Πέρα από τον Λουπασάκη

Εις τον αφρό, εις τον αφρό της θάλασσας

η αγάπη μου, η αγάπη μου κοιμάται

παρακαλώ σας κύματα

μη μου την εξυπνάτε

Παραδοσιακό παιδικό τραγούδι Επτανήσων

Την ίδια ώρα που ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος γνωστοποιούσε δημόσια το «τελεσίγραφο των πέντε ημερών» που έχει επιδώσει στον ιερέα Δημήτριο Λουπασάκη και στη δεκαπενταμελή του ακολουθία ώστε να μαζέψουν τα συμπράγκαλά τους από το εκκλησάκι των Αγίων Ισιδώρων στον Λυκαβηττό και να μετακομίσουν σε μοναστήρι της ακριτικής Βάρης, είκοσι έξι ολόκληρα χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας (έλεος, μακαριότατε, είμαστε και κάπου άνθρωποι), διαφορετικά «θα γίνει ό,τι λένε οι κανόνες της Εκκλησίας και ό,τι λένε οι νόμοι του Κράτους» (εφημ. «Καθημερινή», 23/10/2022) κι ενώ ταυτόχρονα η κεφαλή της Αρχιεπισκοπής δηλώνει αποφασισμένη να πατάξει την «εργαλειοποίηση του σταυρού» τοποθετώντας τον σε προθήκη και αφαιρώντας ουσιαστικά από τον Λουπασάκη το θαυματουργικό του εμβρυουλκό, την ίδια ώρα λέμε, κοσμοσυρροή σημειώνεται στον ιερό ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, στο Μαυροδένδρι της Κοζάνης, προκειμένου οι πιστοί να προσκυνήσουν την παντόφλα του Αγίου Σπυρίδωνα που έχει μεταφερθεί επί τούτου και μόνο για λίγες ημέρες -παρατρίχα να γράψω «για λίγες παραστάσεις» – από την Κέρκυρα. Την ίδια ώρα το εικόνισμα του Αγίου Ταξιάρχη, στην εκκλησία του Αγίου Ιούδα του Θαδδαίου, υπαγόμενη στην Ιερά Μητρόπολη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, δεν παύει λεπτό να ανοιγοκλείνει τα μάτια, να δακρύζει, να αιμορραγεί και βεβαίως να θαυματουργεί προς όφελος όποιου δηλώσει ευθαρσώς ότι «είδε» κάτι από τα παραπάνω.

Τέλος, την ίδια ώρα, η Τιμία Ζώνη της Θεοτόκου, για την ηλικία της οποίας θα αρκούσε ένα απλό τεστ με άνθρακα 14, ώστε να βουλωθούν και τα στόματα όσων λένε ότι έχει υφανθεί πολλούς αιώνες μετά την εποχή του Ναζωραίου, βγαίνει σε νέα περιοδεία ανά την ελληνική επικράτεια· σημειώνουμε ότι στο παρελθόν είχε φθάσει έως τη Ρωσία -ο ίδιος ο Πούτιν την είχε προσκυνήσει – και τα θαύματά της που ανερυθρίαστα σταχυολόγησε σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση ο ηγούμενος Εφραίμ (ΣΚΑΪ, 8/11/2017) είχαμε την ευκαιρία να τα μνημονεύσουμε πάλι από τούτην εδώ τη σελίδα («Ο οίκος του εμπορίου», εφημ. «ΤΑ ΝΕΑ», 18/11/2017).

Υστερα από όλα αυτά, τι μπορεί να σημαίνει η μετακόμιση του Λουπασάκη; Επιστροφή στην κανονικότητα; Business as usual? Μια άρτια οργανωμένη επιχείρηση συγκάλυψης του ρασοφόρου αγύρτη ώστε να μείνει και η πίτα ολάκερη και ο σκύλος χορτάτος; Ευλόγως ορισμένοι από τους αναγνώστες θα αναρωτηθούν: μήπως πρόκειται για μια προσωπική μας εμμονή; Στο φινάλε, μήπως όσοι ρασοφόροι κατηγορούνται για αγυρτεία (σύμφωνα με το παραπεμπτικό πόρισμα του ίδιου του επισκοπικού ανακριτή) είναι και οι μοναδικοί αγύρτες που έχουν εξασφαλίσει στην υπέροχη πατρίδα μας το ακαταδίωκτο;

Μήπως πουλάνε περισσότερα φούμαρα από τους αστρολόγους, λόγου χάριν ή μήπως οι δικές τους χρεώσεις – το διαβόητο εκκλησιαστικό «δώστε ό,τι προαιρείσθε» – είναι περισσότερο ανεξέλεγκτες και αφορολόγητες από τις χρεώσεις όσων ρίχνουν τις κάρτες ταρώ ή διαβάζουν το φλιτζάνι; Συμφωνώ στις παραπάνω ενστάσεις και συντάσσομαι με εκείνους που στηλιτεύουν την επιλεκτική εθελοτυφλία της ελληνικής δικαιοσύνης -με μία σημαντική ειδοποιό διαφορά: οι αστρολόγοι, τα μέντιουμ και οι καφετζούδες δεν αμείβονται από τον δημόσιο κορβανά. Είναι αυτός ο κύριος λόγος που η Ελλαδική Εκκλησία, ανεξάρτητα από τις όποιες  προθέσεις των προϊσταμένων της, δεν θα μπορέσει να χώσει το μαχαίρι έως το κόκαλο. Τα θαύματα είναι, όχι μονάχα αναπόσπαστο μέρος της εκκλησιαστικής μυθολογίας, αλλά κι ένας διαχρονικά διόλου ευκαταφρόνητος οικονομικός της πόρος· ποτέ η Εκκλησία δεν θα πυροβολήσει το πόδι της.