Τρολιές

Hδιαγραφή ήταν ολόσωστη, το αναγνωρίζει και ο διαγραφείς. Αλλά ο τρόπος με τον οποίο υπερασπίζεται τον εαυτό του, τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί, τα καρφιά που πετάει, ακόμη και οι τρολιές του, συμπυκνώνουν όλες τις παθογένειες της αθάνατης ελληνικής φυλής.

Πρώτα απ’ όλα το κλασικό «δεν ήξερα». Με σταματάει η τροχαία επειδή έτρεχα με υπερβολική ταχύτητα και δικαιολογούμαι ότι δεν ήξερα πως το όριο ήταν τα 80 χιλιόμετρα. Μπαίνω χωρίς μάσκα στο λεωφορείο και στον έλεγχο υποστηρίζω ότι δεν ήξερα πως πρέπει να τη φοράω. Είμαι δικηγόρος, αλλά δεν ήξερα πως είναι ασυμβίβαστο για έναν βουλευτή να συμμετέχει σε offshore εταιρεία. «Και ουδείς με πήρε ένα τηλέφωνο για να μου πει, ξέρεις κάτι, αυτό δεν πρέπει να είναι έτσι».

Επόμενη γραμμή άμυνας είναι το «εντάξει, δεν είμαι χθεσινός, όλη η Ελλάδα γνώριζε τη δράση μου». Τώρα ξυπνήσατε; Μόνος μου μπήκα στα ψηφοδέλτια; Δεν τα ξέρατε αυτά που υποκρίνεστε ότι σήμερα σας σοκάρουν; Δεν τα κάνετε κι εσείς ή, εν πάση περιπτώσει, δεν θα θέλατε να τα κάνετε; Δεν θα θέλατε, με άλλα λόγια, να αξιοποιήσετε τη θέση σας για να πάρετε από μια τράπεζα δάνειο που δεν δικαιολογείται από τα εισοδήματά σας και στη συνέχεια, χάρις στην ίδια αυτή θέση σας, να αγοράσετε από την ίδια τράπεζα κόκκινα δάνεια στο 1/15 της αξίας τους;

Κάπου υπεισέρχεται η απαραίτητη αυτοκριτική. Οκ, μπορεί να έκανα κάπου λάθος. Μπορεί να ξέχασα να αναφέρω στο Πόθεν Εσχες μου πού βρήκα τα 4 εκατομμύρια. Θα με σταυρώσετε; Επίτηδες το έκανα; Να βοηθήσω ήθελα. Να κληροδοτήσω δυο εταιρείες στα παιδιά μου ήθελα. «Αν το μεμπτό στην πολιτική μου διαδρομή είναι αυτό, ας είναι…».

Το βασικό είναι όμως πως κατά βάθος είμαι καλός άνθρωπος και νοιάζομαι για τους συμπολίτες μου. Ως ανεξάρτητος, μάλιστα, δεν θα έχω και καμιά κομματική δουλεία. Γι’ αυτό δεν παραδίδω την έδρα μου, για το καλό των Γρεβενών, γιατί αυτός που θα με διαδεχθεί μπορεί να μη νοιάζεται τόσο. «Μέχρι τελευταίας στιγμής θα είμαι ο Ανδρέας που ξέρετε».

Σε όλα αυτά, βέβαια, υπάρχουν ψήγματα αλήθειας. Δεν είναι σαν τον άλλον που λέει ότι δεν ήξερε πως βίαζε δωδεκάχρονη, νόμιζε πως βίαζε δεκαεξάχρονη. Οταν ο Ανδρέας Πάτσης υποστηρίζει ότι όλοι ήξεραν, υπονοεί ότι καταγγελίες είχαν γίνει, ερωτήματα είχαν διατυπωθεί, δημοσιεύματα είχαν υπάρξει, αλλά δεν ίδρωσε κανενός τ’ αφτί. Οταν λέει ότι δεν μπήκε μόνος του στο ψηφοδέλτιο, εννοεί ότι κάποιο κομματικό στέλεχος θα έπρεπε να τον έχει ελέγξει, να έχει ξεσκονίσει τις δραστηριότητές του, να έχει ξεχωρίσει τι είναι νόμιμο και τι είναι ηθικό και να τον έχει προειδοποιήσει. Οταν παραδέχεται ότι καλώς τον διέγραψαν αλλά την ίδια στιγμή κρατάει την έδρα του, επιβεβαιώνει ότι το τρολάρισμα είναι συστατικό στοιχείο της ελληνικής πολιτικής ζωής.