Ήλθε η ώρα να σταθεί στα πόδια της η Ευρώπη

Η δεκάμηνη συνέχιση της του αλληλοσπαραγμού στο αιματοβαμμένο ρωσοουκρανικό μέτωπο το μόνο που πέτυχε, εκτός από τα εκατομμύρια ουκρανών προσφύγων και κάποιες δεκάδες χιλιάδες νεκρών και από τα δύο στρατόπεδα, ήταν η μετατροπή μίας γοητευτικής Ουκρανίας σ’ ένα εκτεταμένο πεδίο φρικιαστικών ερειπίων, χειρότερο και από εκείνο του Λιβάνου, στις ταραγμένες περιόδους της σύγκρουσης των μουσουλμάνων με τους μαρωνίτες Χριστιανούς αλλά και της ΟΑΠ (Οργάνωσης για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης) με το Ισραήλ.

Εάν όμως μετρούν τα τραύματά τους οι Ρώσοι οι Ουκρανοί, εκείνοι που τελικά βγαίνουν μάλλον ανεπανόρθωτα ζημιωμένοι είναι όλοι οι λαοί των 27 χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε). Για τον απλούστατο λόγο, ότι χωρίς δημοψηφίσματα και συναποφάσεις των κοινοβουλευτικών τους δυνάμεων, οι ίδιοι αυτοί λαοί σήμερα στενάζουν από την ενεργειακή και επισιτιστική κρίση, η οποία μαστίζει την ΕΕ, από τη στιγμή κατά την οποία οι κυβερνήσεις των περισσότερων χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπέκυψαν στο ολέθριο σχέδιο μίας ανεκδιήγητης αντιρωσικής «συμμαχίας» μεταξύ ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, εναντίον της Ρωσικής Ομοσπονδίας, με μήλον της έριδος την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.

Η ευρωπαϊκή αυτοπαγίδευση

Ο αμερικανός Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, συνεπικουρούμενος από τον εκδήλως τουρκόφιλο γεν. γραμματέα του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ, όχι μόνον έπεισε, αλλά και παρέπεισε τις περισσότερες ηγεσίες της ΕΕ ν’ αποστείλουν πολεμικό υλικό στον επίσης ανεκδιήγητο ηθοποιό-πρόεδρο της Ουκρανίας για την αντιμετώπιση της ρωσικής εισβολής.

Έτσι, με την ακρίβεια μαθηματικής εξίσωσης η Ευρωπαϊκή Ένωση εκήρυττε ανεπισήμως τον πόλεμο κατά της Ρωσίας. Τα επίχειρα αυτής της άκριτης και επιπόλαιας επιλογής τα ζούμε σήμερα όλες οι κοινωνίες της ΕΕ. Με το φανάρι του Διογένους ψάχνουν στο σκοτάδι της ενεργειακής ανεπάρκειας για υγροποιημένο φυσικό αέριο. Εμείς με τη σειρά μας ξεθάψαμε τα καταχωνιασμένα ορυχεία του λιγνίτη, ενώ χιλιάδες στρέμματα δασών παραδίδονται στην υλοτομία για τις ξυλόσομπες. Ταυτόχρονα βγαίνουν από τις αποθήκες οι φουφούδες και τα μαγκάλια…

Όσο για τον καλπάζοντα σ’ όλη την ΕΕ πληθωρισμό, η ακρίβεια των προϊόντων διατροφής χτυπάει το κόκκινο.

Αναβίωση ψυχροπολεμικών φαντασμάτων

Από την πλευρά τους οι Βλαντιμίρ Πούτιν και Μεντβέντεφ μαζί με τους εκπροσώπους του ρωσικού ΥΠΕΞ Σεργκέι Λαβρόφ και Μαρία Ζαχάροβα διαβεβαιώνουν ότι η αναβίωση των ψυχροπολεμικών παθών της εποχής του «Σιδηρού Παραπετάσματος» τελικά θα γονατίσει τα ψυχροπολεμικά γινάτια της Δύσης.

Προσωπικά δεν εμφορούμαι, ή πάσχω από αντιρωσικά ψυχροπολεμικά σύνδρομα, πολλώ δε μάλλον σε μία εποχή όπου αυτές οι ψυχώσεις έχουν πεταχτεί στον κάδο των αχρήστων από τα ίδια τα νεοσταλινικά μορφώματα. Με την ίδια ευθύτητα ξεκαθαρίζω, ότι αποκηρύσσω και την αναβίωση οιουδήποτε δυτικού νέο-μακαρθισμού, που ήταν το στίγμα του αμερικανικού αντικομμουνισμού της περιόδου του αρχιστράτηγου και προέδρου των ΗΠΑ Ντουάιτ Αϊζενχάουερ.

Ένα κατ’ αρχήν συμπέρασμα από την αναδρομή στις μαύρες σελίδες των ψυχροπολεμικών παθών της μεταπολεμικής περιόδου, είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση των 27 χωρών-μελών της έχει ήδη χωριστεί σε ημιαυτόνομα καπετανάτα, που παζαρεύουν με κάθε μέσον πετρέλαιο, φυσικό αέριο, αλλά και δημητριακά από τους ρωσικούς και ουκρανικούς σιτοβολώνες.

Εκατομμύρια ουκρανοί πρόσφυγες στα πέρατα της γης δεκάδες χιλιάδες νεκροί και στα δύο στρατόπεδα, σωρός ερειπίων και ερημιά ο απολογισμός της δεκάμηνης ρωσοουκρανικής σύγκρουσης. Σκηνές παρόμοιες με εκείνες του εμφυλίου σπαραγμού στον Λίβανο.

Από την πλευρά της η Ρωσική Ομοσπονδία ανοιγοκλείνει άλλοτε με προειδοποιητικό σαδισμό και άλλοτε με νερώνεια αδιαφορία τις στρόφιγγες των ενεργειακών πηγών για να κρατεί σε ιδιότυπη ομηρία τα περισσότερα κράτη-μέλη της ΕΕ που συστρατεύτηκαν με το δυτικό αντιρωσικό μέτωπο.

Τελικά, ο μέγας χαμένος είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία πληρώνει ακριβά τη σημερινή της πορεία προς την αυτοδιάλυση. Μία πορεία που ξεκίνησε από την εποχή, όπου η ίδια η μεταντεγκωλική Γαλλία (Ζακ Σιράκ) το 2005 καταψήφισε σε δημοψήφισμα σε ποσοστό 54,87% την καθιέρωση Ευρωσυντάγματος. Δηλαδή ενός πανευρωπαϊκού καταστατικού χάρτη που θα έθετε τις βάσεις Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας, ανάλογης προς εκείνη των ΗΠΑ, του Καναδά και της Αυστραλίας. Μίας ισχυρά δεμένης ένωσης ευρωπαϊκών κρατών, χωρίς τις καθοδηγούμενες από τη Γερμανία, Γαλλία, Βέλγιο, Ιταλία πολλαπλές ταχύτητες οικονομικών και συμφεροντολογικών συσπειρώσεων.

Παρά τις δυσλειτουργίες αυτές, που χωρίζουν ακόμη και σήμερα την ΕΕ σε προνομιούχους και μη προνομιούχους εταίρους, η Ευρώπη των 27 άντεξε και με επιτυχία αλλεπάλληλους κλυδωνισμούς. Όμως αν το καλοσκεφτούμε η σημερινή συστράτευση με το ιδιότυπο αντιρωσικό άρμα τείνει να διαλύσει τους περισσότερους συνεκτικούς κρίκους στη χαλαρή αλυσίδα που ενώνει τους 27 εταίρους της ΕΕ. Επομένως η προτιμότερη ακολουθητέα πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι

α) Η συνένωση των ξεχωριστών 27 καπετανάτων της ΕΕ σε πραγματική Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία με κανόνες συνταγματικής ισοτιμίας.

β) Η ενεργοποίηση των τελούντων σε χειμέρια νάρκη οργανισμών ευρωπαϊκής άμυνας και ασφάλειας και ο περιορισμός των σχέσεων αυτών των οργανισμών σε αυστηρά επιλεγμένες περιστασιακές σχέσεις με το τυχοδιωκτικό ΝΑΤΟ.