Κι όμως: Οι βρισιές δεν είναι σημάδι χαμηλής νοημοσύνης – Οι μελέτες που ανατρέπουν τα πάντα και η σχέση με την εφηβεία

Είτε είμαστε λάτρεις της βρισιάς είτε όχι, πολλοί από εμάς πιάνουμε τους εαυτούς μας είτε ηθελημένα είτε άθελά μας να βρίσουμε ξανά και ξανά. Οι βρισιές δεν έχουν ενταχθεί στο επιστημονικό ενδιαφέρον και μέχρι σήμερα θεωρούνταν σημάδι επιθετικότητας, αδύναμης γλωσσικής επάρκειας ή ακόμη και χαμηλής νοημοσύνης.

Ωστόσο, αυτό ενδέχεται και να αλλάξει, αφού πλέον υπάρχουν κάποια στοιχεία που αμφισβητούν αυτή την άποψη.

• Διαβάστε επίσης: Τι δείχνουν οι βρισιές για την εξυπνάδα, την ειλικρίνεια και τον χαρακτήρα των ανθρώπων

Μια ανασκόπηση περισσότερων από 100 ακαδημαϊκών εργασιών σχετικά με το θέμα από διαφορετικούς κλάδους δημοσιεύτηκε στο Lingua, δείχνει ότι η χρήση λέξεων ταμπού μπορεί να επηρεάσει βαθιά τον τρόπο που σκεφτόμαστε, ενεργούμε και σχετιζόμαστε μεταξύ μας.

Οι άνθρωποι συχνά συνδέουν τις βρισιές με την κάθαρση – την απελευθέρωση ισχυρών συναισθημάτων. Είναι αναμφισβήτητα διαφορετικό – και πιο ισχυρό από – άλλες μορφές χρήσης της γλώσσας.

Είναι ενδιαφέρον ότι για τους ομιλητές περισσότερων από μίας γλωσσών, η κάθαρση είναι σχεδόν πάντα μεγαλύτερη όταν βρίζει κανείς στην μητρική του γλώσσα από ό,τι σε οποιαδήποτε γλώσσα που έμαθε στη συνέχεια.

Η δύναμη της βρισιάς προκαλεί τα συναισθήματα

Οι βρισιές προκαλούν τα συναισθήματα. Αυτό μπορεί να μετρηθεί με αυτόνομες αποκρίσεις όπως αυξημένη εφίδρωση και μερικές φορές αυξημένος καρδιακός ρυθμός. Αυτές οι αλλαγές υποδηλώνουν ότι οι βρισιές μπορεί να ενεργοποιήσουν τη λειτουργία «μάχη ή φυγή».

Η νευροεπιστημονική έρευνα δείχνει ότι οι βρισιές μπορεί να εντοπίζονται σε διαφορετικά μέρη του εγκεφάλου από άλλες περιοχές ομιλίας. Συγκεκριμένα, μπορεί να ενεργοποιήσει μέρη του «μεταιχμιακού συστήματος» (συμπεριλαμβανομένων χαρακτηριστικών που είναι γνωστά ως βασικά γάγγλια και αμυγδαλή).

Αυτές οι βαθιές δομές εμπλέκονται σε πτυχές της επεξεργασίας της μνήμης και των συναισθημάτων που είναι ενστικτώδεις και δύσκολο να ανασταλούν. Αυτό μπορεί να εξηγήσει γιατί η βρισιά μπορεί να παραμείνει ανέπαφη σε άτομα που έχουν υποστεί εγκεφαλική βλάβη και δυσκολεύονται να μιλήσουν.

Τα πειράματα που βασίζονται στο εργαστήριο δείχνουν επίσης γνωστικά αποτελέσματα. Γνωρίζουμε ότι οι βρισιές προσελκύουν περισσότερη προσοχή και οι άνθρωποι τις θυμούνται καλύτερα από άλλες λέξεις. Αλλά παρεμβαίνουν επίσης στη γνωστική επεξεργασία άλλων λέξεων/ερεθισμάτων και έτσι φαίνεται ότι οι βρισιές μερικές φορές μπορούν να εμποδίσουν και τον τρόπο σκέψης.

Αυτό μπορεί, ωστόσο, να αξίζει τον κόπο – τουλάχιστον μερικές φορές. Σε πειράματα που απαιτούσαν από τους ανθρώπους να βυθίσουν το χέρι τους σε παγωμένο νερό, οι βρισιές προκαλούν ανακούφιση από τον πόνο. Σε αυτές τις μελέτες, μια βρισιά οδηγεί σε υψηλότερη ανοχή στον πόνο και υψηλότερο κατώφλι πόνου σε σύγκριση με τις ουδέτερες λέξεις. Άλλες μελέτες έχουν βρει αυξημένη σωματική δύναμη σε άτομα μετά από βρισιές.

Η δύναμη της βρισιάς στις σχέσεις μας

Σύμφωνα λοιπόν με την ιστοσελίδα healthstories.gr, οι βρισιές δεν επηρεάζουν μόνο τον σωματικό και ψυχικό μας εαυτό – επηρεάζουν επίσης τις σχέσεις μας με τους άλλους. Η έρευνα στην επικοινωνία και τη γλωσσολογία έχει δείξει μια σειρά από διακριτούς κοινωνικούς σκοπούς της βρισιάς – από την έκφραση επιθετικότητας και την πρόκληση προσβολής έως τον κοινωνικό δεσμό, το χιούμορ και την αφήγηση ιστοριών.

Η κακή γλώσσα μπορεί ακόμη και να μας βοηθήσει να διαχειριστούμε την ταυτότητά μας και να επιδείξουμε οικειότητα και εμπιστοσύνη, καθώς και να ενισχύσουμε την προσοχή και την κυριαρχία στους άλλους ανθρώπους.

Σκάβοντας βαθύτερα

Παρά το γεγονός ότι έχει τόσο αξιοσημείωτη επίδραση στη ζωή μας, επί του παρόντος γνωρίζουμε πολύ λίγα για το από πού αντλείται η δύναμή της βρισιάς. Είναι ενδιαφέρον ότι, όταν ακούμε μια βρισιά σε μια άγνωστη γλώσσα, φαίνεται ακριβώς όπως κάθε άλλη λέξη και δεν θα παράγει κανένα από αυτά τα αποτελέσματα – δεν υπάρχει τίποτα ιδιαίτερο στον ήχο της ίδιας της λέξης που είναι παγκοσμίως προσβλητικό.

Άρα, η δύναμη δεν πηγάζει από τις ίδιες τις λέξεις. Ομοίως, δεν είναι εγγενές στις έννοιες ή τους ήχους της λέξης: ούτε οι ευφημισμοί ούτε οι παρόμοιες ηχητικές λέξεις έχουν τόσο βαθιά επίδραση πάνω μας.

Μια εξήγηση είναι ότι η «αποκρουστική προετοιμασία» – η χρήση τιμωρίας για την αποτροπή συνεχιζόμενων βρισιών – εμφανίζεται συνήθως κατά την παιδική ηλικία. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει μια σύνδεση μεταξύ της χρήσης της γλώσσας και της συναισθηματικής απόκρισης. Αν και αυτή η υπόθεση ακούγεται σωστή, αποδεικνύεται ασθενώς από λίγες μόνο μελέτες που έχουν διερευνήσει αναμνήσεις παιδικής τιμωρίας για βρισιές. Δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου εμπειρικές μελέτες για τις σχέσεις μεταξύ τέτοιων αναμνήσεων και απαντήσεων ενηλίκων στις βρισιές.

Βρισιά, μουσική και εφηβεία

Για να καταλάβουμε γιατί οι βρισιές έχουν τόσο βαθιά επίδραση πάνω μας, πρέπει να διερευνήσουμε τη φύση των αναμνήσεων των ανθρώπων για τις βρισιές. Ποια ήταν τα σημαντικά περιστατικά βρισιάς; Οι βρισιές έφερναν πάντα δυσάρεστες συνέπειες, όπως τιμωρία, ή υπήρχαν και οφέλη; Τι γίνεται με τις συνεχείς εμπειρίες των ανθρώπων που βρίζουν καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους; Εξάλλου, η έρευνά μας δείχνει ότι οι βρισιές μπορεί μερικές φορές να βοηθήσουν τους ανθρώπους να δεθούν μεταξύ τους.

Είναι πιθανό ότι υπάρχει παρόμοιο μοτίβο μνήμης με αυτό της μουσικής – θυμόμαστε και μας αρέσουν καλύτερα τα τραγούδια που ακούγαμε κατά την εφηβεία. Αυτό συμβαίνει γιατί, όπως και η μουσική, οι βρισιές αποκτούν νέο νόημα στην εφηβεία. Γίνεται ένας σημαντικός τρόπος να ανταποκριθούμε στα έντονα συναισθήματα που έχουμε κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου και μια πράξη που σηματοδοτεί την ανεξαρτησία από τους γονείς και τη σύνδεση με τους φίλους. Έτσι, οι βρισιές και τα τραγούδια που χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου μπορεί να συνδεθούν για πάντα με σημαντικές και άκρως αξέχαστες εμπειρίες.

Ένα τελευταίο σημείο που πρέπει να εξεταστεί είναι αν η βρισιά θα αρχίσει να χάνει τη δύναμή της εάν γίνει πιο κοινωνικά αποδεκτή και έτσι χάσει την προσβλητικότητά της. Προς το παρόν, πάντως, η βρισιά σίγουρα παραμένει αγένεια και χοντράδα.