Έξι βήματα για καλύτερη αντιμετώπιση στα ανευρύσματα αορτής

Νέες κατευθυντήριες οδηγίες για τη διάγνωση και διαχείριση των περιστατικών ανευρυσμάτων ή στένωσης της αορτής, εστιάζοντας σε ζητήματα χειρουργικής επέμβασης, πρακτικές απεικόνισης, γενετικούς και οικογενειακούς ελέγχους και τη σημασία της αντιμετώπισης από μιας διεπιστημονική ομάδα επαγγελματιών υγείας εξειδικευμένων στις παθήσεις της αορτής, εξέδωσαν το Αμερικανικό Κολλέγιο Καρδιολογίας και η Αμερικανική Καρδιολογική Εταιρεία.

Η αορτή είναι η μεγαλύτερη αρτηρία του σώματος και μεταφέρει αίμα πλούσιο σε οξυγόνο από την καρδιά στο υπόλοιπο σώμα. Στις παθήσεις της αορτής περιλαμβάνεται το ανεύρυσμα όπου το τοίχωμα της αορτής διογκώνεται, λεπταίνει και δημιουργείται ο κίνδυνος διαχωρισμού ή ρήξης του.. Μια ρήξη ανευρύσματος ή ένας σοβαρός διαχωρισμός, μπορούν να αποβούν αμέσως θανατηφόρα. Εάν κάποια από τις δύο περιπτώσεις ανακαλυφθούν από απεικονιστική εξέταση, η προσεκτική παρακολούθηση της τραυματισμένης αορτής, χειρουργική επέμβαση, φαρμακευτική αγωγή ή και αλλαγές στον τρόπο ζωής μπορούν να αποβούν σωτήριες λύσεις.

Οι παθήσεις της αορτής δίνουν συμπτώματα που περιλαμβάνουν πόνο ή πίεση στο στήθος, κόπωση, πόνο στην πλάτη, στον αυχένα ή στη γνάθο.

Ο πρόεδρος της επιτροπής που κατάρτισε τις νέες κατευθυντήριες οδηγίες δρ Έρικ Ισελμπάχερ, αναφερόμενος στις νέες συστάσεις που επισημαίνουν την ανάγκη για μια πλήρη διεπιστημονική ομάδα ειδικευμένη στις παθήσεις της αορτής για την καλύτερη κάλυψη αυτών των ευάλωτων ασθενών, σημείωσε ότι την τελευταία δεκαετία έχουν πραγματοποιηθεί πλήρως τεκμηριωμένες σχετικές μελέτες, η σύνθεση των οποίων αποτυπώνεται στις νέες οδηγίες.

Οι συστάσεις στη νέα κατευθυντήρια οδηγία περιλαμβάνουν:

1. Οικογενειακό έλεγχο – Για τον εντοπισμό ατόμων που διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για ανεύρυσμα αορτής, η νέα κατευθυντήρια γραμμή συνιστά οικογενειακό έλεγχο, με γονιδιακό έλεγχο και απεικόνιση, σε συγγενείς πρώτου βαθμού ατόμων που έχουν διαγνωστεί με ανευρύσματα της αορτικής ρίζας ή ανιούσας θωρακικής αορτής ή εκείνων με αορτικό διαχωρισμό.
2. Συστηματική απεικόνιση – Η κατευθυντήρια οδηγία υπογραμμίζει τη σημασία της συνέπειας στον τρόπο λήψης και αναφοράς της απεικόνισης CT ή MRI, στη μέτρηση του μεγέθους και των χαρακτηριστικών της αορτής και στο πόσο συχνά χρησιμοποιούνται οι εικόνες για παρακολούθηση πριν και μετά την επέμβαση αποκατάστασης ή άλλη παρέμβαση. Ιδανικά, όλες οι απεικονίσεις παρακολούθησης για έναν ασθενή θα πρέπει να γίνονται με την ίδια μέθοδο και στο ίδιο εργαστήριο.
3. Προσαρμογές στο μέγεθος του ασθενούς – Η οδηγία συνιστά την τροποποίηση των χειρουργικών ορίων σε ασθενείς που είναι σημαντικά κοντύτεροι ή ψηλότεροι από τον μέσο όρο. Οι οδηγίες για το μέγεθος του τραύματος της αορτής που θα υποδείκνυαν την ανάγκη για χειρουργική επέμβαση θα πρέπει να προσαρμόζονται ανάλογα με την επιφάνεια του σώματος ή το ύψος του ασθενούς.
4. Χειρουργική αντιμετώπιση – Σε ιδρύματα με διεπιστημονικές ομάδες αορτής και έμπειρους χειρουργούς, το όριο για χειρουργική επέμβαση για σποραδική αορτική ρίζα και ανευρύσματα ανιούσας αορτής έχει μειωθεί από 5,5 εκατοστά σε 5 εκατοστά σε ορισμένα άτομα. Ο κίνδυνος διαχωρισμού ή ρήξης του αορτικού ανευρύσματος αυξάνεται με το μέγεθος. Με αυτήν τη σύσταση, επιλεγμένα άτομα, μπορεί να υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση νωρίτερα, για την πρόληψη του θανάτου από ρήξη ανευρύσματος ή διαχωρισμό της αορτής. Επιπλέον, η κατευθυντήρια γραμμή ενημερώνει τον ορισμό για τον γρήγορο ρυθμό ανάπτυξης ανευρύσματος: η χειρουργική επέμβαση συνιστάται για άτομα με ανευρύσματα αορτικής ρίζας και ανιούσας θωρακικής αορτής με επιβεβαιωμένο ρυθμό ανάπτυξης τουλάχιστον τριών χιλιοστών ετησίως για δύο συνεχόμενα έτη ή μισό εκατοστό σε ένα έτος . Η ταχεία διόγκωση της αορτής αποτελεί παράγοντα κινδύνου για ρήξη.
5. Διεπιστημονικές ομάδες αορτής – Για άτομα που χρειάζονται αορτική παρέμβαση, τα αποτελέσματα βελτιστοποιούνται όταν η χειρουργική επέμβαση εκτελείται από έναν έμπειρο χειρουργό που εργάζεται σε μια διεπιστημονική ομάδα αορτής. Η νέα κατευθυντήρια γραμμή συνιστά «μια εξειδικευμένη νοσοκομειακή ομάδα με εξειδίκευση στην αξιολόγηση και τη διαχείριση της νόσου της αορτής, στην οποία η φροντίδα παρέχεται με ολοκληρωμένο, διεπιστημονικό τρόπο». Αυτές οι ομάδες μπορεί να αποτελούνται από καρδιοχειρουργούς και αγγειοχειρουργούς με μεγάλη εμπειρία στη διαχείριση σύνθετων αορτικών ασθενειών σε ένα κέντρο με μεγάλο όγκο αορτικών επεμβάσεων. ειδικοί απεικόνισης με εξειδίκευση στη νόσο της αορτής που μπορούν να ερμηνεύσουν αξονική τομογραφία, μαγνητική τομογραφία και υπερηχοκαρδιογραφία. αναισθησιολόγοι με εμπειρία στη διαχείριση της οξείας αορτικής νόσου και της παροχέτευσης του εγκεφαλονωτιαίου υγρού και μονάδα εντατικής θεραπείας με εμπειρία στη διαχείριση της οξείας αορτικής νόσου.
6. Κοινή λήψη αποφάσεων – Η διεπιστημονική ομάδα αορτής ενθαρρύνεται ιδιαίτερα να περιλαμβάνει τον ασθενή στη λήψη αποφάσεων, ειδικά όταν τα άτομα βρίσκονται στα όρια και ταυτόχρονα είναι κατάλληλα για διαφορετικούς τύπους χειρουργικής αποκατάστασης. Η κοινή λήψη αποφάσεων θα πρέπει επίσης να περιλαμβάνει τις γυναίκες με παθήσεις της αορτής που είναι έγκυοι ή μπορούν να μείνουν έγκυοι. Η κοινή λήψη αποφάσεων μπορεί να είναι ιδιαίτερα χρήσιμη όταν συζητείται η ποιότητα ζωής, οι στόχοι περίθαλψης και τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Αυτή η νέα κατευθυντήρια οδηγία αντικαθιστά την οδηγία του 2010 για τη διαχείριση των θωρακικών ανευρυσμάτων και την οδηγία του 2015 για χειρουργική αντιμετώπιση του αορτικού διαχωρισμού σε ασθενείς με βαλβιδική καρδιοπάθεια και θα χρησιμοποιείται ταυτόχρονα με την οδηγία του 2020 για τους ασθενείς με βαλβιδική καρδιοπάθεια.

Διαβάστε επίσης: Βελτιώνονται οι τεχνικές στη ρήξη ανευρίσματος – Παραμένει υψηλή η θνησιμότητα

Η νέα οδηγία αφορά τους καρδιολόγους και αγγειοχειρουργούς που περιθάλπουν ασθενείς με παθήσεις της αορτής, καρδιολόγους της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας και γιατρούς των τμημάτων επειγόντων περιστατικών.

Η νέα οδηγία θα δημοσιευτεί στο επιστημονικό περιοδικό του Αμερικανικού Κολλεγίου Καρδιολογίας και στο περιοδικό Circulation της Αμερικανικής Καρδιολογικής Εταιρείας. Για την κατάρτισή της συνεργάστηκαν η Αμερικανική Εταιρεία Χειρουργικής Θώρακος, το Αμερικανικό Κολλέγιο Ακτινολογίας, η Εταιρεία Καρδιαγγειακών Αναισθησιολόγων, η Εταιρεία Καρδιαγγειακής Αγγειογραφίας και Παρεμβάσεων, η Εταιρεία Χειρουργών Θώρακος και η Εταιρεία Αγγειακής Ιατρικής . Εγκρίθηκε από την Εταιρεία Επεμβατικής Ακτινολογίας και την Εταιρεία Αγγειοχειρουργικής.

Η κατευθυντήρια οδηγία θα συζητηθεί στις επιστημονικές συνεδριάσεις της Αμερικανικής Καρδιολογικής Εταιρείας στις 7 Νοεμβρίου.