Κληρονόμησε εκατομμύρια ευρώ και θέλει να φορολογηθεί ο πλούτος της – «Είμαι το προϊόν μιας άνισης κοινωνίας»

Όταν πέθανε η εξαιρετικά πλούσια γιαγιά της τον περασμένο μήνα, η Μαρλίν Ένγκελχορν ήξερε ήδη ποιος θα ήθελε να είναι ο τελικός δικαιούχος της τεράστιας κληρονομιάς.

«Το ονειρικό σενάριο είναι να με φορολογήσουν» δήλωσε η ίδια στους New York Times ενώ είναι συνιδρύτρια μιας ομάδας με την ονομασία Tax Me Now.

Η Ένγκελχορν, 30 ετών, μεγάλωσε στη Βιέννη και είναι μέρος ενός αυξανόμενου κινήματος νέων, αριστερών εκατομμυριούχων που λένε ότι θέλουν οι κυβερνήσεις να πάρουν πολύ μεγαλύτερο μερίδιο από τον κληρονομημένο πλούτο τους, υποστηρίζοντας ότι αυτές οι μη κερδισμένες περιουσίες θα πρέπει να κατανέμονται δημοκρατικά από το κράτος.

Για περισσότερο από ένα χρόνο, η ίδια κάνει εκστρατεία για φορολογικές πολιτικές που θα αναδιανέμουν το οκταψήφιο έκτακτο εισόδημά της – και οποιουδήποτε άλλου με εισόδημα πολλών μηδενικών.

«Είμαι το προϊόν μιας άνισης κοινωνίας» δήλωσε η Μαρλίν Ένγκελχορν σε ομιλία της σε μια εκδήλωση της οργάνωσης Millionaires for Humanity στα τέλη Αυγούστου στο Άμστερνταμ, όπου ακτιβιστές ζητούσαν τη φορολόγηση του πλούτου.

• Διαβάστε επίσης: ΗΠΑ: Ο φόρος των «χοντρών πορτοφολιών»

Η οικογένειά της έχει χαρίσει τεράστια ποσά και στο παρελθόν. Οι παππούδες της διέθεσαν ένα κομμάτι της περιουσίας τους για τη στήριξη νέων επιστημόνων. Ο θείος της έδωσε εκατομμύρια σε ένα αρχαιολογικό κέντρο. Ο ξάδελφός του δέσμευσε σχεδόν 140 εκατομμύρια δολάρια για την κλασική μουσική.

«Δεν υπάρχει ανάγκη για άλλο ένα ίδρυμα. Αυτό που πραγματικά χρειάζεται είναι διαρθρωτικές αλλαγές» δήλωσε.

Η φιλανθρωπία γι’ αυτήν απλώς αναπαράγει τις ίδιες δυναμικές εξουσίας που έχουν δημιουργήσει τις συστημικές ανισότητες, τις οποίες θέλει να δει να καταργούνται, με τις νέες φορολογικές πολιτικές για τους υπερπλούσιους να αποτελούν ουσιαστική πτυχή αυτού του οράματος.

Η περιουσία πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων της οικογένειας Ένγκελχορν προέρχεται από τον Φρίντριχ Ένγκελχορν, ο οποίος πριν από περίπου 150 χρόνια ίδρυσε στη Γερμανία τη BASF, μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες χημικών στον κόσμο. Μια άλλη οικογενειακή εταιρεία, η Boehringer Mannheim, η οποία παρήγαγε φαρμακευτικά προϊόντα και ιατρικό εξοπλισμό, πωλήθηκε στη Roche έναντι 11 δισεκατομμυρίων δολαρίων το 1997.

Ως μερικός κληρονόμος αυτής της περιουσίας, η Ένγκελχορν μεγάλωσε σε μια έπαυλη σε ένα κομψό μέρος της Βιέννης. Φοίτησε σε γαλλόφωνα σχολεία, περιγράφοντας τον εαυτό της ως το είδος του μαθητή που «διόρθωνε τα γραμματικά λάθη όταν τα άκουγα». Έπαιζε ποδόσφαιρο με αγόρια και διάβαζε αχόρταγα. Είπε ότι δεν είχε καμία επίγνωση των ταξικών προνομίων.

Όταν έβλεπε φίλους που ζούσαν σε μικρά διαμερίσματα, αναρωτιόταν γιατί δεν επέλεγαν να ζήσουν σε ένα μεγάλο σπίτι με κήπο, το οποίο είναι «πολύ πιο ωραίο».

«Το προνόμιο σου δίνει πραγματικά μια πολύ, πολύ στενή εικόνα του κόσμου» είπε.

Στο πανεπιστήμιο της Βιέννης, η προοπτική της άρχισε να διευρύνεται.

Συμμετείχε εθελοντικά σε ομάδες για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων και άρχισε να ενδιαφέρεται για τη διασύνδεση των φυλετικών, έμφυλων και οικονομικών διακρίσεων.

Στις αρχές του 2020, καθώς η Ένγκελχορν καθόταν σε ένα καφέ στην Ελβετία, όπου είχε πάει να δει τη γιαγιά της για τα 93α γενέθλιά της, ένας λογιστής της είπε ότι μετά το θάνατο της γιαγιάς της θα κληρονομούσε πολλά εκατομμύρια ευρώ.

«Αυτά είναι μόνο για να τα ξοδέψουμε» θυμάται τα λόγια του η Ένγκελχορν. «Απλά πήγαινε να παίξεις».

Αλλά για την ίδια, τα νέα ήταν περισσότερο ανησυχητικά παρά αιτία για χαρά, προκαλώντας μια βασανιστική αναμέτρηση για τη θέση της στην κοινωνία.

Photo: Instagram

«Ήμουν μέρος του προβλήματος» είπε.

Καθώς έψαχνε για συμβουλές, μπήκε στην τροχιά των ομάδων των εκατομμυριούχων που επιθυμούν να φορολογηθούν, τα μέλη των οποίων συναντιόνται σε βιντεοκλήσεις ή από κοντά για να συζητήσουν τα προνόμιά τους – και πώς να πείσουν το κράτος να τους τα αφαιρέσει.

Ορισμένα από τα μέλη αποκαλούν τις ομάδες, στις οποίες περιλαμβάνονται οι Resource Generation και Patriotic Millionaires, «ασφαλή χώρο» όπου μπορούν να ανοιχτούν για αυτό που αποκαλούν «ιστορία του χρήματος» – μια ειλικρινή περιγραφή της πραγματικής προέλευσης της κοινωνικής τους θέσης. Αναγνωρίζουν τα εγκλήματα που συχνά βρίσκονται στην καρδιά του πλούτου της οικογένειάς τους και αναλύουν τις σεξιστικές και ρατσιστικές συνιστώσες που μπορεί να συνέβαλαν σε αυτό.

Ίσως το πιο σημαντικό, τα μέλη αναμένεται να μοιραστούν τον τρόπο με τον οποίο ασχολούνται με αυτό που συνήθως ονομάζουν «αποζημίωση προς την κοινωνία».

Ορισμένες από αυτές τις ομάδες εμφανίστηκαν τα τελευταία 20 χρόνια περίπου, αλλά πρόσφατα, τα μέλη τους έχουν διευρυνθεί, με κινητήρια δύναμη αυτό που η Ένγκελχορν αποκαλεί «επόμενες γενιές του πλούτου», οι οποίες έχουν διαφορετική προσέγγιση από πολλούς από τους γονείς τους. Αντί να προσπαθούν να χαρίσουν μέρος της κληρονομιάς τους, τώρα αναρωτιούνται πώς είναι δυνατόν να κληρονόμησαν τόσα πολλά εξ αρχής.

Οι εφημερίδες έχουν ειρωνευτεί κάποια από τη γλώσσα αυτών των ομάδων, χαρακτηρίζοντάς την συναισθηματική και αυτοαναφορική, και η Ένγκελχορν παραπονέθηκε ότι κάποιοι δημοσιογράφοι τους γελοιοποίησαν ως «λέσχες πλουσίων παιδιών».

Πιστώνει τις ομάδες ότι τη βοήθησαν να συνειδητοποιήσει τι θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά σχετικά με την αναδιανομή του πλούτου. Αν δεν τις είχε συναντήσει, είπε, «ίσως και να είχα συμβιβαστεί με το status quo. Κάτι που είναι εύκολο να κάνεις όταν έχεις κυριολεκτικά την πολυτέλεια να αδιαφορείς».

Ορισμένοι ειδικοί εκτός του κύκλου των εκατομμυριούχων έχουν επίσης βρει το έργο αυτών των ομάδων χρήσιμο.

«Είμαι πραγματικά ευγνώμων για τη φωνή τους»  δήλωσε η Amy Hanauer, εκτελεστική διευθύντρια στο Institute on Taxation and Economic Policy, ένα think tank στην Ουάσινγκτον, η οποία δήλωσε ότι οι εκατομμυριούχοι μπορούν να έχουν επιρροή στους υποστηρικτές της υψηλότερης φορολογίας.

Αφού εντάχθηκε σε αρκετές από αυτές τις ομάδες, η Ένγκελχορν ίδρυσε πέρυσι μια άλλη για την Κεντρική Ευρώπη, την Tax Me Now, η οποία περιγράφεται στον ιστότοπό της ως «μια πρωτοβουλία πλούσιων ανθρώπων που έχουν δεσμευτεί ενεργά για τη φορολογική δικαιοσύνη».

Οι πολλαπλές ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εμφανίσεις της, από την άλλη, είχαν ως αποτέλεσμα δεκάδες άνθρωποι να της ζητήσουν άμεσα οικονομική βοήθεια. Η ίδια δήλωσε ότι την ταλαιπωρεί το να λέει όχι, αλλά πιστεύει ότι δεν θα έπρεπε να είναι στο χέρι της να αποφασίζει ποιος θα πάρει τα χρήματά της.

«Θα ήθελα η φορολογική δικαιοσύνη να μου πάρει αυτή την άχαρη απόφαση από τα χέρια μου» δήλωσε.

*Με στοιχεία από nytimes.com