Εκλογές ΗΠΑ: Ρον ντε Σάντις – Ο Ρεπουμπλικανός που «απειλεί» τον Τραμπ

Το πλήθος στην πόλη Τάμπα φωνάζει για να ενθαρρύνει τον Ρεπουμπλικανό κυβερνήτη της Φλόριντα, Ρον ΝτεΣάντις, να διεκδικήσει την προεδρία στις εκλογές το 2024.

Στο πάρτι της εκλογικής νίκης του, οι υποστηρικτές του δεξιού κυβερνήτη της Φλόριντα φώναζαν: «Δύο χρόνια ακόμα!».

Διαβάστε επίσης: Οι «ελληνικές» μάχες των ενδιάμεσων εκλογών – Οι βουλευτές που εκλέγονται και ο… σύμμαχος – έκπληξη

Και μπορεί οι κυβερνήτες στις ΗΠΑ να υπηρετούν για τέσσερα χρόνια, πολλοί όμως είναι εκείνοι που θεωρούν τον ΝτεΣάντις τον ισχυρότερο αντίπαλο του Ντόναλντ Τραμπ για την προεδρική υποψηφιότητα των Ρεπουμπλικανών το 2024. Η ισχυρή απόδοση του ΝτεΣάντις στις ενδιάμεσες εκλογές στις ΗΠΑ -την ώρα που άλλοι Ρεπουμπλικανοί στην υπόλοιπη χώρα παραπαίουν- ενίσχυσε σημαντικά αυτή τη θέση.

Με πάνω από το 99% των ψήφων να έχει καταμετρηθεί, ο ΝτεΣάντις οδηγείται σε συντριπτική νίκη στη Φλόριντα, κερδίζοντας το 59,4% των ψήφων, τη στιγμή που ο αντίπαλός του υποψήφιος των Δημοκρατικών, Τσάρλι Κριστ, κέρδισε μόλις το 40% των ψήφων.

Διαβάστε επίσης: Θρίλερ για γερά νεύρα στις αμερικανικές εκλογές – Σκληρή μάχη για τον έλεγχο του Κογκρέσο

Ο 43χρονος που θέλει να γίνει ο νέος Τραμπ

Ο 43χρονος κυβερνήτης της Φλόριντα παρουσιάζεται ως ο πολιτικός που θα μπορούσε να πάρει τη θέση του Ντόναλντ Τραμπ ως το νέο μαχητικό πρόσωπο του Ρεπουμπλικανικού κόμματος στον δρόμο προς τις προεδρικές εκλογές του 2024.

«Μπορεί ο Ρον Ντε Σάντις να εκτοπίσει τον Ντόναλντ Τραμπ από την θέση του “αρχιπολεμιστή” του Ρεπουμπλικανικού κόμματος;» Αυτό είναι το ερώτημα που έθετε προ μηνών ο βραβευμένος με Pulitzer δημοσιογράφος και συγγραφέας Ντέξτερ Φίλκινς μέσα από τις σελίδες του περιοδικού New Yorker, ρίχνοντας φως στο προφίλ ενός φιλόδοξου 40άρη πολιτικού που εκπέμπει μεν την ίδια οργή με τον 76χρονο Τραμπ αλλά κατά τρόπο περισσότερο εύγλωττο, έξυπνο και συνεκτικό.

Ο 43χρονος Ρον Ντε Σάντις είχε, μέχρι τώρα, μια εντυπωσιακά επιτυχημένη προσωπική πορεία.

Αν και «ταπεινής» καταγωγής (με προ-προπαππούδες που μετανάστευσαν στις ΗΠΑ από την Ιταλία και γονείς που ανήκαν στην εργατική τάξη), ο ίδιος βρέθηκε – με εισιτήριο τις επιδόσεις του στο baseball – στο Πανεπιστήμιο Yale και εν συνεχεία στο Πανεπιστήμιο Harvard, προτού στην πορεία περάσει κάποια χρόνια στις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις (σε Ιράκ, Γκουαντάναμο κ.ά.) και έπειτα εκλεγεί βουλευτής με το Ρεπουμπλικανικό κόμμα (2013 – 2018) και εν συνεχεία κυβερνήτης της πολιτείας της Φλόριντα (από τον Ιανουάριο του 2019 και έπειτα).

Όταν καλείται να περιγράψει τον Ρον Ντε Σάντις, ο Ντέξτερ Φίλκινς του New Yorker μιλά για έναν άνθρωπο «πολύ ευφυή», με «πολύ υψηλό IQ», που «εκπέμπει φιλοδοξία» και «ξεκάθαρα θέλει να γίνει πρόεδρος των ΗΠΑ».

Μιλώντας στην εκπομπή του Άντερσον Κούπερ στο CNN, ο Φίλκινς υποστήριζε πως ο Ντε Σάντις είναι «ανυπόμονος» και πως θα ήθελε να είναι υποψήφιος για την προεδρία των ΗΠΑ με το Ρεπουμπλικανικό κόμμα στις επόμενες εκλογές του 2024.

Ο Φίλκινς υπογράμμιζε επίσης, με νόημα, ότι ο Ντε Σάντις εμφανιζόταν πλέον σχεδόν καθημερινά στο συντηρητικό FoxNews, σχολιάζοντας θέματα της επικαιρότητας που προφανώς δεν περιορίζονται στα σύνορα της πολιτείας της Φλόριντα.

«Όλοι οι άνθρωποι με τους οποίους μίλησα, ακόμη και άνθρωποι που τον μισούν, μου είπαν πως είναι εξαιρετικά έξυπνος. Όταν όμως έχει μπροστά του κοινό, συμπεριφέρεται σαν τον Τραμπ» δηλώνει ο δημοσιογράφος του New Yorker, μιλώντας στο CNN.

Ο 43χρονος Ντε Σάντις αντίκεται στις αμβλώσεις, είναι οπαδός της οπλοκατοχής, αποφεύγει κάθε συζήτηση για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ και διατηρεί τις επιφυλάξεις του αναφορικά με το θέμα της κλιματικής αλλαγής. Παράλληλα, παρουσιάζεται να υιοθετεί σκληρή στάση απέναντι στο Ιράν, στην Παλαιστινιακή Αρχή και στην Κούβα.

Σε αντίθεση πάντως με άλλους Ρεπουμπλικάνους που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν έως και ρωσόφιλοι, εκείνος έχει ασκήσει κριτική στον Βλαντιμίρ Πούτιν για τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Να σημειωθεί πως κατά την περίοδο της πανδημίας, εκείνος ως κυβερνήτης της Φλόριντα είχε έρθει σε σύγκρουση με τις ομοσπονδιακές Αρχές και τη διοίκηση Μπάιντεν, καθώς αρνείτο να συμμορφωθεί με την υποχρεωτικότητα μασκών, εμβολιασμών και μέτρων απομόνωσης.