Δημήτρης, ένα όνομα εκατό ιστορίες

Αγίου Δημητρίου σήμερα και σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ αλλά και άλλων ερευνητών, γιορτάζει το τέταρτο πιο συχνό ανδρικό όνομα στην Ελλάδα.

[Για να μην αφήνουμε αναπάντητα ερωτήματα, πρώτος είναι ο Γιώργος, δεύτερος ο Γιάννης και τρίτος ο Κώστας]

Κατά πάσα πιθανότητα πάντως, το όνομα Δημήτρης είναι πρώτο και καλύτερο στα υποκοριστικά. Υπερέχει μάλιστα όλων, όχι μόνο ποσοτικά, αλλά και ποιοτικά, καθώς πολλά από τα υποκοριστικά του, δεν παρέμειναν απλώς χαϊδευτικά ονόματα μεταξύ φίλων και συγγενών αλλά ανεξαρτητοποιήθηκαν, ακολουθώντας μια δική τους καριέρα ως ονόματα.

Μάλιστα, με το πέρασμα του χρόνου, τα ονόματα αυτά απέκτησαν δικά τους ιδιαίτερα στοιχεία ιδιοσυγκρασίας και προσωπικότητας, που με έναν μαγικό τρόπο τα προσδίδουν σε κάθε νέο κάτοχό τους.

Μήτσος

Η αλήθεια είναι ότι το Μήτσος σπάνια το συναντάμε ως επίσημο μικρό όνομα κάποιου.

Από τους πιο γνωστούς ήταν ο Μήτσος Μυράτ, σπουδαίος Έλληνας ηθοποιός, γεννημένος στη Σμύρνη του 1878 και με σπουδές στο Παρίσι, από τους πρωτεργάτες της νέας ελληνικής θεατρικής σκηνής.

Το Μήτσος όμως, κατά κανόνα, κάθε άλλο πάρα παραπέμπει σε ανθρώπους με σπουδές στο Παρίσι.

Με το που το ακούς το Μήτσος, σκέφτεσαι έναν άνδρα πολλά βαρύ. Με βαριά φωνή, βαριά χειραψία και βαριά… γενικώς όλα του.

Καθόλου τυχαίο εξάλλου και το ομώνυμο τραγούδι «Μήτσος», σε στίχους Φώντα Λάδη και μουσική Μίκη Θεοδωράκη, από τον δίσκο «Γράμματα από τη Γερμανία»:

Ο Μήτσος απ’ τα Φάρσαλα έγινε αρχιγκάγκστερ,

καθαρίζει πέντε πέντε και μιλάει γερμανικά.

Ο Μήτσος, το καλό παιδί, κρυφά πουλάει μαύρη,

έχει γκόμενα μια μαύρη και μια μαύρη λιμουζίνα.

Το Μήτσος είναι περισσότερο χαρακτηρισμός παρά όνομα. Και καθώς οι καιροί αλλάζουν και οι Δημήτρηδες αυξάνονται, είναι γεγονός ότι στις μέρες μας το Μήτσος το χρησιμοποιούμε καταχρηστικά.

«Θα έρθει ο Μήτσος σε λίγο…Φίλος μου» σού λέει ο δικός σου φίλος, σαν να σε προειδοποιεί ότι επίκειται η άφιξη του πιο αιμοσταγούς πληρωμένου δολοφόνου στα Βαλκάνια…

Μπαίνει μέσα ο Μήτσος… και κουβαλάει τσάντα λάπτοπ, smartphone και freddo σε πλαστικό.

Τάκης

Μπερδεμένη περίπτωση Δημήτρηδων οι Τάκηδες. Αν εξαιρέσεις τον σπουδαίο Δημήτρη Χορν, ελάχιστοι είναι οι Τάκηδες που γνωρίζουμε ότι το όνομά τους προέρχεται από το Δημήτρης και όχι από το Παναγιώτης.

Ο Δημήτρης που έχει επιλέξει να τον φωνάζουν Τάκη, σίγουρα είναι μυστήριο τρένο. Ζει ουσιαστικά τη ζωή κατασκόπου καθώς ελάχιστοι γνωρίζουν ποιο είναι το πραγματικό του όνομα.

Ο Δημήτρης που συστήνεται ως Τάκης, τραβάει μια γραμμή ανάμεσα στον ίδιο και στους υπόλοιπους χιλιάδες Δημήτρηδες. Τραβάει τον δικό του δρόμο και ουσιαστικά αυτομολεί. Για κάποιο λόγο, προτιμάει να τον περνάνε για Παναγιώτη, παρά να τον φωνάξουν Δημήτρη.

Όπως και να ‘χει πάντως, τόσο ο Tάκης Χόρν, όσο και εμβληματικός εικαστικός Τakis (Παναγιώτης Βασιλάκης) έχουν προσδώσει μια έντονη αύρα φινέτσας και καλαισθησίας στο όνομα.

Από την άλλη, αν είσαι ποδοσφαιρόφιλος, το μυαλό σου πάει μόνο σε έναν (σερ) Τάκη, που δεν είναι Δημήτρης, αλλά Παναγιώτης, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Ντίμης

Το Ντίμης είναι μια ακριβοθώρητη περίπτωση Δημήτρη. Μια έρευνα βέβαια σε google και social media σε οδηγεί σε αρκετούς Ντίμηδες, σίγουρα όμως όχι σε τόσους πολλους, όσο παλαιότερα.

Τον Ντίμη τον συναντούσες πολύ πιο συχνά εκεί γύρω στα ‘60s, σε κλαμπ με γιεγιέδες και σε αστικά σαλόνια οικογενειών που δεν ήθελαν ο γιος τους να έχει τίποτα κοινό με τον ληξιαρχικώς συνονόματο γιο του διαχειριστή ή του τυρέμπορα.

Μοιραία, έτσι, και σε ορισμένες περιπτώσεις άδικα, το Ντίμης έγινε συνώνυμο του «βουτυρόπαιδου», του φλώρου αριστοκράτη. Ο Ντίμης του σήμερα, πιθανότατα σπούδασε στην ΑΣΟΕΕ, και σε κάθε περίπτωση αξίζει τον σεβασμό μας για το θάρρος του να δίνει το χέρι του και να λέει «Ντίμης, χάρηκα».

Μίμης

Ανδρουλάκης, Δομάζος, Παπαϊωάννου, Πλέσσας, Στεφανάκος, Τραϊφόρος, Φωτόπουλος και πολλοί άλλοι…

Στα μέσα του 20ου αιώνα, Μίμης ήταν ο αδερφός της μεγάλης σχολικής σταρ, της Λόλας (Λόλα να ένα μήλο) από το Αλφαβητάριο, που μεγάλωσε γενιές και γενιές Ελλήνων και ίσως αυτό να έπαιξε ρόλο στο να «φυτευτούν» Μίμηδες σε πάρα πολλές οικογένειες.

Ο Μίμης είναι η γέφυρα ανάμεσα στον Μήτσο και στον Ντίμη. Είναι αυτός που ενώνει αυτούς τους δύο σταθερά αλληλοσυγκρουόμενους κόσμους. Ο Μίμης είναι και βαρύς αλλά και ταυτόχρονα αεράτος. Είναι σοβαρός και αψύς αλλά και ταυτόχρονα χαβαλές και έξω καρδιά.

Δύσκολη υπόθεση να φέρεις σε ισορροπία δύο τέτοιους κόσμους και ίσως γι’ αυτό δεν βγαίνουν πια νέες φουρνιές Μίμηδων. Η συντριπτική τους πλειοψηφία έχει γεννηθεί μεταξύ 1946 – 1964. Δικαιότατα λοιπόν ο Μίμης θεωρείται ο μπούμερ των Δημήτρηδων.

Τζίμης

Αρκετά σπάνιο και ξεχωριστό.

Ο Τζίμης φέρει, όπως και ο Ντίμης, «φιλοδυτικό» αέρα, αλλά σε μια πολύ πιο τραχιά εκδοχή. Φλερτάρει με την πυγμή, το μπάχαλο και την ανατροπή.

Το μυαλό μας πάει, φυσικά, κατευθείαν στον Τζίμη Πανούση (για τους φίλους και fan Tζιμάκος ), τον Τζίμη τον Τίγρη, παλαιστή και θρυλική φιγούρα στο Μοναστηράκι της δεκαετίας του ’60, ’του 70 και του ’80, αλλά και στο λαϊκό κέντρο «Τζίμης, ο Χονδρός» απ’ όπου πέρασε ο Βασίλης Τσιτσάνης και άλλοι σπουδαίοι του ρεμπέτικου.

Το Τζίμης πλέον, κρατώντας πάντα την αμερικανική του αίγλη, κινδυνεύει να χρησιμοποιείται αποκλειστικά ως «nickname» της χίπστερ πτέρυγας των Δημήτρηδων.

Aς ελπίσουμε ότι κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί και θα διατηρήσει τη ροκ λαϊκότητα των προκατόχων του.

Όπως και να ‘χει όμως και όπως και αν συστήνεστε. Δημήτρη, Τάκη, Ντίμη, Μίμη, Τζίμη και φυσικά Δήμητρα χρόνια σας πολλά!

Bonus track:

Αν οι Δημήτρηδες ήταν μαγαζιά:

Ουζερί………………………..«ο Μήτσος»

Κορνίζες………………………«Τάκης»

Υφάσματα…………………..«Ντίμης»

Μουσική ταβέρνα………..«ο Μίμης»

Τατουάζ………………………«Τζίμης»

Αν διαφωνείτε, φτιάξτε ελεύθερα και τις δικές σας αντιστοιχίες.