Τουρκικές απειλές και ελληνική αποτελεσματικότητα

Αν ήμουν τώρα στη Βουλή θα ζητούσα άμεσες εξηγήσεις για την προφανή αδυναμία πληροφόρησης για την τουρκική εκτόξευση βαλλιστικού πυραύλου που καλύπτει ολόκληρη την ελληνική επικράτεια! Και θα ζητούσα τον λόγο από την κυβέρνηση σχετικά με την αρμόδια για τη δουλειά αυτή κρατική υπηρεσία. Που δεν είναι άλλη από αυτή που συγκεντρώνει πληροφορίες για τις κινήσεις της Τουρκίας. Είναι δυνατόν να μην υπάρχει καμία πληροφόρηση για τις προθέσεις της, σε ένα τέτοιο τεράστιο project της Τουρκίας;

Εκτός πάλι αν υπήρχε πληροφόρηση και δεν βρεθήκαμε απροετοίμαστοι. Στην περίπτωση όμως αυτή είναι απαραίτητο να συζητηθεί με τους συμμάχους μας το θέμα και να πληροφορηθούμε τη δική τους στάση απέναντί του. Είναι δυνατόν η αμερικανική κυβέρνηση λ.χ. να μην ήξερε για την πρωτοβουλία αυτή όταν συνομιλεί σε τακτική βάση με υψηλά στελέχη της τουρκικής κυβέρνησης; Και ποια είναι η θέση τους και οι άμεσές τους αντιδράσεις. Από την ώρα που αντιμετωπίζουμε ένα γείτονα με επιθετικές απέναντί μας διαθέσεις δεν είναι δυνατόν να μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια όταν δημιουργούνται τέτοιες συνθήκες. Και είμαστε υποχρεωμένοι να σχεδιάσουμε κάποιες αντιδράσεις. Για τις οποίες οι σύμμαχοί μας θα πρέπει εμπιστευτικά να ενημερωθούν, γενικά βέβαια, κρατώντας όμως απόλυτη εχεμύθεια (αβέβαιο αυτό). Βρισκόμαστε ήδη σε ευαίσθητη κατάσταση. Με ένα τέτοιο όπλο η Τουρκία απειλεί ουσιαστικά την ύπαρξή μας. Και κάτι τέτοιο δεν μπορούμε να το ανεχθούμε. Το Ισραήλ σε μια αντίστοιχη περίπτωση πώς θα αντιδρούσε; Και είναι δεδομένο πως ουδείς δεν θα πρέπει να ενημερωθεί σε βάθος για το πώς σκοπεύουμε να αντιδράσουμε. Διότι δεν υπάρχουν πουθενά στεγανά. Ιδιαίτερα σήμερα σε ένα κόσμο ελεγχόμενο σχεδόν απόλυτα από υπερεξελιγμένες τεχνολογικές εφαρμογές – ιδιαίτερα  στον τομέα των επικοινωνιών. Και ο καθένας καταλαβαίνει τι ακριβώς εννοώ…

Είναι ευκαιρία να συζητήσουμε και για την αποτελεσματικότητα του δημόσιου τομέα. Που διατηρεί πανάκριβες υπηρεσίες αδύναμες όμως να προσφέρουν αποτελέσματα σε κρίσιμες στιγμές. Τόσοι φόροι πληρώνονται για λογής δραστηριότητες που συχνά όμως, την κρίσιμη στιγμή, αδυνατούν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να συνεισφέρουν στις ανάγκες του κράτους. Χρειάζεται να γίνει μια αναθεώρηση. Και το κόστος του δημόσιου τομέα να υπολογισθεί από μηδενική βάση. Στη λογική του κόστους σε σχέση με τη χρησιμότητα και την αποτελεσματικότητα. Και ανάλογα να ανασυντάξουμε πόρους για εξυπηρέτηση πραγματικών αναγκών. Και αυτά να ελέγχονται σε τακτική βάση με ειδικές δοκιμασίες (τεστ). Το κομμάτι της αποτελεσματικότητας στον δημόσιο τομέα είναι παραπάνω από ζωτικής σημασίας. Αλλιώς σχεδιάζουμε πάνω σε ένα κενό.

Δεν είναι δυνατόν να συντηρούμε υπηρεσίες πληροφοριών που μπορεί να παίζουν πολιτικά παιχνίδια, να πραγματοποιούν ενδεχόμενα τηλεφωνικές υποκλοπές στη βάση συνεργασιών ίσως με ξένες υπηρεσίες και να τους διαφεύγει ένα γεγονός ύψιστης εθνικής σημασίας – όπως η κατασκευή και δοκιμή κάποιου όπλου μεγάλης καταστροφής από μια γειτονική χώρα που μας επιβουλεύεται… Η δημοκρατία απαιτεί εγρήγορση και υπευθυνότητα. Ας μην περάσουμε και αυτό το γεγονός σαν κάτι σύνηθες, στη λογική του «δεν βαριέσαι»! Τα δυσάρεστα τείνουν να επαναλαμβάνονται. Και την επόμενη φορά μπορεί να έχουν τη μορφή καταστροφής.

Και κάτι τελευταίο. Πόσοι έλληνες διπλωμάτες γνωρίζουν βαλκανικές γλώσσες και ιδίως τούρκικα. Δηλαδή τις γλώσσες των χωρών που κυρίως μας ενδιαφέρουν; Εξετάζονται στα γαλλικά και στα αγγλικά συνήθως. Και άμα προκύψει, προαιρετικά, και σε μια τρίτη γλώσσα. Δεν τους επιλέγουμε όμως για γαμπρούς, αλλά για να λύνουν προβλήματα και να προωθούν τα συμφέροντα της χώρας. Και πρώτος στόχος βέβαια, τώρα που είναι και πολλοί, είναι η γειτονιά μας…