γράφει η Βασιλίνα Ριστάνη *

Το 1905, το Λας Βέγκας ήταν μια μικρή σιδηροδρομική πόλη της Νεβάδα, με μόλις 800 κατοίκους. Μέχρι τη δεκαετία του 50, η «πόλη της αμαρτίας» άνθησε. Οι τουρίστες έκαναν ουρές για να παίξουν φρουτάκια βλέποντας σόου με διάσημους καλλιτέχνες όπως ο Φρανκ Σινάτρα και ο Έλβις Πρίσλεϊ.

Η πόλη της λάμψης και της γοητείας προσελκύει τους επισκέπτες στα καζίνο με την υπόσχεση πλούτου, πολυτελή ξενοδοχεία, απαράμιλλη διασκέδαση και, φυσικά, την ιδιόμορφη νομοθεσία περί γάμου. Από απομονωμένη έρημο σε αναπτυσσόμενη όαση, αυτή είναι η συναρπαστική πίσω από την μητρόπολη των τυχερών παιχνιδιών και της ψυχαγωγίας.

Ένα φορολογικό καταφύγιο

Η νομιμοποίηση του τζόγου στη Νεβάδα το 1931 συνέπεσε με την έναρξη της κατασκευής του φράγματος Χούβερ, η οποία έφερε χιλιάδες εργάτες στο Μπόλντερ Σίτι. Τη μέρα που οι εργάτες έπερναν στα χέρια τον μισθό τους, ταξίδευαν περίπου 25 μίλια στο κέντρο του Λας Βέγκας. Εκεί στην οδό Φρίμοντ, αναζητούσαν αναψυχή και ξόδευαν τα χρήματά τους στα χαρτιά.

Για μερικές μέρες το μήνα, το Λας Βέγκας έσφυζε από ζωντάνια. Ωστόσο, η εισροή παικτών κάθε δύο εβδομάδες δεν ήταν αρκετή για να κάνει το Λας Βέγκας Μέκκα της χαρτοπαιξίας. Γι’ αυτό, χρειαζόταν ανθρώπους με εμπειρία στη διοίκηση τέτοιων επιχειρήσεων. Το 1938, ένας νέος δήμαρχος στο Λος Άντζελες καταδίωξε τον παράνομο τζόγο.

Τότε, ο Γκάι ΜακΆφι, ένας αστυνομικός στο τμήμα ηθών εκεί, έφυγε από την Καλιφόρνια για να γλιτώσει τη δίωξη για την παράλληλη λειτουργία κυκλωμάτων τζόγου και πορνείας και διέφυγε στο Λας Βέγκας. Το μεγάλο σημείο καμπής ήρθε το 1941. Το πρώτο συνδυασμένο ξενοδοχείο-καζίνο, το El Rancho Vegas, άνοιξε σε ένα τμήμα του Highway 91, ονόματι Στριπ.

Το θέρετρο συνέβαλε σημαντικά στο να γίνει ο τζόγος κάτι που θα μπορούσε κάποιος να κάνεις στις διακοπές του. Η επιτυχία του μάλιστα παρακίνησε και άλλους να ανοίξουν ξενοδοχεία-καζίνο. Η Στριπ, μια περιοχή εκτός ορίων της πόλης που οι ιδιοκτήτες δημιούργησαν τον μη ενσωματωμένο δήμο Παραντάις, έγινε φορολογικό άσυλο.

Μαφιόζοι, νύχτα και πυρηνικές εκρήξεις

Την ίδια περίοδο που ο ΜακΆφι και οι συνεργάτες του έψαχναν τρόπους να αποφύγουν τους φόρους, μια νέα ομάδα ανθρώπων άρχισε να βλέπει τις επιχειρηματικές δυνατότητες για να ανοίξει τα δικά της καζίνο: η μαφία. Μια από τις πρώτες σημαντικές φιγούρες της μαφίας στη βιομηχανία τυχερών παιχνιδιών του Λας Βέγκας ήταν ο Μπέντζαμιν «Μπάγκσι» Σίγκελ.

Ο Μπάγκσι βοήθησε να ανοίξει το Flamingo το 1947 στη Στριπ. Μετά τη δολοφονία του εκείνο το έτος και άλλα πρόσωπα της μαφίας άρχισαν να εμπλέκονται στη βιομηχανία. Για τους φορείς του οργανωμένου εγκλήματος το Λας Βέγκας παρουσίαζε παράλληλες ευκαιρίες. Οι μαφιόζοι που διατηρούσαν παράνομα κυκλώματα σε άλλες πόλεις μπορούσαν να βγάλουν νόμιμα χρήματα εκεί.

Μέχρι τη δεκαετία του 1970, η Νεβάδα ήταν η μόνη πολιτεία με νόμιμο τζόγο σε καζίνο. Ταυτόχρονα, εξασκούσαν την παράνομη πρακτική της απόκρυψης του πραγματικού ποσού των χρημάτων που κέρδιζε ένα καζίνο, ώστε να μη φορολογούνται. Τη δεκαετία του 50, η μαφία έφερε διάσημους καλλιτέχνες στο Λας Βέγκας για να προσελκύσει περισσότερο κόσμο στα καζίνο.

Επειδή οι μαφιόζοι διατηρούσαν νυχτερινά κέντρα σε πολλές μεγάλες πόλεις, είχαν διασυνδέσεις με ονόματα όπως Φρανκ Σινάτρα, Ντιν Μάρτιν, Τζούντι Γκάρλαντ και Λιμπεράτσε. Τα κλαμπ και τα θέρετρα ανταγωνίζονταν για τα πιο φανταχτερά νούμερα με showgirls, που χόρευαν συγχρονισμένα με λιτά κοστούμια, φτερά και περίτεχνα πανύψηλα στολίδια στο κεφάλι.

Πολλά θέρετρα άρχισαν να εκμεταλλεύονται και τις πυρηνικές δοκιμές. Η πόλη βρισκόταν περίπου 65 μίλια μακριά από το πεδίο δοκιμών της Νεβάδα. Τις νύχτες πριν από τις πρωινές ατομικές εκρήξεις, έκαναν πάρτι που διαρκούσαν μέχρι την ορατή πυρηνική έκρηξη την αυγή. Οι εορτασμοί μπορεί να περιλάμβαναν ειδικά «ατομικά κοκτέιλ» ή καλλιστεία «Μις Ατομική Ενέργεια».

Το Βέγκας του σήμερα

Το 1966, ο δισεκατομμυριούχος Χάουαρντ Χιουζ, αγόρασε πάνω από δώδεκα ξενοδοχειακές μονάδες και εκτόπισε το πρώην μονοπώλιο των μαφιόζων. Η εποχή των χρηματοδοτούμενων από τη μαφία καζίνο, είχε πλέον τελειώσει και πουλήθηκαν σε νόμιμους ιδιοκτήτες. Από μια παράνομη πόλη της Άγριας Δύσης, το Λας Βέγκας πήρε τη μορφή που γνωρίζουμε σήμερα.

Η οικονομική ύφεση ήρθε το 200 μαζί με την υπόλοιπη χώρα, όμως έκτοτε βρίσκεται σε τροχιά ανάπτυξης. Όσο κι αν το Λας Βέγκας βάζει στο στόχαστρο νέους τρόπους για να φέρει κόσμο στην περιοχή – με έμφαση στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και στα φυσικά χαρακτηριστικά της πόλης – η βιομηχανία καζίνο θα παίζει πάντα μεγάλο ρόλο στην ιστορία της πόλης.

* Η Βασιλίνα Ριστάνη σπουδάζει στη New Media Studies 

Headlines