Πριν από 50 χρόνια, η Ντόλι Πάρτον «γέννησε» ένα τραγούδι. Είκοσι χρόνια αργότερα, η Γουίτνεϊ Χιούστον το μετέτρεψε από ήρεμο country κομμάτι σε καταιγιστικό συναισθηματικό ύμνο. Η ηχογράφηση του «I Will Always Love You» αποτέλεσε μια από τις σπουδαιότερες φωνητικές ερμηνείες μιας ολόκληρης γενιάς.
Έσπασε ρεκόρ στην κορυφή του Billboard Hot 100 για 14 συνεχόμενες εβδομάδες και κέρδισε δύο βραβεία Grammy. Τριάντα χρόνια μετά την κυκλοφορία του, παραμένει το single με τις περισσότερες πωλήσεις όλων των εποχών από γυναίκα καλλιτέχνη. Το άλμπουμ – soundtrack του «The Bodyguard» ή «Ο Σωματοφύλακας», πούλησε 45 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως.
Η Ντόλι Πάρτον έγραψε το τραγούδι το 1972, πριν από μισό αιώνα. Ήταν ένας στοργικός τρόπος για να βγει από μια τις πιο σημαντικές επαγγελματικές σχέσεις της ζωής της. Για 7 χρόνια, ήταν η ατραξιόν του «The Porter Wagoner Show», μιας δημοφιλούς εκπομπής country μουσικής. Ήταν βοηθός, παρτενέρ στο ντουέτο και νεαρή προστατευόμενη του Wagoner.
Γνώριζε μέσα της ότι για να τα καταφέρει μόνη της, έπρεπε να αποχωρήσει. Ήταν μια ευγενική παραίτηση, ένα συγκινητικό αντίο. Ανακαλεί εκείνη τη μέρα ως μια «καλή μέρα για να συνθέσεις». Την ίδια μέρα που έγραψε το «I Will Always Love You», έγραψε επίσης την πρώτη της σόλο επιτυχία και το ακόμη πιο προσωπικό και χαρακτηριστικό της τραγούδι, «Jolene».
Ο Έλβις Πρίσλεϊ λάτρεψε τόσο πολύ το «I Will Always Love You» που ήθελε να το τραγουδήσει στη σύζυγό του Πρισίλα όταν χώρισαν
Ο Έλβις Πρίσλεϊ ήταν βαθιά εντυπωσιασμένος από το τραγούδι. Έδωσε τη δική του ερμηνεία μπροστά στην πρώην σύντροφό του Πρισίλα, μετά το διαζύγιό τους. Φανερά ενθουσιασμένος, ήθελε να το ηχογραφήσει. Η Πάρτον καταχάρηκε με την προοπτική ότι ο «Βασιλιάς του Rock n’ Roll» θα έλεγε το τραγούδι της.
Μάλιστα, την προσκάλεσε να παρακολουθήσει την ηχογράφηση και εκείνη το είπε σε όλους τους φίλους της. Ο μάνατζερ του Πρίσλεϊ, Τομ Πάρκερ, τηλεφώνησε το προηγούμενο βράδυ για να την ενημερώσει ότι ο Έλβις συνήθιζε να παίρνει τη μισή κυριότητα των τραγουδιών. Η νεαρή Πάρτον αρνήθηκε να δώσει τα πνευματικά της δικαιώματα. Η συμφωνία ματαιώθηκε.
Η Ντόλι Πάρτον μέσα της ένιωθε πως «απλά ήξερε» ότι έπαιρνε τη σωστή απόφαση. Μπορεί τότε να μην το φανταζόταν, αλλά η εκδοχή της Χιούστον το 1992 θα πουλούσε πάνω από 20 εκατομμύρια αντίτυπα.
Η επανεκτέλεση της Γουίτνεϊ ήταν ιδέα του Κέβιν Κόστνερ
Στα γυρίσματα της ταινίας The Bodyguard, η Γουίτνεϊ Χιούστον επρόκειτο να ηχογραφήσει μια διασκευή του «What Becomes of the Brokenhearted» του Jimmy Ruffin. Όταν αποκαλύφθηκε ότι θα χρησιμοποιηθεί για την ταινία Fried Green Tomatoes, η Γουίτνεϊ ζήτησε νέο lead single για το κινηματογραφικό της ντεμπούτο.
Ο συμπρωταγωνιστής της Κέβιν Κόστνερ ήταν αυτός που πρότεινε το «I Will Always Love You», παίζοντάς της την εκδοχή της Linda Ronstadt. Όταν η Ντόλι άκουσε ότι η Γουίτνεϊ χρησιμοποιούσε ως πρότυπο την ηχογράφηση Ronstadt, τηλεφώνησε στον παραγωγό Ντέιβιντ Φόστερ για να του δώσει μερικούς τελευταίους στίχους.
Ο Κόστνερ εξήγησε ότι «αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό τραγούδι σε αυτή την ταινία. Δεν με ένοιαζε αν θα ακουγόταν ποτέ στο ραδιόφωνο. Δεν με ένοιαζε». Μάλιστα τους έδωσε και σαφείς οδηγίες: «Θα το κάνουμε a cappella στην αρχή γιατί έτσι δείχνει πόσο πολύ γουστάρει αυτόν τον τύπο – ότι τραγουδάει χωρίς μουσική». Είχε δίκιο.
Η αυτοσυγκράτηση της Χιούστον κατά τη διάρκεια της a cappella εκδοχής ήταν καθοριστική. Ξεκινά το τραγούδι κρατώντας πίσω όλες τις φωνητικές της ικανότητες και βασίζεται στο ωμό συναίσθημα. Όταν μπαίνει η μουσική, διατηρεί την αιθέρια φωνητική ποιότητα, πετυχαίνοντας τις υψηλότερες νότες, ενώ συγκρατεί ακόμα την απέραντη δύναμή της.
Το «χτίσιμο» κάνει τα επακόλουθα φωνητικά πυροτεχνήματα της Χιούστον στην κορύφωση του τραγουδιού ακόμη πιο συγκινητικά. Μπορεί να είναι μια απίστευτη ηθοποιός ή απλά να έχει βιώσει αυτά τα συναισθήματα στην πραγματική ζωή. Όποιο κι αν είναι το σενάριο, διηγείται μια ιστορία, «ντυμένη» με την εξαιρετική παραγωγή του βετεράνου Φόστερ.
Όπως δήλωσε η Πάρτον, «ήταν συγκλονιστικό να ακούω την ερμηνεία να γίνεται τόσο καλά, τόσο όμορφα, τόσο σπουδαία». «Δεν είχα ιδέα ότι είχα γράψει ένα τραγούδι που ήταν τόσο σημαντικό», πρόσθεσε. «Απλά το πήρε και το έκανε πολύ μεγαλύτερο από αυτό που θα μπορούσε ποτέ να γίνει».
Η ερμηνεία της Χιούστον συνεπήρε το κοινό επειδή συνδυάζει την εκπληκτική τεχνική ευφυΐα με την ειλικρινή ανάγνωση των τρυφερών στίχων της Πάρτον. Είναι σαφές ότι η Χιούστον δίνει μια φωνητική ερμηνεία σπάνιας ποιότητας. Ήξερε πώς να χρησιμοποιήσει το πλήρες εύρος της φωνής της για να συνδεθεί συναισθηματικά με το τραγούδι.
Η «φωνή» που άλλαξε τη μουσική
Μαζί με το «Hero» της Μαράια Κάρεϊ και το «My Heart Will Go On» της Σελίν Ντιόν, το «I Will Always Love You» αποτέλεσε πρότυπο. Έθεσε πολύ ψηλά τον πήχη για πολλές τραγουδίστριες που προσπάθησαν να ξεχωρίσουν στα δημοφιλή τηλεοπτικά σόου ταλέντων του 2000. Το πιο διάσημο τραγούδι της Χιούστον ήταν ένα χρυσό εισιτήριο, όμως λίγες κατάφερναν να το ερμηνεύσουν.
Η Γουίτνεϊ Χιούστον ήταν «η φωνή της γενιάς της». Μετέφερε το R&B σε μια αγορά μεγαλύτερη από ό,τι είχαν βιώσει οι καλλιτέχνες της εποχής. Χωρίς τη Γουίτνεϊ, αναμφισβήτητα δεν θα υπήρχε μαζική αγορά για την Κριστίνα Αγκιλέρα, την Μπιγιονσέ, την Τζένιφερ Χάντσον και όλες τις μεταγενέστερες ντίβες.
Η επιτυχία της Χιούστον, που μπορούσε να τραγουδήσει ποπ, σόουλ, ροκ, R&B και χορευτική μουσική, ήταν πρωτοφανής εκείνη την περίοδο. Περισσότερο από μια δεκαετία μετά το θάνατό της, η θέση της Χιούστον στο Hall of Fame της μουσικής είναι εξασφαλισμένη.
* Η Βασιλίνα Ριστάνη σπουδάζει στη New Media Studies
Το έντονο χρώμα του προσώπου του Ντόναλντ Τραμ έχει αποτελέσει αρκετές φορές αντικείμενο χλευασμού, ωστόσο ειδικός στην επεξεργασία φωτογραφιών εξηγεί πως το ζήτημα «δεν είναι για γέλια».
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Βρετανή τραγουδίστρια ανέβασε βίντεο από το μπαλκόνι της με θέα το γήπεδο και έκτοτε έχει κατακλυστεί από μηνύματα ανδρών που της ζητούν να δουν έναν αγώνα ποδοσφαίρου μαζί.
Το έντονο χρώμα του προσώπου του Ντόναλντ Τραμ έχει αποτελέσει αρκετές φορές αντικείμενο χλευασμού, ωστόσο ειδικός στην επεξεργασία φωτογραφιών εξηγεί πως το ζήτημα «δεν είναι για γέλια».
Στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, οι δύο πλευρές έχουν συμφωνήσει μόνο στο ότι διαφωνούν και έχουν επίσης συμφωνήσει- και δημόσια πλέον- ότι δεν χωρούν κάτω από την ίδια κομματική στέγη.
