Καρδίτσα: «Δεν αυτοκτόνησε» λέει ο πατέρας του 12χρονου

Τραγωδία δίχως τέλος στην Καρδίτσα, με την θλίψη στην οικογένεια του 12χρονου αγοριού να μην στερεύει. Την ίδια ώρα, οι απαντήσεις που δείχνουν να ξεπροβάλουν, δεν απαλύνουν τον πόνο.

Ο πατέρας του 12χρονου που τόσο άδικα έφυγε από τη ζωή, μίλησε αποκλειστικά στο Live News, υπογραμμίζοντας ότι ο γιος του ήταν ένα χαρούμενο παιδί που προσπάθησε να ξεπεράσει τα όριά του, αλλά τελικά η πρόκληση να φτάσει τον στόχο του, έφερε την τραγωδία που έκλεισε το χαρούμενο σπίτι της τετραμελούς οικογένειας.

«Δεν ήταν αυτοκτονία, σίγουρα πράγματα, το παιδί μπήκε μέσα, έφαγε και αντί να κάνει τα μαθήματά του, να παίξει με το lego, έκανε μία άσκηση σαν του Χουντίνι, προσπαθούσε να φτάσει στα όρια δηλαδή, να δραπετεύει για να γίνει όπως οι σούπερ ήρωες, για αυτό και το καλοκαίρι πήγαινε πάρα πολύ βαθιά και του φώναζα “έλα έξω αγόρι μου μην πας τόσο βαθιά”. Φέτος το καλοκαίρι πήγε τόσο βαθιά μέσα, που έβαλα εγώ τα βατραχοπέδιλα και πήγα να τον φτάσω για να τον βγάλω έξω. Μου λέει “θέλω να δω τον βυθό” και λέω “δε θα πας μόνος σου άλλη φορά”», τόνισε ο πατέρας του 12χρονου.

«Ήθελε να ζει ριψοκίνδυνα»

Το σπίτι πάντα θα σκεπάζει η απώλεια του 12χρονου αγοριού που χάθηκε στην Καρδίτσα. Η μητέρα του κοιτώντας τις ζωγραφιές του είχε μιλήσει αποκλειστικά στο Live News για τον άγγελό της που χάθηκε.

«Το παιδί το χάσαμε. Το πώς και το γιατί, τι ήτανε, δεν ξέρουμε. Μπορεί να ήτανε ένα ηλίθιο παιχνίδι, αλλά δεν ξέρουμε, δεν ξέρουμε. Από ένα ατύχημα…» υποστήριξε.

Ο πατέρας του παιδιού, τώρα που τα πράγματα ξεκαθαρίζουν, τονίζει πως η απώλεια του 12χρονου δεν οφείλεται σε αυτοκτονία και μιλά για ένα παιδί πάρα πολύ δραστήριο.

«Πριν δύο εβδομάδες πήραμε ποδήλατα, δεν το καταλάβαινα εγώ ότι ήθελε να ζήσει λίγο ριψοκίνδυνα όπως οι ήρωες της Marvel. Τώρα για να σας δώσω να καταλάβετε πήγαμε να δούμε το “No Way Home” με τον Spiderman και χειροκροτούσε όταν έβγαιναν οι Spiderman λες και έβλεπε τι να σας πω, τον πιο… τον Θεό του. Ζωγράφιζε πάρα πολύ ωραία, δεν είχαμε κάποιο πρόβλημα ψυχολογικό, είχαμε πάει και σε ψυχολόγους γιατί κάναμε αλλαγή σπιτιού και είχε περάσει από τους ψυχολόγους και μας είπαν μια απλή διάσπαση προσοχής. Εγώ έχω χειρότερη διάσπαση προσοχής άμα με βάλετε» συμπλήρωσε.

Απομακρύνεται η εκδοχή της διαδικτυακής πρόκλησης

Το 12χρονο αγοράκι είχε μία δίδυμη αδελφή η οποία μετά το τραγικό συμβάν είπε στους γονείς πως ίσως έπαιζε κάποιο παιχνίδι που έμελλε να αποβεί μοιραίο για τη ζωή του, τώρα τα πάντα όμως είναι πιο καθαρά και το τούνελ των απαντήσεων οδηγεί σε άλλη κατεύθυνση.

«Ήταν ένα πολύ ζωηρό παιδί, ξέρετε τα παιδιά, με παρκούρ. Ένα ζωηρό, υπερκινητικό παιδί. Ξέρετε αυτήν την ηλικία πώς είναι τα παιδιά, όχι κάτι όμως εμμονικό ή ιδιαίτερο. Αλλά μαθαίνουμε από την αδελφή του τώρα ότι είχε επαφές με τέτοια παιχνίδια, αλλά ό,τι και να σας πω δεν είναι σίγουρο», είχε πει η θεία του.

«Τελικά μάθαμε και λίγο από εδώ, λίγο από εκεί, ότι είχε τον φόβο ότι μπορεί να μας κλέψουνε, να μας δέσουνε κακοποιοί και ήθελε να βρει έναν τρόπο που να βγει, να λυθεί, να κάνει, να ράνει, να έρθει να μας σώσει και πάλι σε αυτό πιστεύω ότι είχε τον έλεγχο αλλά έγινε ένα ατύχημα, γλίστρησε από τα σκαλιά, σίγουρα δεν είναι αυτοκτονία, σίγουρα δεν έπαιξε με ‘μπλε φάλαινες’ ή το άλλο το challenge γιατί δεν είχε το κινητό, έπρεπε κάπου να δείχνει κάτι.

»Φύγαμε από ένα μέρος που έφαγε πολύ bullying στο δημοτικό και ήρθαμε εδώ σε μία άλλη πόλη και τον αγαπήσαν όλοι. Αυτό που σας λέω έχω και 1% μήπως έχει γίνει κάτι εκεί μέσα έτσι; Κάποιος τον απειλούσε. Απειλούσε εμάς. Εμείς πάντως μάθαμε ότι φοβόταν για όλη του την οικογένεια και ήθελε να μας προστατέψει.

»Και ο στρατός προετοιμάζεται για να πάει για πόλεμο, δε σημαίνει ότι θα πολεμήσει. Προετοιμάζεται όμως και έχουν γίνει και ατυχήματα στις προετοιμασίες. Αλλά αυτά θα τα βρει η αστυνομία. Ο απαγχονισμός δεν είναι σώνει και καλά αυτοκτονία αλλιώς ο Καραολής και ο Δημητρίου στην Κύπρο έπρεπε να ήταν τρελοί» τόνισε ο πατέρας.

Ο 12χρονος μαθητής α’ γυμνασίου είχε πει στην αδελφή και τους γονείς του ότι θα διαβάσει στο δωμάτιό του. Η δίδυμη αδελφή του μετά από λίγο έβαλε τις φωνές, με τους γονείς να τρέχουν, αλλά ήταν ήδη αργά για το παιδί.