Κάποιος ξοδεύει

Ζαλίζουν, διαβάζω, οι αυξήσεις στα ενοίκια. Υπάρχει λέει, σπίτι 100 τ.μ. στα Εξάρχεια που νοικιάζεται προς 850 ευρώ τον μήνα. Το εντυπωσιακό βέβαια δεν είναι μόνο ότι κάποιος ιδιοκτήτης ζητάει το συγκεκριμένο ενοίκιο, αλλά ότι έχει βρει κάποιον ενοικιαστή που του το καταβάλλει κάθε μήνα.

Λες και τα ενοίκια ανεβαίνουν μόνα τους. Κάποιος τα νοικιάζει αυτά τα σπίτια. Προφανώς, αν δεν βρεθεί ενοικιαστής, το ενοίκιο θα πέσει. Το πρόβλημα των ενοικίων είναι κλασικό παράδειγμα του πώς λειτουργεί η οικονομία. Πώς ανεβαίνει μια τιμή όταν η προσφορά είναι μικρότερη από τη ζήτηση και πώς στη συνέχεια διορθώνεται.

Προφανώς στην ελληνική οικονομία αυτή την εποχή κάποιοι δυσκολεύονται. Αλλά σε αυτή τη φάση δεν είναι οι περισσότεροι. Αυτό μπορεί να αλλάξει το επόμενο διάστημα και μαζί θα αλλάξει και η τάση των τιμών, αλλά για την ώρα δεν συμβαίνει ακόμα και σε τομείς που δεν έχουν να κάνουν με την ενέργεια.

Οι τράπεζες, για παράδειγμα, λένε ότι δεν έχει εμφανιστεί το παραμικρό πρόβλημα στην εξυπηρέτηση των δανείων, παρά το γεγονός ότι οι συνεχείς αυξήσεις των επιτοκίων έχουν ήδη επιβαρύνει με έως και δύο δόσεις ετησίως την εξυπηρέτησή τους.

Το ίδιο συμβαίνει και στις εταιρείες ενέργειας. Οι υφιστάμενοι λογαριασμοί πληρώνονται στην ώρα τους. Οι φουσκωμένοι του περυσινού χειμώνα έχουν ρυθμιστεί και σε έναν μεγάλο βαθμό εξυπηρετούνται.

Μόλις την Τετάρτη μάθαμε ότι και τον Σεπτέμβριο συνεχίστηκε η αύξηση των καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες. Προστέθηκαν άλλα 2,2 δισ. ευρώ. Περίπου 1,5 δισ. ευρώ επιχειρήσεων και τα υπόλοιπα των νοικοκυριών σε έναν μήνα. Πλέον έχουμε ξεπεράσει τα 185 δισ. ευρώ καταθέσεων ιδιωτών στις ελληνικές τράπεζες. Πάνω από 47 δισ. ευρώ μόνο την τελευταία τριετία. Φαντάζομαι ότι δεν έτρεξαν να τα καταθέσουν για να πάρουν το επιτόκιο, καθώς ειδικά στις καταθέσεις είναι πάνω από 10 χρόνια μηδενικό. Ούτε έχει καταγραφεί ότι τίποτα λεφτάδες αποφάσισαν να «παρκάρουν» τις καταθέσεις τους στην Ελλάδα. Αρα σε κάποιους περισσεύουν χρήματα και τα αποταμιεύουν για το μέλλον.

Την Τετάρτη μάθαμε και κάτι επίσης εξόχως αντιφατικό σε σχέση με την «κοινωνία που μαστίζεται» από την ακρίβεια.

Η κατανάλωση αυξήθηκε το δεύτερο τρίμηνο του έτους κατά 20,1%. Ηταν 31,4 δισ. και αυξήθηκε σε 37,7 δισ. ευρώ. Επιπλέον 6,3 δισ. ευρώ έπεσαν στην αγορά από  «χτυπημένους» καταναλωτές. Η τάση φαίνεται ότι συνεχίστηκε και στο τρίτο τρίμηνο. Ηδη για τον Ιούλιο έχει ανακοινωθεί αύξηση του κύκλου εργασιών στο λιανικό εμπόριο κατά 11,9%.

Τα συγκεκριμένα ποσά κάποιος τα πλήρωσε στην αγορά. Κάποιου του περίσσεψαν και τα κατέθεσε στην τράπεζα. Κάποιος νοικιάζει το σπίτι στα Εξάρχεια και έχει λεφτά για το καταναλωτικό του δάνειο και τον λογαριασμό του ρεύματος. Κάποιοι – πολλοί – έχουν διαθέσιμα χρήματα για να πάνε διακοπές το τριήμερο.

Ακόμα και αν συνυπολογίσουμε τη συνεισφορά του τουρισμού, και πάλι μας μένει πολύς «αέρας» που δεν δικαιολογείται από τα εισοδήματα, τα οποία – ειδικά των μισθωτών – έχουν μείνει καθηλωμένα.

Για να αλλάξει η τάση με την ακρίβεια στην αγορά, πρέπει όλοι αυτοί οι δείκτες να γυρίσουν σε αρνητικό έδαφος. Τότε τα νοικοκυριά θα πάρουν μια πρόσκαιρη ανάσα στο μέτωπο των τιμών. Γιατί το επόμενο που θα ακολουθήσει θα είναι η ύφεση και τότε η κατάσταση σοβαρεύει…