Μήπως

Ομιλητής σε εκδήλωση-συζήτηση που διοργάνωσε πριν από λίγες ημέρες η Νομαρχιακή Επιτροπή ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ Βόρειας Αθήνας με θέμα «Η Δημοκρατία στο στόχαστρο – Δικαιοσύνη παντού!» ήταν ο Νίκος Βούτσης.

Με την αρχική τοποθέτησή του, ο νυν βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και τέως πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων εξαπέλυσε δριμύ κατηγορώ εναντίον του ίδιου του πρωθυπουργού και της κυβέρνησής του συνολικά. Έκανε λόγο για αντιδημοκρατική και αυταρχική νοοτροπία των κυβερνώντων, ισχυρά πλήγματα για το κράτος δικαίου και τα εργασιακά δικαιώματα, σκάνδαλο υποκλοπών και παρακολουθήσεων, διασπάθιση δημοσίου χρήματος, παράνομες επαναπροωθήσεις στο Μεταναστευτικό, προβληματικές πλευρές της Δικαιοσύνης κ.ά.

Έφθασε μάλιστα στο σημείο να μιλήσει για πρόβα εκτροπής, για χειραγώγηση των πολιτικών εξελίξεων, για κίνδυνο που αντιμετωπίζει η Δημοκρατία στη χώρα μας, καθώς το ίδιο το κράτος έγινε άθυρμα, έγινε μηχανισμός, όπως επισήμανε χαρακτηριστικά.

Όσον αφορά την ενδεδειγμένη αντίδραση στην κατάσταση αυτήν, τόνισε ότι «δεν υπάρχει καμία δικαιολογία να μην υπάρχει ενθάρρυνση από τις δυνάμεις της Αριστεράς, από το κόμμα μας, απ’ όλους, για να κατέβει ο κόσμος στους δρόμους, να διαδηλώσει και να διεκδικήσει, να αποδομήσει την κυβερνητική πολιτική, να βάλει τα θεμέλια έτσι ώστε να καθυστερήσουνε πράγματα αρνητικά από την κυβερνητική πολιτική».

«Πρέπει να μπει ένα στοπ», συμπλήρωσε, «να νοηματοδοτηθεί και στο δρόμο η απαίτηση για να βγει αυτή η κυβέρνηση, για να ηττηθεί η πολιτική της, κι αυτό πρέπει να γίνει με τους τρόπους που ξέρει ο ελληνικός λαός, η νεολαία, οι εργαζόμενοι».

Και δεδομένου ότι «δεν υπάρχει καμιά κυβέρνηση […] που να μπορεί να αγνοήσει τη μαζικότητα και τη δράση στο επίπεδο του κινήματος, και κυρίως όταν είναι ανοιχτά μεγάλα ζητήματα», ο Νίκος Βούτσης ζήτησε να μπει η σφραγίδα του λαϊκού παράγοντα στις εξελίξεις, μια και «η παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα είναι κυριολεκτικά το μέτρο και το μέσο που θα δώσει το σήμα για να φύγει αυτή η ακραία νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση και να ηττηθούν αυτές οι πολιτικές».

Οι εν λόγω απόψεις του τέως προέδρου του ελληνικού κοινοβουλίου ουδεμία έκπληξη προκαλούν. Είναι ασφαλώς καθ’ όλα σεβαστές, κρίνονται δε και αξιολογούνται από τους πολίτες, όπως και εκείνες οποιουδήποτε άλλου συναδέλφου του από όλο το δημοκρατικό φάσμα.

Εγώ θέλω να σταθώ στον επίλογο της αρχικής τοποθέτησης του Νίκου Βούτση, εκεί όπου, μιλώντας για τη Μεταπολίτευση, είπε μεταξύ άλλων τα εξής:

«Στη Μεταπολίτευση λοιπόν […] υπήρχαν κάποιες σταθερές, τα δικαιώματα διευρύνονταν, αμφισβητούνταν, τα παίρνανε πίσω, αλλά υπήρχαν κάποιες σταθερές […].

Ο Μητσοτάκης, δεν είναι μόνο ο Βορίδης, δεν είναι μόνο οι προερχόμενοι από τον ΛΑΟΣ, έχουν μια αναθεωρητική αντίληψη για την ιστορία, ιδιαίτερα για τη Μεταπολίτευση, δεν το κάνουν τυχαία, προσεγγίζουν και ενσωματώνουν πλευρές της πολιτικής alt-right, της άκρας Δεξιάς παγκοσμίως […] με ένα φιλελεύθερο μανδύα […].

Επί της ουσίας είναι ένα σκληρό καθεστώς αναθεώρησης όλου του στάτους και της κουλτούρας των δικαιωμάτων, των εργασιακών κατακτήσεων και όλης της πολιτικής κουλτούρας που οδήγησε αυτές τις δεκαετίες να περάσουμε ακόμα και χρεοκοπίες, ακόμα και ό,τι έχει περάσει η χώρα […]».

Κατά τον Νίκο Βούτση, λοιπόν, οι «σταθερές» της Μεταπολίτευσης, το όλο στάτους των δικαιωμάτων και των εργασιακών κατακτήσεων, η όλη πολιτική κουλτούρα της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας, μας επέτρεψε να ξεπεράσουμε ακόμα και χρεοκοπίες, ακόμα και τις χειρότερες κρίσεις και δοκιμασίες ως χώρα.

Αναρωτήθηκε άραγε ποτέ ο τέως πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων ποιες πολιτικοκοινωνικές συνθήκες ήταν εκείνες που οδήγησαν προηγουμένως στις εν λόγω χρεοκοπίες, κρίσεις και δοκιμασίες; Μήπως ήταν ακριβώς αυτές οι «σταθερές», αυτό το στάτους και αυτή η κουλτούρα;