Το «ΟΧΙ» στη χρονομηχανή

Έχουν περάσει 82 ολόκληρα χρόνια από την 28η Οκτωβρίου του 1940.

Ήταν η ημέρα που ύστερα από την άρνησή μας να κάνουμε δεκτή την απαίτηση του Μουσολίνι, να καταλάβει ο ιταλικός στρατός στρατηγικά σημεία της χώρας, ξεκίνησε ο Ελληνοϊταλικός Πόλεμος και «μπήκαμε» στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Καθώς διέσχιζα, χθες, το κέντρο της Αθήνας, στο ραδιόφωνο ακουγόταν η Σοφία Βέμπο να τραγουδά «Παιδιά της Ελλάδος, παιδιά..». Αυτά που έβλεπα, ανακατεύτηκαν στο πλυντήριο της σκέψης μου με αυτά που άκουγα και ήταν σαν να μπήκε το «ΟΧΙ» και ο Ελληνοϊταλικός Πόλεμος στη μηχανή του χρόνου.

Πώς θα ήταν, αν, κούφια η ώρα, συνέβαιναν σήμερα τα γεγονότα του ηρωικού ’40. Κολλημένος στην Πανεπιστημίου άρχισα να βυθίζομαι σ’ έναν σουρεαλιστικό συνδυασμό του τότε και του σήμερα.

Σε αυτό βοήθησε και το γεγονός ότι το όνομα της ανάπλασης της πολύπαθης Πανεπιστημίου, «Ο μεγάλος περίπατος», μού φέρνει πάντοτε στο μυαλό το σπουδαίο μυθιστόρημα της Άλκης Ζέη «Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου», που εκτιλύσσεται στην Αθήνα του Ελληνοϊταλικού πολέμου και της Κατοχής.

Το «ΟΧΙ» του 2022, λοιπόν, αρχίζει να  ξετυλίγεται κάπως έτσι.

3 τα χαράματα, ο ιταλός πρέσβης επισκέπτεται την πρωθυπουργική κατοικία και επιδίδει το τελεσίγραφο. Ο Έλληνας πρωθυπουργός αρνείται τους όρους και κηρύσσεται πόλεμος μεταξύ Ελλάδος και Ιταλίας.

Το Twitter…ξέρετε τώρα… «δακρύζει», «γονατίζει» και «υποκλίνεται». Εν ριπή οφθαλμού τα hashtags #aeraaaa, #pamepolemo βρίσκονται στις πρώτες θέσεις των trends.

Οι ενημερωτικές εκπομπές, που ξεκινούν το χάραμα, μιλούν για κρίσιμες και ιστορικές ώρες και οι πανελίστες βουλευτές μιλούν, σχεδόν από υποχρέωση, για ομόνοια και ομοψυχία.

Οι πρωινομεσημεριανές infotainment εκπομπές προσπαθούν να κρατήσουν το ηθικό των τηλεθεατών ψηλά.

Παίζουν αποσπάσματα από την «Υπολοχαγό Νατάσα», έχουν καλεσμένο τον Κώστα Πρέκα και προτείνουν τις πιο happy τηλεοπτικές σειρές και ταινίες με θέμα τον πόλεμο.

Οι ημέρες κυλούν, τα νέα από το μέτωπο είναι καλά κι έτσι επιτέλους, ο ελληνικός λαός  μπορεί να εγκαταλείψει την εξαντλητική υποχρέωση της ομοψυχίας

Τα hashtags #ΝΔ_ξεφτιλες και #Σύριζα_ξεφτιλες επιστρέφουν δυναμικά συνοδευόμενα από αγαπημένες λέξεις κλειδιά όπως πατριδοκαπηλία, αντεθνική στάση και προδοσία.

Μέσα στην αντάρα αυτή, οι Χρυσαυγίτες ξεθαρρεύουν. Ελπίζουν ότι η Ιστορία θα επαναληφθεί και πως σε λίγους μήνες οι ναζί ομοϊδεάτες τους θα καταλάβουν και πάλι την Ελλάδα, βγάζοντας κι αυτούς από τη φυλακή.

Η νικηφόρος πορεία του ελληνικού στρατού στο Αλβανικό μέτωπο συνεχίζεται, η ζωή προσαρμόζεται και συνεχίζεται κι αυτή.

Τα ριάλιτι κάνουν βάζουν κάποιες αναγκαίες πινελιές στους τίτλους και το περιεχόμενό τους.

GNTM – Κορίτσια στα χακί, Μaster Chef – Kαραβάνα, Power of Love – Γράμματα από το μέτωπο. Το Survivor το χοντραίνει. Η παραγωγή επιχειρεί να «κλείσει» έκταση σε νεκρή ζώνη ανάμεσα στους δύο στρατούς, με τη συμμετοχή Ελλήνων και Ιταλών celebrities. Η σκηνοθεσία στα χέρια του έμπειρου Στέφανο Σαρτίνι. Μερίδα του κοινού αντιδρά. Για τον Σαρτίνι, όχι για τη νεκρή ζώνη. Το ΕΣΡ θα συσκεφθεί επί όλων αυτών και θ’ αποφασίσει.

Ένταση και στον αθλητισμό. Οι Παναθηναϊκοί εξεγείρονται υπέρ της συνέχισης του πρωταθλήματος ποδοσφαίρου: «Μια φορά κοντέψαμε να το πάρουμε και κάνετε πόλεμο;» Οι Ολυμπιακοί ζητούν να μην ακυρωθoύν το play-off με την Αρμάνι στην Ευρωλίγκα. Oι ΑΕΚτζήδες δεν ασχολούνται, έχουν γήπεδο.

Οι vegan επικροτούν το μενού εκστρατείας του Γενικού Επιτελείου Στρατού (φασόλια, σταφίδα, ελιά) αλλά οι φαντάροι διαμαρτύρονται για έλλειψη wifi και delivery.

Η αγορά δείχνει τα αντανακλαστικά της.

Βομβαρδισμός SMS από την καμπάνια εταιρείας κινητής τηλεφωνίας: «Free GB for a free GR! Σ’ ευχαριστούμε που δίνεις τη ζωή σου για εμάς στο μέτωπο! 2 gigabyte free, μόλις έγιναν δικά σου!»

Οι πλατφόρμες παραγγελίας φαγητού εξοπλίζουν τους στόλους τους με τζιπάκια και «γουρούνες» (τα drone θα ήταν εύκολος στόχος). Οι -έτσι κι αλλιώς- ήρωες ντελιβεράδες  βρίσκονται κυριολεκτικά στην πρώτη γραμμή του πυρός.

Ακούγονται σειρήνες, όχι πολέμου, περιπολικού, που μου θυμίζει ότι βρίσκομαι ακόμα πηγμένος στην Πανεπιστημίου μιας Αθήνας και μιας Ελλάδας, που ευτυχώς δεν βρίσκεται σε πόλεμο αλλά και που δεν ξεχνά, 82 χρόνια μετά, τη θυσία των παππούδων, γιαγιάδων και γονιών της για μια ελεύθερη ζωή χωρίς φασίστες και Ναζί.