Ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να κρύβεται, ώρα να αναλάβει ευθύνες

Αρχίζει σιγά – σιγά και ξετυλίγεται το κουβάρι για τον ρόλο του Γιάννη Λαβράνου και κυβερνητικών στελεχών.

Καταρχάς φαίνεται ότι έχουμε να κάνουμε με επιχειρηματία που έχει μακρά ιστορία στην προσπάθεια να προμηθεύει με εξοπλισμό και λογισμικό τις υπηρεσίες ασφαλείας της χώρας.

Διαβάστε επίσης: Να χυθεί άπλετο φως στο ψηφιακό παρακράτος και τα πολιτικά-ιδιωτικά παρακλάδια του

Με διάφορες εταιρείες φαντάσματα, με εταιρείες που έχουν στο ΔΣ πρόσωπα που εμφανίζονται με πλαστά στοιχεία από κλεμμένες ταυτότητες.

Προσεγγίζοντας πρώτα την κυβέρνηση Σαμαρά, μετά την κυβέρνηση Τσίπρα και τελικά την κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Με σχέσεις με στελέχη της ΝΔ ήδη από την εποχή που ήταν στην αντιπολίτευση, στελέχη που αργότερα έγιναν οι υπουργοί που διευκόλυναν τις δουλειές του Λαβράνου. Ο οποίος δεν είχε πρόβλημα να εμφανίζεται ως κάποιος που εκπροσωπεί το πρωθυπουργικό περιβάλλον.

Με αποκορύφωμα μια χωρίς προηγούμενο προσπάθεια να γίνουν παρακολουθήσεις ακόμη και των πιο κοντινών υποτίθεται συνεργατών του πρωθυπουργού.

Με άνθρωπο κλειδί, αυτόν που ήταν, ας μη γελιόμαστε, το «δεξί χέρι», ο άνθρωπος που έκανε όλες τις «ειδικές αποστολές», τον Γρηγόρη Δημητριάδη.

Αλλά από ό,τι φαίνεται και άλλοι υπουργοί και κυβερνητικά στελέχη ήξεραν τι έκανε ο Λαβράνος και σε τι ακριβώς «διευκόλυνε».

Τι σημαίνουν όλα αυτά;

Είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι ο πρωθυπουργός δεν ήξερε και ότι όλες τις πληροφορίες που του έφερνε ο Δημητριάδης τις θεωρούσε προϊόν θεμιτών διαδικασιών.

Ακόμη, όμως και εάν υποθέσουμε ότι αυτό έγινε και όντως ο Δημητριάδης δεν ενημέρωνε για όλα αυτά, παρά μόνο για τα «συμπεράσματα», ο πρωθυπουργός «χρεώνεται» τις πρακτικές του συνεργάτη του.

Όλη αυτή η ιστορία, που φαίνεται ότι λειτουργούσε με παραλλαγές εδώ και αρκετά χρόνια αποτελεί πραγματικό πρόβλημα για τη δημοκρατία.

Είναι άλλο πράγμα να υπάρχει μια διάχυτη αίσθηση στην κοινωνία ότι «όλοι παρακολουθούνται» και άλλο να αποδεικνύεται ότι όντως αυτό συνέβη.

Οι ευθύνες πάνε χρόνια πίσω, εάν αναλογιστούμε ότι η προσέγγιση ξεκίνησε επί Σαμαρά, επί Τσίπρα η συνεργασία αναβαθμίστηκε (με τον γιο του αρμόδιου υπουργού Τόσκα να προσλαμβάνεται μάλιστα και σε εταιρεία συμφερόντων Λαβράνου) και επί Μητσοτάκη η συνεργασία απογειώθηκε, με παρακολουθήσεις υπουργών, επιχειρηματιών, πολιτικών, ακόμη και στελέχη του στενού πρωθυπουργικού περιβάλλοντος.

Ο πρωθυπουργός δεν έχει το δικαίωμα να σιωπά για την υπόθεση. Χρειάζεται να αναλάβει την ευθύνη που έχει για αυτό το όργιο παρακολουθήσεων. Διαφορετικά, θα είναι ουσιωδώς συνένοχος. Και μόνο αναλαμβάνοντας ευθύνη μπορεί να πείσει ότι θα κάνει τις θεσμικές τομές που απαιτούνται. Και παράλληλα, πρέπει να εκκινήσει τη διαδικασία για την δίωξη όσων εμπλέκονται όσο υψηλά και να είναι.

Σε μια δύσκολη στιγμή, η χώρα αντιμετωπίζει πολιτική κρίση, με κυβερνητική ευθύνη. Υπονομεύεται η όποια εμπιστοσύνη είχαν οι πολίτες στους πολιτικούς και την πολιτική. Είναι ώρα γενναιότητας, ανάληψης ευθύνης και προσπάθειας να υπάρξει πραγματική διερεύνηση της υπόθεσης.

Οτιδήποτε άλλο, θα αποτελεί πολύ κακή υπηρεσία στη δημοκρατία.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να καταλάβει ότι επιλογές που θα κάνει πάνω σε αυτή την υπόθεση, θα είναι αυτές που θα ορίσουν και τον τρόπο με τον οποίο το πέρασμά του από το Μέγαρο Μαξίμου θα γραφτεί στην  ιστορία.