Το ερώτημα που επαναλαμβάνεται σε όλες τις συνεντεύξεις του Πρωθυπουργού είναι πότε θα πάμε σε εκλογές. Μία απάντηση που πλέον λίγη σημασία έχει, δεδομένου ότι βρισκόμαστε ενάμιση μήνα πριν το 2023, συνεπώς αργά ή γρήγορα θα γίνουν εκλογές, πλησιάζοντας έτσι κι αλλιώς στο τέλος της τετραετίας. Δυο – τρεις μήνες νωρίτερα ή αργότερα, πλέον λίγη σημασία έχει. Αυτό που έχει όμως μεγάλη σημασία είναι με τι κλίμα οδεύουμε στην κάλπη. Την περασμένη εβδομάδα όλη η χώρα συζητούσε ένα άδικο πέναλτι.

Στην πραγματικότητα όμως είναι πολλά τα πέναλτι και τα φάουλ στον δημόσιο βίο τελευταία, που δεν σφυρίζει κανείς. Ας πούμε οι συνθήκες που επικρατούν στα σχολεία, τα οποία διαρκώς αποτελούν είδηση του αστυνομικού δελτίου. Τη μία μαθητής μένει ανάπηρος μετά από ξυλοδαρμό συμμαθητή του, την άλλη συμμορίες δρουν εντός των σχολικών μονάδων, την τρίτη καθηγητές ΕΠΑΛ παραιτούνται με δημόσιες επιστολές, στις οποίες περιγράφουν την απόλυτη κατάπτωση του δημόσιου συστήματος εκπαίδευσης. Την ίδια στιγμή κάθε τρεις και λίγο κάποιοι τα σπάνε, καταστρέφοντας δημόσια και ιδιωτική περιουσία, είτε γιατί διαφωνούν με κάποιον νόμο, είτε γιατί δεν θέλουν να «καταστραφεί η ιστορικότητα της πλατείας Εξαρχείων από τη δημιουργία στάσης Μετρό» (στο μεταξύ έχει γίνει στάση Ακρόπολη και Πανεπιστήμιο), είτε γιατί έχουν ξεμείνει στην Πολυτεχνειούπολη βόμβες μολότοφ και κάπου θέλουν να τις πετάξουν. Από την άλλη, καθηγητές και εγχώρια διανόηση έχουν διαφορετική ατζέντα.

Την ώρα που κουκουλοφόροι γκρεμίζουν με βαριοπούλες βιβλιοθήκες πανεπιστημίων, καθηγητές Πανεπιστημίου θεωρούν ότι το δικό τους χρέος είναι να τρέχουν στο ΣτΕ για να ακυρώσουν τον νόμο για την Πανεπιστημιακή Αστυνομία. Συμπεριφερόμενοι σαν τοπικοί κομματάρχες και βάζοντας τις πολιτικές τους στοχεύσεις πάνω από την ακαδημαϊκή ταυτότητα αρθρογραφούν για θέματα αμιγώς πολιτικά, γράφουν στα social media πύρινες αναρτήσεις κατά κομμάτων και πολιτικών, κάποιες φορές φτάνουν να ζητούν και την παραίτηση εκλεγμένων πρωθυπουργών. Μία αντιπολίτευση που δίνει λάθος μάχες και μία κυβέρνηση που αρχίζει να επιδεικνύει διαχειριστική ανεπάρκεια στις κρίσεις.

Εν μέσω όλων αυτών, το φάουλ των υποκλοπών, μία υπόθεση που ανέλαβε πλέον να διερευνήσει η Δικαιοσύνη, η οποία είναι και η μόνη υπεύθυνη να βρει αν τελέστηκαν και ποια αδικήματα και να αποδοθούν, εάν βρεθούν αξιόποινες πράξεις, ποινές. Σε μια χώρα, βέβαια, όπου πλέον η Δικαιοσύνη λειτουργεί με τη μορφή εφετείου, επικουρικά, αφού όλες οι υποθέσεις δικάζονται πρωτοδίκως στα social media. Εκεί όπου οργανωμένοι στρατοί δίνουν μάχες στοχοποιώντας, μοιράζοντας κατάρες και γράφοντας σχόλια έμπλεα μίσους. Για κανάλια xeftiles, κόμματα paiderastes, στοχευμένες δολοφονίες χαρακτήρων και το κλασικό μητσοτάκη_gamies@i. Αραιά και πού τη δόξα των τρολ ζηλεύουν και κάποιοι βουλευτές που υιοθετούν την ίδια ρητορική μέσα στη Βουλή, κάνοντας λόγο ας πούμε, για κόμματα παιδεραστών. Πόλωση, χτυπήματα κάτω από τη μέση, δημιουργία νέων εμφυλίων και διχασμοί ακόμα και για τα στοιχειώδη. Και κάπως έτσι οδεύουμε προς τις εκλογές. Σε μία δημόσια σφαίρα γεμάτη καταφανή πέναλτι και φάουλ. Πολύ πιο αληθινά από αυτά που σφυρίζει ο Γιάκομπ Κέλετ.

Headlines