Βόρειοι και Νότιοι – Στα χαρακώματα του γραφείου

Για να πλακωθείς με τους συναδέλφους σου στο γραφείο υπάρχουν πολλοί λόγοι. Ή μάλλον πιο σωστά αφορμές. Ο λόγος είναι ένας και μοναδικός. Κατά πάσα πιθανότητα, μισείς τη δουλειά σου και κατ’ επέκταση τη ζωή σου, αλλά ας μην μπούμε, σήμερα τουλάχιστον, σε αυτήν τη σκοτεινή σπηλιά γιατί κανείς δεν ξέρει πού μπορεί να μας βγάλει.

Υπάρχουν λοιπόν πολλές αφορμές για να πλακωθείς με κάποιον / κάποια συνάδελφο στο γραφείο.

1000 και μία αφορμές

Κάποιοι φοράνε 5 κιλά άρωμα, άλλοι μασαμπουκιάζουν την πρωινή τυρόπιτα σαν να μην υπάρχει αύριο, άλλοι δανείζονται στιλό – συρραπτικό – ακουστικά – αναπτήρα χωρίς να τα επιστρέφουν ποτέ, μιλάνε δυνατά στο τηλέφωνο, μιλάνε δυνατά μεταξύ τους, κατεβαίνουν για τσιγάρο χωρίς την κάρτα εισόδου, και αναγκάζεσαι κάθε τρεις και λίγο να σηκώνεσαι για να ανοίξεις.

Παίρνουν την καρέκλα σου και την αντικαθιστούν κρυφά με τη σαραβαλιασμένη δικιά τους, σου τρώνε τη σοκολάτα που είχες (βλακωδώς) αφήσει στο ψυγείο, παραγγέλνουν καφέ χωρίς να σου πούνε και πολλά, πολλά άλλα που προκαλούν μικρούς τριγμούς και ενίοτε μικρές διενέξεις.

Όλα αυτά όμως ωχριούν μπροστά στις μεγάλες μάχες του γραφείου.

Αν αφήσουμε εκτός τη μητέρα όλων των μαχών, που είναι φυσικά οι άδειες καλοκαιριού και Χριστουγέννων (καλομελέτα κι έρχεται, η μεγαλύτερη  μάχη που δίνεται εντός γραφείου είναι για τον κλιματισμό.

Aν αποθηκεύαμε την ενέργεια που παράγεται καθημερινά μέσα μας από τα νεύρα, τις διαφωνίες, τις αντεγκλήσεις και εν τέλει τους τσακωμούς μπροστά από τα κουμπάκια του κλιματιστικού, θα είχαμε λύσει το παγκόσμιο ενεργειακό πρόβλημα.

Βόρειοι και Νότιοι

Μια  γραμμή μετώπου χωρίζει στα δύο το γραφείο: Από τη μία οι Βόρειοι και από την άλλη οι Νότιοι.

Οι Βόρειοι, ζώντας στα σκανδιναβικά χιόνια και τους πάγους καταβάλλουν κάθε πρωί φιλότιμη προσπάθεια να φέρουν τους παγετώνες και εντός του γραφείου.

Οι Νότιοι, μεγαλωμένοι στα θερμά κλίματα, ίσως κάποιου αραβικού εμιράτου, έχουν καθημερινό στόχο να μετατρέπουν το γραφείο σε θράκα οβελιστηρίου, 3 το μεσημέρι, 15Αύγουστο.

Ανάμεσά τους, εγκλωβισμένοι στην ουδέτερη ζώνη, κάποιοι λίγοι συνάδερφοι που υφίστανται τα πάνδεινα.

Μάλιστα, για κάποιο μυστήριο λόγο, λες και υπάρχει κάποια είδους συμφωνία μεταξύ των δύο αρχηγείων, οι αφίξεις στο γραφείο γίνονται εναλλάξ.

«Μπιτ, μπιτ, μπιτ»

Μπαίνει ένας βόρειος…Πριν κάνει οτιδήποτε, πριν καν σηκώσει το βλέμμα του προς τον χώρο, πάει κατευθείαν στο κλιματιστικό. «Μπιτ, μπιτ, μπιτ» o κλιματισμός πάει στους 16.

Μια ξαφνική, ψυχρή ριπή αλπικής τούνδρας σε χτυπάει πλευρικά στο δεξί μηνίγγι. Ρίγος καταλαμβάνει όλο σου το πάνω σώμα. Ευτυχώς έχεις μαζί σου ζακέτα. Τη φοράς και τραβάς το φερμουάρ μέχρι το πηγούνι.

Ακούγεται η πόρτα. Μπήκε ένας νότιος. «Μπιτ, μπίτ, μπιτ». Τα μινίγγια σου ξεπαγώνουν, ξανανιώθεις τα δάχτυλά σου στο πληκτρολόγιο και γενικώς αρχίζεις να αισθάνεσαι άνετα με τη θερμοκρασία. Πάνω που τα σκέφτεσαι, όμως, όλα αυτά, ένας λίβας αρχίζει να σου καίει τον σβέρκο. Το πρόσωπο υπερθερμαίνεται και η ανάσα δυσκολεύει.

Αρχίζει το strip tease. Kατεβάζεις φερμουάρ / ξεκουμπώνεις ζακέτα, βγάζεις ζακέτα, ανοίγεις κουμπιά στο πουκάμισο, σηκώνεις μανίκια. Αν έχεις την τύχη και φοράς κοντομάνικο μένεις με αυτό. Καλώς ήρθες καλοκαίρι.

Σηκώνεσαι από το γραφείο και ρίχνεις κλεφτή ματιά στον κλιματισμό. Ο αθεόφοβος ο Νότιος το έχει πάει στους 27. Επιστρέφεις στο γραφείο σου. Δίπλα από την κούπα με τον ζεστό καφέ, που ακόμα αχνίζει, αφήνεις κι ένα θολωμένο ποτήρι με νερό από τον ψύκτη.

Ένας σιωπηρός, υπόγειος πόλεμος ξεκινά.

Κανένας Βόρειος δεν απευθύνεται σε κανέναν Νότιο και αντίστροφα. Ξεδιπλώνεται μια απόλυτα συγχρονισμένη, σιωπηλή χορογραφία,.

Ένας βόρειος σηκώνεται από το γραφείο του, μια σύντομη παύση μπροστά από το κλιματιστικό , λίγα «μπιτ, μπιτ, μπιτ» προς το ψύχος και συνεχίζει αθόρυβα την πορεία του προς την τουαλέτα.

Σειρά των Νοτίων. Ένας δικός τους σηκώνεται με 3-4 κόλλες χαρτί, μια στάση στο κλιματιστικό, λίγα «μπιτ, μπιτ, μπιτ» προς τον καύσωνα και γραμμή για το φωτοτυπικό.

Σε κάθε κίνηση των βορείων και των νοτίων, τα «μπιτ, μπιτ, μπιτ» αυξάνονται και μαζί τους τα αλλεπάλληλα άλματα στη θερμοκρασία.  Αν το κλιματιστικό είχε φωνή θα ούρλιαζε.

Τα πήγαινέλα βορείων και νοτίων εντείνονται, ώσπου επέρχεται το μοιραίο: Κάποιος βόρειος έρχεται μούρη με μούρη με κάποιον Νότιο μπροστά στο κλιματιστικό.

– Το δαγκώσαμε!

– Λιώσαμε!

Αμέσως  αψιμαχία γενικεύεται και στο υπόλοιπο γραφείο, με εκατέρωθεν ειρωνείες και σχόλια για βόρειους πόλους, Σαχάρες, ιγκλού, βεδουίνους, εσκιμώους, χάσκι και καμήλες.

Ποτέ δεν υπήρξε, ούτε και θα υπάρξει νικητής ανάμεσα στα δύο αυτά στρατόπεδα.

Αντίθετα πάντα υπάρχει και θα υπάρχει χαμένος, αυτοί οι δόλιοι εγκλωβισμένοι στην ουδέτερη ζώνη, που ούτε βόρειοι είναι, ούτε νότιοι και που απλώς θέλουν να μπορούν να δουλεύουν χωρίς, ούτε να τουρτουρίζουν, ούτε και να λούζονται στον ιδρώτα.