!

Μετά από λίγο οι ρόλοι φυσικά αλλάζουν. Ακινητοποιημένος/ Ακινητοποιημένη όπως είσαι σε κάποιο σημείο για αρκετά λεπτά, αποφασίζεις ότι είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να δεις λίγα stories στο Instagram. Ξαφνικά ακούγονται κόρνες από πίσω.

Σηκώνεις το βλέμμα και τι να δεις;

Οι προπορευόμενοι έχουν προχωρήσει και μπροστά σου εκτείνεται ένα κενό 60 τουλάχιστον μέτρων. Kάποιος έξυπνος από την αριστερή λωρίδα, που ήταν σειρά της να κολλήσει, σπεύδει να επωφεληθεί.  Ανάβει φλας και ετοιμάζεται να χωθεί μπροστά σου. Σειρά σου να γίνεις ο Χάμιλτον.

Το σανιδώνεις και μαρσάροντας, τον προλαβαίνεις στο τσακ. Ακολουθεί, ίδιος και απαράλλακτος ο διάλογος, που είχες με τον άλλον οδηγό προηγουμένως. Απλώς τώρα, τις ατάκες του Χάμιλτον τις λες εσύ και ο νέος σου αντίπαλος λέει τις προηγούμενες δικές σου.

Επειδή, λοιπόν, τo φλας περισσότερα προβλήματα φαίνεται να δημιουργεί απ’ ό,τι να λύνει, ας συνεχίσουμε να κρατάμε τα χέρια μας μακριά από αυτό.

Για το φλας στην Ελλάδα, «εκατομμύρια οδηγοί αυτοκινήτων συνιστούν skip (= παραλείπω). Aυτοί ξέρουν».