Όταν ο Χιου Χέφνερ άνοιξε τις πόρτες της έπαυλης του Playboy σε κοινωνιολόγους

γράφει η Βασιλίνα Ριστάνη * 

Μετά την κυκλοφορία του τον Δεκέμβριο του 1953, το αμφιλεγόμενο περιοδικό Playboy γνώρισε αστρονομική επιτυχία. Σε μεγάλο βαθμό, οφειλόταν σε ένα αυξανόμενο τμήμα του πληθυσμού που αποζητούσε μια πιο ανεκτική κουλτούρα γύρω από τα θέματα της ανθρώπινης σεξουαλικότητας. Το γεγονός αυτό έμεινε στην ιστορία ως Σεξουαλική Επανάσταση.

Η Αμερικανική Κοινωνιολογική Ένωση συγκεντρώθηκε στο Σικάγο το 1965, όπου είχε τότε την έδρα του το περιοδικό. Ίσως για να αποδείξει ότι έβλεπε το έργο του ως ένα ευρύτερο κοινωνικό πείραμα, ή για το κοινό καλό, ο ιδιοκτήτης και μεγιστάνας Χιου Χέφνερ προσκάλεσε 20 κοινωνιολόγους σε ένα πάρτι. Οι επιστήμονες έτριβαν τα μάτια τους…

• Διαβάστε επίσης: Οκτώ διάσημες προσωπικότητες που δεν ήταν τόσο «καλές» όσο νομίζαμε

Πίστευε και μη, ερεύνα

Επιδιώκοντας πλήρη διαφάνεια, ο Χιου Χέφνερ άνοιξε τις πόρτες της έπαυλης του Playboy στους εν λόγω κοινωνιολόγους. Άφησε τα «κουνελάκια» που ζούσαν στο σπίτι να μιλήσουν ελεύθερα με τους επισκέπτες. Εκείνοι τους έκαναν ερωτήσεις σχετικά με το πώς τους συμπεριφέρονταν και ποια ήταν πραγματικά τα συναισθήματά τους ποζάροντας για αποκαλυπτικές φωτογραφίες.

Οι περισσότερες από τις γυναίκες είχαν επαγγελματικές φιλοδοξίες πέρα από το περιοδικό. Θεωρούσαν ότι η συνεργασία με το Playboy θα ενίσχυε τις ευκαιρίες τους αργότερα σε μια άλλη καριέρα ως ηθοποιοί ή άλλα επαγγέλματα στον χώρο της ψυχαγωγίας. Το σχέδιο του Χέφνερ να προσκαλέσει πραγματικούς κοινωνιολόγους απέδωσε καρπούς.

Ο ίδιος εμφανίστηκε κατά τη διάρκεια της επίσκεψης και μέσα από τη συζήτηση απέδειξε ότι γνώριζε καλά τη σύγχρονη κοινωνιολογική σκέψη για θέματα που αφορούν το σεξ. Άλλωστε αποφοίτησε με πτυχίο ψυχολογίας από το Πανεπιστήμιο του Ιλινόις το 1949. Ως μεταπτυχιακός φοιτητής, ασχολήθηκε για λίγο με την κοινωνιολογία, ιδίως με την έρευνα του φύλου.

Τα κείμενα του Playboy, υποστήριζαν τη σεξουαλική αλλαγή στην Αμερική. Η φιλοσοφία τους ευνοούσε την αύξηση του εύρους της σεξουαλικής συμπεριφοράς που οι Αμερικανοί αποδέχονταν ως ηθική. Ήθελαν να γίνει αποδεκτή η ομοφυλοφιλία και ένα ευρύτερο φάσμα ετεροφυλοφιλίας. Eκείνη τη στιγμή ο σεξουαλικός πλουραλισμός εκλαϊκευόταν σταδιακά.

Από κοινωνιολογική σκοπιά

Ο Άιρα Λ. Βάις ήταν ένας από τους κοινωνιολόγους στους οποίους δόθηκε το χρυσό διαβατήριο για τα παρασκήνια του πολυσυζητημένου πάρτι. Κατέγραψε αναλυτικά όλα όσα είδε και συζήτησε εκείνο το βράδυ. «Όταν φτάσαμε στην έπαυλη, το προσωπικό μας συνάντησε στην πόρτα και μας οδήγησε τις σκάλες σε ένα πολύ μεγάλο δωμάτιο που ήταν αμυδρά φωτισμένο», αναφέρει.

«Υπήρχε ένα μπαρ και στην άλλη άκρη αυτού του τεράστιου δωματίου, κάποιοι άνθρωποι είχαν συγκεντρωθεί γύρω από κάτι που έμοιαζε με ανοιχτή καταπακτή στο πάτωμα. Περπάτησα προς τα εκεί και είδα ότι η καταπακτή βρισκόταν ακριβώς πάνω από μια πισίνα. Αν είχατε το θάρρος να το κάνετε, μπορούσατε να βουτήξετε από το σαλόνι κατευθείαν στην πισίνα» περιγράφει ο Βάις.

«Ένα άλλο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό αυτού του τεράστιου δωματίου ήταν ένας γυάλινος χώρος ακριβώς απέναντι από το μπαρ. Περίπου δεκαπέντε ή είκοσι γυναίκες έτρωγαν δείπνο», συμπλήρωσε. Η λέξη κουνελάκια χρησιμοποιούνταν εκείνη την εποχή για τις γυναίκες που εργάζονταν στα κλαμπ. Σήμερα ο όρος μπορεί να είναι υποτιμητικός, αλλά το 1965 δεν το έβλεπαν έτσι.

Ένας από τους κοινωνιολόγους μπήκε στην τραπεζαρία μίλησε με αρκετές από τις νεαρές γυναίκες που βρίσκονταν εκεί. Οι γυναίκες έβρισκαν τη δουλειά τους εξευτελιστική. Όλες ήθελαν να ασχοληθούν με κάτι άλλο: υποκριτική, μόντελινγκ, χορό ή κινηματογράφο.

«Ήμασταν εκεί τουλάχιστον μια ώρα πριν ο Χέφνερ κάνει τη μεγάλη του είσοδο. Μπήκε μέσα φορώντας ένα λαμπερό, εξαιρετικά φινιρισμένο καφέ κοστούμι. Είχε μέτριο ανάστημα ήταν αδύνατος και έντονος. Μόλις μπόρεσα, του έπιασα τη συζήτηση. Εξεπλάγην ευχάριστα με τα όσα γνώριζε».

Στα λίγα σημεία όπου δεν ήταν πλήρως ενημερωμένος, ένας από τους δύο άνδρες που στεκόταν δίπλα του έμπαινε στο παιχνίδι και απαντούσε. Όπως μαρτυρά ο Βάις, «Με εντυπωσίασε ευνοϊκά, παρόλο που με απωθούσε λίγο η εικόνα του CEO που παρουσίαζαν αυτός και οι βοηθοί του. Αλλά, τελικά, αυτό ήταν. Ήταν επικεφαλής των επιχειρήσεων Playboy και πολυεκατομμυριούχος».

* Η Βασιλίνα Ριστάνη σπουδάζει στη New Media Studies