Γιασεμί Κηλαηδόνη στο in: Υποχρέωση της πολιτείας είναι να προστατεύει τα παιδιά από τις οικογένειες με τα ανθρωπόμορφα τέρατα

Συναντήσαμε την Γιασεμί Κηλαηδόνη στο θέατρο Μεταξουργείο. Το θεατρικό στέκι που δημιούργησαν πριν 20 χρόνια οι γονείς της και από τότε μέχρι σήμερα ανεβαίνουν σημαντικές παραστάσεις. Φέτος ανεβάζει για δεύτερη χρονιά το «Ατσάλι» της Rona Munro, ένα δυνατό κείμενο που θίγει σημαντικά ζητήματα των ανθρώπινων σχέσεων και συγκρούσεων. Η ίδια μας μιλά για τον δύσκολο ρόλο μιας ισοβίτισσας μάνας, για τη διαδρομή της, τη σχέση με τους γονείς της, τα παιδικά της χρόνια και τα όνειρα της.

Ποιοι είναι οι λόγοι που σας έκαναν να επαναλάβετε την παράσταση και αυτή τη σεζόν;

Η πολύ μεγάλη επιτυχία που σημείωσε η παράσταση πέρσι τον Μάιο, όταν ανέβηκε για πρώτη φορά. Ακόμη σημαντικό ρόλο έπαιξαν τα εγκωμιαστικά σχόλια θεατών και κριτικών αλλά και η δική μας αγάπη για πίστη στο «Ατσάλι».

Πώς προσεγγίσατε τον ρόλο, μιας γυναίκας που έχει διαπράξει φόνο;

Mε συγκλόνισε ο ρόλος της Φέη από την πρώτη στιγμή που τον διάβασα! Νομίζω ότι είναι ένας ρόλος πρόκληση και από τους πιο ενδιαφέροντες που έχω ερμηνεύσει στη θεατρική μου διαδρομή. Ο λόγος είναι ότι συνυπάρχουν σε αυτήν την γυναίκα τα πρόσωπα, της μάνας και της φόνισσας. Εξαιρετικά ενδιαφέρον επίσης είναι το γεγονός ότι η Φέη σκοτώνει τον άντρα της, με τον οποίο είναι βαθιά ερωτευμένη. Πάνω στα δομικά αυτά στοιχεία προσπάθησα να ισορροπήσω και να σκιαγραφήσω τον ρόλο μου.

Διαβάστε επίσης: Ο Έκτορας Λυγίζος στο in: « Ο φόβος του θανάτου σου δίνει μια δύναμη να πας στην αντίθετη κατεύθυνση, όσο μάταιο κι αν είναι»

Το έργο θίγει τις ανθρώπινες σχέσεις, τις εντάσεις και τα προβλήματα τους. Ποιο θεωρείτε ότι είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι στις μέρες μας;

Ζούμε νομίζω μια από τις πιο δύσκολες περιόδους της ανθρώπινης ιστορίας. Σε οικονομικό αλλά πρωτίστως σε ηθικό επίπεδο. Το «Ατσάλι» ανάμεσα στα θέματα που θίγει, είναι και αυτό της  βίας που ασκείται από άνθρωπο σε άνθρωπο. Η βία δυστυχώς κυριαρχεί σε πάρα πολλές μορφές στις ανθρώπινες σχέσεις σήμερα, και το πιο τραγικό είναι ότι δεν επιλύουμε ως κοινωνία σε βάθος τους πραγματικούς λόγους που την προκαλούν.

Στο θέατρο Μεταξουργείο επιλέγετε να παρουσιάζετε παραστάσεις με κοινωνικά ζητήματα. Πώς προέκυψε αυτή η επιλογή;

Φέτος συμπληρώνονται 23 χρόνια από τότε που ο Λουκιανός Κηλαηδόνης και η ‘Αννα Βαγενά ίδρυσαν το θέατρο Μεταξουργείο. Είμαστε ιδιαίτερα ευτυχεί, που έχουμε καθιερωθεί στην συνείδηση του θεατρόφιλου κοινού σαν ένα θέατρο που ανεβάζει έργα με κοινωνικό πρόσημο. Σίγουρα ρόλο στην επιλογή αυτή έπαιξε και η γειτονιά στην οποία στεγάζεται το θέατρο, όπως και η γενικότερη στάσης ζωής που κράτησαν οι γονείς μου ως καλλιτέχνες όλα τα χρόνια της πορείας τους.

Πόσο εύκολο είναι δημιουργήσετε τη δική σας διαδρομή και να μην σας συνδέουν με τους γονείς σας;

Δεν ήταν κάτι εύκολο ειδικά στο ξεκίνημα μου. Όμως εδώ και αρκετά χρόνια πια έχω κάνει την προσωπική μου αυτόνομη πορεία και δεν με απασχολεί το κομμάτι της σύγκρισης μαζί τους.

Μόνο τύχη αισθάνομαι για το γεγονός ότι είμαι παιδί αυτών των δύο ανθρώπων.

Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;

Γεμάτα από παραστάσεις, συναυλίες, περιοδείες! Είμαι ένα παιδί που κυριολεκτικά γεννήθηκα και μεγάλωσα μέσα στο θέατρο και για αυτό το λόγο η επιλογή μου να γίνω ηθοποιός ήρθε σαν φυσική συνέπεια.

Μια συμβουλή της μητέρας και μια του πατέρας σας όταν τους ανακοινώσατε ότι θα ασχοληθείτε με την υποκριτική;

Αυτό το οποίο οι γονείς μου εύχονταν και για τα δύο παιδιά τους ήταν η επιλογή του επαγγέλματός μας να είναι κάτι που θα μας κάνει πραγματικά γεμάτες και ευτυχισμένες.

Ως μητέρα ενός παιδιού, πώς ακούτε τα τραγικά γεγονότα των τελευταίων ημερών με την παιδεραστία;

Δεν χρειάζεται να είσαι μητέρα για να συγκλονιστείς από μια τέτοια αποτρόπαιη πράξη! Οι άνθρωποι αυτοί- που μόνο ανθρώπους δεν μπορεί να τους ονομάσει κανείς -βρίσκουν έδαφος στις ευάλωτες κοινωνικά οικογένειες και είναι υποχρέωση της πολιτείας να προστατεύει όλα τα παιδιά, αλλά κυρίως αυτών των οικογενειών από αυτά τα ανθρωπόμορφα τέρατα.

Ποια είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σας σχέδια; Σας ενδιαφέρει η τηλεόραση και ο κινηματογράφος;

Μόλις ξεκινήσαμε τις παραστάσεις μας για το «Ατσάλι», οπότε όλη μου η ενέργεια σε σχέση με το θέατρο  είναι επικεντρωμένη εκεί. Έχω κάνει τηλεόραση στο παρελθόν και δεν θα έλεγα όχι σε έναν ρόλο που θα με ενδιέφερε καλλιτεχνικά. Ο κινηματογράφος όμως είναι η μεγάλη μου αδυναμία. Έχουν υπάρξει κατά καιρούς προτάσεις για συνεργασία που για διάφορους λόγους δεν προχώρησαν. Έχω εμπιστοσύνη στην χρονική στιγμή που έρχονται στην ζωή μας τα πράγματα και έτσι πιστεύω ότι θα έρθει και η στιγμή για να εκπληρωθεί η επιθυμία μου αυτή.

Κάποια φράση του κειμένου της παράστασης που σας αγγίζει;

Είναι ένας υπέροχος μονόλογος της Φέη που περιγράφει εξαιρετικά τον χαρακτήρα αυτής της γυναίκας! : «…Θέλω να περπατήσω στον δρόμο και ν’ ακούω την κίνηση, και να μπω σε μαγαζιά και ν’ αγοράσω παγωτό και τσιγάρα και φρούτα! Θέλω να περπατήσω στην παραλία! Θέλω να φάω ζεστά πατατάκια κατευθείαν απ’ το χαρτί! Θέλω ένα κανονικό ποτό! Θέλω να φιλήσω έναν άντρα με μουστάκι! Θέλω να χέσω σε μια τουαλέτα που μυρίζει σαπούνι και νερό, όχι σκατά άλλων ανθρώπων! Δεν θέλω ν’ ακούω πόρτες να χτυπάνε και ουρλιαχτά και ν’ αναπνέω αέρα που βρωμάει χαλασμένα δόντια άλλων ανθρώπων! Θέλω να κοιτάξω έξω από ένα παράθυρο για μια φορά, για μια φορά και να δω μια θέα που δεν έχω ξαναδεί ποτέ μου! Θέλω να βγω έξω!»

Ποιο είναι το μήνυμα της παράστασης;

Ότι στις ανθρώπινες σχέσεις – ακόμα και σε αυτές που φαίνονται πολύ αρμονικές- μπορεί να υπάρχει μια σκοτεινή πλευρά. Είναι σημαντικό να είμαστε σε συνεχή διάλογο με τον εαυτό μας και να προσπαθούμε να επεξεργαζόμαστε τα συναισθήματά μας προστατεύοντας τον εαυτό μας και τους άλλους.

Πληροφορίες παράστασης

Συγγραφέας: Rona Munro

Μετάφραση: Χριστίνα Μπάμπου-Παγκουρέλη

Σκηνοθεσία: Νάντια Φώσκολου

Σκηνικό: Αλέγια Παπαγεωργίου

Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα

Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα

Μουσική: Γιάννης Καραγιάννης

Βοηθός Σκηνοθέτη: Σίμος Στυλιανού

Φωτογραφίες : Κέλλυ Φώσκολου

Ερμηνεύουν: Γιασεμί Κηλαηδόνη, Κατερίνα Παπαδάκη, Ανδρέας Κωνσταντινίδης, Ασπασία Μπατατόλη

Πού: Θέατρο «Μεταξουργείο», Ακαδήμου 14, Μεταξουργείο, τηλ.: 210 5234382
Πότε: Από 15 Οκτωβρίου και κάθε Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 19:00 μέχρι 8 Ιανουαρίου
Εισιτήρια: 12 € (γενική είσοδος), 10 € (φοιτητές, άνεργοι, συνταξιούχοι άνω των 65 ετών, πολύτεκνοι) και 8 € (προπώληση έως 14/10)
Προπώληση:  https://bit.ly/3qGx2bd
Διάρκεια: 105’ (χωρίς διάλειμμα)